Tous les jours - Mano Solo

Tous les jours sont pour moi comme quand on descend d’un train

Et qu’on aimerait bien qu’il y ait quelqu’un

Juste un petit cњur tendre, qui serait l m’attendre

Mais sur le quai, y a pas la foule, juste deux trois connaissances

Le dsir, la mort, la malchance

J’ai fait comme si je les avais pas vus

Mais c’est eux qui me collent au cul

Fera-t-il jour un jour dans ma nuit de l’amour

Me lverai-je un matin avec autre chose que du chagrin

Tu me manques, je sais mme plus combien

J’ai jamais su compter si loin.

J’ai d croiser trop de chats noirs et il pleuvait des enclumes

Toujours dans la cte et jamais le vent dans le dos

Alors je continue, je monte sur scne, j’y crache ma peine

Et je continue ce n’est que ma vie

Excuse-moi du peu, excuse-moi de l’odeur

Excuse-moi pour tout, excuse-moi de la peur.

Elke dag is voor mij als uit een trein stappen

En we zouden willen dat er iemand was

Gewoon een zacht hartje, dat zou daar op me wachten

Maar op het perron is er geen menigte, slechts twee of drie kennissen

Verlangen, dood, pech

Ik deed alsof ik ze niet zag

Maar zij zijn degenen die aan mijn kont blijven plakken

Zal er ooit dag zijn in mijn nacht van liefde

Zal ik op een ochtend wakker worden met alles behalve verdriet?

Ik mis je, ik weet niet eens hoeveel

Tot nu toe wist ik niet hoe ik moest tellen.

Ik ontmoette te veel zwarte katten en het regende aambeelden

Altijd aan de kust en nooit de wind in de rug

Dus ik ga door, ik ga het podium op, ik spuug mijn pijn erop

En ik ga door, dit is gewoon mijn leven

Excuseer me voor het kleine, excuseer me voor de geur

Excuseer me voor alles, excuseer me voor de angst.