La lune - Mano Solo

C'était un soir de lune, un peu bourré, un peu perdu

Mes pas suivaient le ruisseau d’un putain de caniveau

Sa bouche donnait a rêver à n’importe lequel du quartier

Ho c'était une de ces grosses «keubla», elle s’appelait Syna…

Alors le rêve, ouais ça coute cent balles

Allonge mon vieux, c’est mon casse-dalle

Hé la lune reflétait par terre ouais comme une, comme une étoile de mer X2

J’ai suivi ses pas qui claquaient devant moi

Ho ho cent vingt huit de la rue Saint Denis, on espère pas on oublie…

Que le lune reflétait par terre, ouais, comme une, comme une étoile de mer X2

Et je marche dans les rues sans savoir, sans savoir vraiment, ni comment ni

pourquoi ho ho ho j’en suis arrivé là…

Et la lune reflétait par terre, ouais, comme une, comme une étoile de mer X2

Et la lune, par terre, comme une, une étoile de mer X4

Het was een maanverlichte nacht, een beetje dronken, een beetje verloren

Mijn stappen volgden de stroom van een verdomde goot

Haar mond zou iedereen in de buurt doen dromen

Ho het was een van die grote "keubla", het heette Syna...

Dus de droom, ja, het kost honderd dollar

Leg mijn oude man neer, het is mijn breker

Hey de maan weerspiegeld op de grond, ja als een, als een zeester X2

Ik volgde zijn voetstappen die voor me kletterden

Ho ho honderdachtentwintig van de rue Saint Denis, we hopen dat we het niet vergeten...

Dat de maan weerkaatste op de grond, ja, als een, als een zeester X2

En ik loop door de straten zonder te weten, zonder echt te weten, noch hoe, noch

waarom ho ho ho ik kwam tot dit...

En de maan weerspiegeld op de grond, ja, als een, als een zeester X2

En de maan, op de grond, als een, een zeester X4