Cerbère - Mani Deïz, Hartigan

Je suis un homme de principe qui a choisi ses poings au port d’arme

Un château d’cartes construit un soir de tornade

Je ne connais que la méfiance et le qui-vive

Je suis en quête d’une miséricorde divine

Et dans mon crâne, d'étranges voix retentissent

Et me persuadent que j’suis pas prêt à m’repentir

Tels que nous sommes nous arriverons tous au terminus

Je veux la paix avant de vivre mes dernières minutes

C’est notre propre code que l’on transgresse

Ne te méprend pas, ma musique est vengeresse

J'écrirai même avec les mains remplies d’arthrite

Je suis une âme grise qui revendique son libre arbitre

Le salut n’existe que dans les dictionnaires

C’est une légende comme l’amour inconditionnel

A savoir que les traîtres se comptent par douzaines

En c’bas monde où personne ne vous prend comme vous êtes

On est aux portes du brasier comme cerbère

Et on vit pour marcher vers une mort certaine

Il semblerait que Dieu nous ait surestimé

Nous avons nié ce à quoi nous étions destinés

On est aux portes du brasier comme cerbère

Et on vit pour marcher vers une mort certaine

Il semblerait que Dieu nous ait surestimé

Nous avons nié ce à quoi nous étions destinés

Je sais c’que la vie nous offre et de quoi la mort nous prive

Je n’ai pas peur de disparaître dans l’oubli

J’attendrais que mes spectres se montrent tous

Et crois-moi, je préfère ne pas m’en contrefoutre

Il est grand temps qu’un frère m’apprenne à prier

Venir au monde c’est être en guerre contre un sablier

Et je n’ai d’autre choix que de survivre

Je n’arrive à m’accomplir que dans la chute libre

C’est la même chose que j’lis sur toutes ces lèvres

Qui seront ceux qui remarqueront mon absence?

Du napalm a enflammé la voûte céleste

Et personne ne peut renaître d’un tas d’cendres

Dans le néant, comme un cadavre sans tombe

Cette douleur est telle que nous la chantons

Nous n’avons pas su combattre cette inertie

Il faut du sang pour que la plèbe se divertisse

On est aux portes du brasier comme cerbère

Et on vit pour marcher vers une mort certaine

Il semblerait que Dieu nous ait surestimé

Nous avons nié ce à quoi nous étions destinés

On est aux portes du brasier comme cerbère

Et on vit pour marcher vers une mort certaine

Il semblerait que Dieu nous ait surestimé

Nous avons nié ce à quoi nous étions destinés

Ik ben een principiële man die zijn vuisten over het pistool balde

Een kaartenhuis gebouwd op een tornado-nacht

Ik ken alleen wantrouwen en alertheid

Ik ben op zoek naar goddelijke genade

En in mijn schedel klinken vreemde stemmen

En overtuig me dat ik niet klaar ben om me te bekeren

Zoals we zijn, halen we allemaal het eindpunt

Ik wil vrede voordat ik mijn laatste minuten leef

Het is onze eigen code die we overtreden

Begrijp me niet verkeerd, mijn muziek is wraakzuchtig

Ik zal zelfs schrijven met mijn handen vol artritis

Ik ben een grijze ziel die aanspraak maakt op vrije wil

Redding bestaat alleen in woordenboeken

Het is een legende zoals onvoorwaardelijke liefde

Weet dat er tientallen verraders zijn

In deze wereld waar niemand je neemt zoals je bent

We zijn bij de poorten van de brand als cerberus

En we leven om naar een zekere dood te lopen

Het lijkt erop dat God ons heeft overschat

We ontkenden wat we moesten zijn

We zijn bij de poorten van de brand als cerberus

En we leven om naar een zekere dood te lopen

Het lijkt erop dat God ons heeft overschat

We ontkenden wat we moesten zijn

Ik weet wat het leven ons geeft en wat de dood ons ontneemt

Ik ben niet bang om in de vergetelheid te raken

Ik zal wachten op mijn geesten om allemaal te laten zien

En geloof me, ik geef er liever geen fuck om

Het is hoog tijd dat een broer me leert bidden

Ter wereld komen is oorlog voeren tegen een zandloper

En ik heb geen andere keuze dan te overleven

Ik kan mezelf alleen bereiken in vrije val

Het is hetzelfde dat ik op al deze lippen lees

Wie zullen degenen zijn die mijn afwezigheid opmerken?

Napalm ontstak het hemelgewelf

En niemand kan herboren worden uit een hoop as

In het niets, als een lijk zonder graf

Deze pijn is zoals we het zingen

We konden deze traagheid niet bestrijden

Er is bloed voor nodig om het plebs te vermaken

We zijn bij de poorten van de brand als cerberus

En we leven om naar een zekere dood te lopen

Het lijkt erop dat God ons heeft overschat

We ontkenden wat we moesten zijn

We zijn bij de poorten van de brand als cerberus

En we leven om naar een zekere dood te lopen

Het lijkt erop dat God ons heeft overschat

We ontkenden wat we moesten zijn