Dis-moi - Mano Solo, Pierre Jacquot

Dis-moi que je crèverai seul comme un chien

En haut d’une montagne qui plonge dans la mer

En plein vent la narine frémissante

Et tous les sens en éveil pour le dernier show de la vie

Dis-moi qu’un oiseau viendra me rassurer de son indifférence

Tout va bien me dira-t-il, il est juste grand temps de pourrir

Dis-moi que les feuilles viendront roussir

Et qu’avec elles le vent m’emportera

Sans qu’aucun boulet de la vie pour une fois ne puisse me retenir

Alors il ne sera rien que je regrette

Sauf peut être cette vie entière

Que nous n’avons pas vécue

Cette promesse non tenue

Mais qu’importe, que le vent m’emporte

Nourrir les vers et les cloportes

Ce sera bien là de toute une vie

Le seul contrat bien rempli

Je n’ai jamais vendu mon âme

Mais c’est mille fois que je l’ai offerte

En pure perte, en pur drame

En pâture aux femmes

Mais de tout ce vin ne reste que le tanin vinaigre

De plaies par trop ouvertes, au fond d’un grâal

Puits sans fin où se dilue l’hier sans lendemain

Dis moi que ça ne fait rien

Ce sera juste la preuve que ce n'était que ça qu'être humain

C’est peut-être ça qui est bien

C’est peut-être ça qui est bien

Zeg me dat ik alleen zal sterven als een hond

Op de top van een berg die in zee stort

In de open wind het trillende neusgat

En alle zintuigen wakker voor de laatste show van het leven

Zeg me dat er een vogel zal komen om me te verzekeren van zijn onverschilligheid

Het is goed, hij zal het me vertellen, het is gewoon de hoogste tijd om te rotten

Zeg me dat de bladeren zullen verschroeien

En met hen zal de wind me wegvoeren

Zonder enige levensbal kan het me voor één keer tegenhouden

Dan zal het niets zijn waar ik spijt van heb

Behalve misschien dit hele leven

Dat we niet hebben geleefd

Deze gebroken belofte

Maar wat dan ook, laat de wind me nemen

Wormen en pissebedden voeren

Het zal er een leven lang zijn

Het enige goed gevulde contract

Ik heb nooit mijn ziel verkocht

Maar het is duizend keer dat ik het heb aangeboden

In puur verlies, in puur drama

Voedsel voor vrouwen

Maar van al deze wijn blijft alleen de azijntannine over

Wonden die te open zijn, op de bodem van een graal

Eindeloos veel waar gisteren zonder morgen is verwaterd

Zeg me dat het niet uitmaakt

Het zal gewoon het bewijs zijn dat dat alles was om menselijk te zijn

Misschien is dat wel goed

Misschien is dat wel goed