Pour gagner - Mano Solo, JEAN LAMOOT

Tu joues seulement pour gagner à ce jeu sans règles

Ou seulement les tiennes qu’il faut déchiffrer

Comme les os d’un griot dans les clous que tu sèmes derrière ton dos

Qui me transforme en statue de plaies sur laquelle tu jettes du sel

Et tu disparais dans l’aveuglante douleur

Et ce seront les sentiments d’un autre qui courront sur ta peau

Comme un jeu de chien fou

Se seront ces mots que tu engouffreras

Ses mains d’or et de satin ton favori butin

Tu lui prendras tout ce qu’il a, tu y prendras plaisir

Et lui dans le mutisme de l'échec, il ne pourras pas me dire

Qui tu étais cette fois-ci

De quelle façon tu prétendais tes envies

Et de son coeur écrasé s'échapperont les milles questions

Qui rejoindront les miennes dans le ruisseau

Et tu iras d’un bond tranquille secouer d’autre mers, d’autre îles

Changeant de couleur au gré du courant

Te faisant rétif récif tu t’amarres de tristes épaves

Que tu abandonnes la tripe à vif découpées par ton sillage

Sans même le radeau d’un mot gentil

Et abordant d’autres rivages qui seras-tu cette fois-ci

Pousseras-tu les mêmes cris, saura-t-il s’en amuser comme tant d’autres

Se fera-t-il abuser du flot de tes jouissances

De laquelle de tes révolutions seras-tu le fer de lance

Sera-t-il transpercé de ton indépendance

De quelle dorure peindras-tu ton coeur

De quel déguisement habilleras-tu tes sentiments

Ne lui laisseras-tu comme vague odeur que celle fétide d’un lendemain de fête

Une fête que toi tu t’es faite

Mais que lui ça lui aura fait perdre la tête

Tu joues seulement pour gagner

Tu joues toute seule

Je speelt alleen om dit spel te winnen zonder regels

Of alleen die van jou die moeten worden ontcijferd

Als de botten van een griot in de nagels die je achter je rug zaait

Wat me verandert in een standbeeld van wonden waarop je zout gooit

En je verdwijnt in verblindende pijn

En het zullen de gevoelens van een ander over je huid gaan

Als een gekke hondenspel

Het zullen deze woorden zijn die je zult slikken

Haar handen van goud en satijn jouw favoriete buit

Je neemt alles wat hij heeft, je zult ervan genieten

En hij in de stilte van de mislukking, hij zal het me niet kunnen vertellen

wie je deze keer was

Hoe je deed alsof je trek had

En uit zijn verpletterd hart zullen de duizend vragen ontsnappen

Wie sluit zich aan bij de mijne in de stream

En je zult gaan met een stille sprong om andere zeeën, andere eilanden te schudden

Van kleur veranderen met de stroom

Door je eigenzinnige rif te maken, leg je droevige wrakken aan

Dat je het lef verlaat, rauw gesneden door je kielzog

Zonder zelfs maar het vlot van een vriendelijk woord

En andere kusten bereiken, wie ben je deze keer?

Zul je dezelfde kreten duwen, zal hij weten hoe hij plezier moet hebben zoals zoveel anderen?

Zal hij misbruikt worden door de stroom van jouw genoegens?

Welke van je revoluties zal jij leiden?

Zal hij doorboord worden door jouw onafhankelijkheid?

Welk verguldsel ga jij je hart schilderen?

In welke vermomming ga je je gevoelens kleden?

Wil je hem niet achterlaten met een vage geur, maar de stinkende nasleep van een feestje?

Een feest dat je zelf hebt gemaakt

Maar dat hem het hem zijn hoofd heeft doen verliezen

Je speelt alleen om te winnen

je speelt alleen