Te souviens-tu - Mano Solo

Te souviens-tu de cet enfant et de ses yeux qui lui mangeaient le visage

Te souviens-tu des deux dents de devant volées dans la nuit par toute une bande

de souris

Te souviens-tu de cet enfant, de sa panoplie de Zorro, de tout ce qu’il

trouvait beau

De ses grimaces devant la glace qu’on avait peur qu’il reste québlo si les

cloches sonnent

Te souviens-tu de cet enfant si petit mais déjà si chiant

Un ange malin, petit diable hautain qui de toutes ses facéties ramenait

toujours l’attention sur lui

Te souviens-tu de cet enfant, de notre amour si fort, nos joies, nos réconforts,

nos milliers de pourquoi

Te souviens-tu mon fils, te souviens-tu de toi

Te souviens-tu de cet enfant, quand son auréole s’allumait d’un sourire,

dans la cour d'école voyant sa mère venir, quand la tête entre deux mamelles

il disait «Maman, t’es la plus belle»

Je me souviens de rien, Maman, plus j’avance et moins je me retourne

Tu sais pour tout ça j’ai pas le temps, tout s’efface et la roue tourne

Herinner je je dat kind en zijn ogen die zijn gezicht aten?

Herinner je je de twee voortanden die 's nachts door een hele bende zijn gestolen?

muis

Herinner je je dat joch, zijn Zorro-outfit, alles wat hij...

mooi gevonden

Van zijn grimassen voor de spiegel waarvan we bang waren dat hij queblo zou blijven als de

klokken luiden

Herinner je je dat kind nog zo klein maar nu al zo saai

Een slimme engel, trotse kleine duivel die met al zijn grappen terugbracht

let altijd op hem

Herinner je je dat kind, onze liefde zo sterk, onze vreugden, onze troost,

onze duizenden waarom's

Herinner je je mijn zoon, herinner je je jezelf?

Herinner je je dat kind, toen zijn aureool oplichtte met een glimlach,

op het schoolplein zijn moeder zien komen, toen het hoofd tussen twee borsten

hij zei "Mam, jij bent de mooiste"

Ik herinner me niets, mam, hoe verder ik ga, hoe minder ik me omdraai

Je weet toch dat ik geen tijd heb, alles vervaagt en het wiel draait