Les enfants des autres - Mano Solo

Les enfants des autres ne sont pas pour toi

Ils s’en vont un matin dans le brume d’un nouveau

Destin tant de fois tu peux croire ta paume gravée

Dans sa main tant de fois tu peux croire ton

Ptit coeur et le sien n’en fair plus qu’un

Tant de fois tu peux croire mais t’est le pere de rien

Les enfants des autres n’existent pas

Ils se pressent contre toi juste le temps qu’on leur laisse le droit

Ils n’ont besoin de croire en rien ils vont juste la ou ils se sentent bien

Les enfant des autres ils t’apparaissent dans la nuit

Comme de bons apotres pour dechirer ton ennui

Ils agrandiront tes bras ils agrandiront ta foi

Ils agrandiron tes envies ils t’agrandiront tant de fois

Mais tu reste tout petit toi

T’est le pere de rien

Les enfants des autres

Sont beaux comme des femmes inaccessibles

Et pourtantils te parlent affables et disponibles

Ils t’embrassent et te caressent

D’un eclat de joie une tape sur la fesse

Ils font de toi ce que tu n’es jamais ailleurs

Un homme dans un instant de bonheur

Des larmes plein les yeux des larmes d’amoureux

Les enfants les autres n’existe pas

Ils se pressent contre toi juste le temps qu’on leurs laisse le droit

Ils n’ont besoin de croire en rien ils vont juste la ou ils sentent bien

Allez Salut A une prochaine fois Si tu te souvien de moi un jour quand tu seras

grand

Passe donc fait un tour

Andermans kinderen zijn niet voor jou

Ze vertrekken op een ochtend in de mist van een nieuwe

Het lot zo vaak dat je je gegraveerde handpalm kunt geloven

In zijn hand zo vaak dat je je kunt geloven

Lil' hart en zijn worden één

Zo vaak kun je geloven, maar je bent de vader van niets

De kinderen van andere mensen bestaan ​​niet

Ze drukken tegen je zolang we ze het recht geven

Ze hoeven nergens in te geloven, ze gaan gewoon waar ze zich goed voelen

Andermans kinderen, ze verschijnen 's nachts aan jou

Als goede apostelen om je verveling te verscheuren

Ze zullen je armen vergroten, ze zullen je geloof vergroten

Ze zullen je verlangens vergroten, ze zullen je zo vaak vergroten

Maar je blijft klein

Jij bent de vader van niets

Andermans kinderen

Zijn mooi als ontoegankelijke vrouwen

En toch spreken ze je vriendelijk en beschikbaar aan

Ze kussen je en strelen je

Met een uitbarsting van vreugde een klopje op de billen

Ze maken je tot wat je nergens anders bent

Een man in een moment van geluk

Tranen in de ogen van de tranen van geliefden

De andere kinderen bestaan ​​niet

Ze drukken tegen je zolang we ze het recht geven

Ze hoeven nergens in te geloven, ze gaan gewoon waar ze zich goed voelen

Kom op hallo Tot de volgende keer Als je me op een dag herinnert wanneer je bent

groot

Dus ga een ritje maken