Soir de retour - Mano Solo

Alors Pigalle s’imitait elle-mme

Dans la fracheur d’un soir de retour

En plantant ses griffes molles comme par habitude et tout glisse

Au Noctambules un Picon-bire, le mme que dans la France entire

Sauf les chansons qui viendront plus tard faire la qute au comptoir

Et pour dix balles te raconter l’histoire de Paris-survie

Le coeur du monde accroch son ruisseau comme un chien son =

matre

Tu sais j’ai eu si froid, j’ai eu trop froid

je rentre me coucher et l’orchestre reprend comme des petits chiens

l’arrire des voitures

Avec un ressort sans fin qui te fixent d’un oeil vitreux

Ils ne savent plus quelle chanson ils jouent

C’est la ballade d’un marinier prisonnier d’un voyage sans but

Dans tous les ports vides de femmes user sa haine au zinc

Tu sais j’ai eu si froid j’ai eu trop froid

Je me rveille sur Tati t’es dj loin

Mais j’ai chaud, j’ai chaud

Tu sais quand on revient Paris on se dit hey Paris c’est quoi, c’est =

quoi

C’est des gens une histoire ou seulement des murs et des trottoirs

Un soir de retour a pue toujours un peu la mort

Un soir de retour on est toujours en manque d’amour en manque d’amour

En manque d’amour

En manque d’amour

Dus Pigalle imiteerde zichzelf

In de kilte van een terugkerende avond

Ze plant haar slappe klauwen zoals gewoonlijk en alles glijdt weg

Bij Noctambules een Picon-bire, dezelfde als in heel Frankrijk

Behalve de liedjes die later komen om de zoektocht aan de balie te doen

En voor tien dollar vertel je het verhaal van Paris-survival

Het hart van de wereld hangt zijn stroom als een hond zijn =

meester

Je weet dat ik het zo koud had, ik had het te koud

Ik ga terug naar bed en het orkest hervat als kleine hondjes

de achterkant van auto's

Met een eindeloze lente die je glazig aanstaart

Ze weten niet welk nummer ze spelen

Het is de ballade van een zeeman die vastzit op een doelloze reis

In alle havens waar geen vrouwen zijn, verslijt zijn zinkhaat

Je weet dat ik het zo koud had dat ik het te koud had

Ik word wakker op Tati, je bent al ver

Maar ik ben heet, ik ben heet

Weet je, als we terugkomen in Parijs, zeggen we tegen onszelf, hé Parijs, wat is het =

wat

Het zijn mensen een verhaal of gewoon muren en trottoirs

Een avond terug stonk altijd een beetje naar de dood

Op een avond terug hebben we altijd liefde nodig, hebben we liefde nodig

Liefde nodig

Liefde nodig