Les poissons - Mano Solo

Les rves a pousse sous la pluie

Quand la dernire larme fait dborder la rigole

Et le flot t’emporte loin trs vite

Et tu ne sens plus le froid

L’eau qui te mouille et tu respires dans la vague

En dclarant aux poissons plutt crever

Plutt mourir que ne pas vivre

Alors, alors ils t’coutent sachant bien que tu n’es pas d’ici

Et comme un tranger rentrant chez lui

Tu vas partir tu n’es pas de ce monde

Et ta femme jalouse possessive et redoutable

A laiss sur toi son parfum tenace et visqueux

Madame la mort ne supporte pas d’incartades

Tout juste elle te donne du mou

Faire le fanfaron dchir sur un comptoir

A hurler pour un panier de crabes

Une tribu de morues et un banc de maquereaux

En brandissant ton poing rageur

Moi c’est pas ma femme qui porte la culotte

Alors ils rient ou s’meuvent du ridicule

Ou de la navet et les conversations reprennent

Chacun dans sa bulle d’eau propre

Les poissons s’en branlent

Iils ne viendront pas chez toi vrifier

A-t-on dj vu un poisson sortir de l’eau et visiter la ralit?

Il y a pourtant tant de choses dire, tant de choses faire

Tant de barreaux scier avec les dents qui restent

Il y a tant de morts vivre en toi, cimetire ambulant

De souvenirs de chair et de sang d’espoirs

Inassouvis abattus en plein vol

Tant de haine qui ne se tait que pour reprendre son souffle

Tant d’amour jamais si vrai qu’au moment o il fait mal

Tant de choses dire, tant de chemin parcouru

Pour n’oublier que les autres qu’on traverse et qu’on transperce

Pour se retrouver tout rouge, la bouche dgoulinante

D’une valve qu’on mche encore.

Il y a tant de vrits qui ne servent qu' mentir

Tant de merde pour chaque jour sortir de mon cul

Il y a tout ce qu’on mange et tout ce qu’on tue

Il y a tant d’amis d’aujourd’hui

Qui dversent des mots qui flattent mon ego

Comme la croupe d’un cheval de labour

Et qui plongent dans le sillon dfinitivement impur

Il y a tant de feux-follets, femmes tincelantes qui percent mes tnbres

L’espace d’un instant, juste un instant, t’es pas rendu mon gars

Il y a tant de choses en toi, alors la mare s’en va Et les poissons avec elle

Alors plant dans la vase tu sais qu’elle t’attend

Et qu' mesure que l’eau descend sous ta peau tu la sens

Qui rcupre son bien, tu lui appartient

Alors elle te ramne chez toi titubant

Et te borde dans ton lit froid

Et elle glera tes rves pour que tu ne t’y noies pas

Pas encore et tu sens ton corps fltrir

Et racornir sous le gel mesure qu' l’intrieur gonfle ton cњur

Et encore une nuit attendre de savoir si tu tiendras les pressions

A se demander pourquoi ne pas laisser bton

Cette histoire n’est plus la tienne

Il est mort depuis longtemps le beau jeune homme au talent

Il ne reste que sa rage qui demain te tiendra debout

Momie raidie par le froid avec juste la force de pleurer

Sous cette putain de pluie o naissent les putains de rves.

Dromen groeiden in de regen

Wanneer de laatste traan de goot overstroomt

En het tij voert je heel snel weg

En je voelt de kou niet meer

Het water dat je nat maakt en je ademt de golf in

Zeggen tegen de vis liever sterven

Liever sterven dan niet leven

Dus ze luisteren naar je, wetende dat je niet van hier bent

En als een vreemde die thuiskomt

Je gaat weg, je bent niet van deze wereld

En je bezitterige en angstaanjagende jaloerse vrouw

Laat zijn hardnekkige en stroperige parfum achter

Lady Death kan niet tegen grappen

Alleen geeft ze je speling

Om branie op een toonbank gescheurd

Om te schreeuwen om een ​​mand met krabben

Een stam kabeljauw en een school makreel

Je boze vuist opheffen

Ik, het is niet mijn vrouw die het slipje draagt

Dus ze lachen of bewegen om het belachelijke

Of raap en de gesprekken hervatten

Ieder in zijn eigen bubbel van water

De vissen maakt het niet uit

Ze komen niet naar je huis om te controleren

Heb je ooit een vis uit het water zien komen en de werkelijkheid zien bezoeken?

Maar er is zoveel te zeggen, zoveel te doen

Zoveel sporten zagen met tanden die overblijven

Er leven zoveel doden in jou, lopend kerkhof

Vlees en bloed herinneringen aan hoop

Ontevreden geveld in de lucht

Zoveel haat die alleen zwijgt om op adem te komen

Zoveel liefde is nog nooit zo waar als wanneer het pijn doet

Zoveel te zeggen, zo ver gereisd

Om alleen de anderen te vergeten die we oversteken en die we doorboren

Om zichzelf helemaal rood te vinden, zijn mond druipend

Van een klep waar we nog steeds op kauwen.

Er zijn zoveel waarheden die alleen maar dienen om te liegen

Zoveel shit voor elke dag die uit mijn reet komt

Er is alles wat we eten en alles wat we doden

Er zijn zoveel vrienden vandaag

Die woorden uitstort die mijn ego vleien

Als de romp van een werkpaard

En die zich in de absoluut onzuivere groef storten?

Er zijn zoveel dwaallichten, sprankelende vrouwen die mijn duisternis doorboren

Voor een moment, een moment, je bent nog niet klaar jongen

Er zit zoveel in je, dus de vijver gaat weg En de vissen erbij

Dus plant in de modder, je weet dat het op je wacht

En als het water onder je huid naar beneden zakt, voel je het

Wie zijn eigendom opeist, jij behoort hem toe

Dus ze neemt je wankelend mee naar huis

En stop je in je koude bed

En ze zal je dromen bevriezen zodat je er niet in verdrinkt

Nog niet en je voelt je lichaam verwelken

En verschrompelen onder de vorst terwijl je hart van binnen opzwelt

En nog een nacht wachten om te zien of je de druk volhoudt

Om je af te vragen waarom je stick niet achterlaat

Dit verhaal is niet langer van jou

Hij is allang dood, de knappe jongeman met het talent

Alleen zijn woede blijft dat morgen je wakker zal houden

Mama verstijfd van de kou met alleen de kracht om te huilen

Onder deze verdomde regen waar verdomde dromen worden geboren.