Là-bas - Mano Solo, JEAN LAMOOT

J’ai laissé là-bas dans les remous d’une hélice le dégout et la haine

Et j’ai laissé là-bas le facile d'être triste en pensant à toi

Comme il est loin le temps des regrets ardents

Balayé par l’ennui des souvenirs que l’on fuit

Et j’ai laissé là-bas mes habits de larmes couleur de drame pendu à ton charme

Et j’ai laissé là-bas les chaînes et le boulet et l’attente qui jamais n’en

finissait

Que de temps passé que de vains mots chargés balancés sans viser

Que de rafales attentistes et de d’espoirs revendiqués

Pour se retrouver vidé de cet amour solitaire que je n’ai pas voulu faire taire

Cette tempête de silence qui m’insufler mille brillance

Il me suffisait de plonger dans mon coeur

Une main avide de magnifiques douleurs

Pour fournir ma boucherie d’un viande si tendre

Qu’au souvenir de ton icône j’en faisais l’offrande

J’en ai laisser des cris des pleurs sur ton répondeur

Peine perdue mais pas pour moi qui l’aurai pourtant vraiment voulu

Et j’ai laissé là-bas les couteaux dans leur plaie

Et les trous béants qui crachaient du vent brûlant

Et j’ai laissé là-bas ma peine à jamais

Même s’il est triste de ne plus être triste en pensant à toi

Ik liet walging en haat daar in de wervelingen van een propeller

En ik liet daar het gemakkelijk om verdrietig te zijn, denkend aan jou

Hoe lang zijn de dagen van vurige spijt voorbij?

Weggevaagd door de verveling van de herinneringen die we ontvluchten

En ik liet daar mijn tranen van tranen kleur van drama hangend aan je charme

En ik liet daar de kettingen en de kanonskogel en het wachten dat nooit

liep ten einde

Hoeveel tijd is verstreken, welke ijdele beladen woorden doelloos gegooid

Wat een afwachtende windstoten en beweerde hoop

Om mezelf te ontdoen van deze eenzame liefde die ik niet het zwijgen wilde opleggen

Deze storm van stilte die me doordrenkt met duizend schittering

Het was genoeg voor mij om in mijn hart te duiken

Een hand gierig naar mooie pijnen

Om mijn slagerij van zulk mals vlees te voorzien

Dat ik ter nagedachtenis aan je icoon een offer heb gebracht

Ik heb tranen van tranen achtergelaten op je antwoordapparaat

Tijdverspilling maar niet voor mij die het echt gewild zou hebben

En ik liet de messen daar in hun wond

En de gapende gaten die hete wind braakten

En ik liet mijn pijn daar voor altijd

Ook al is het verdrietig om niet langer verdrietig aan je te denken