Une éponge - Mani Deïz

La misère sur la tempe, vois qu’l’humain se monnaye

Déchante, impénétrable sont les voix de l’oseille

Ce monde part en vrille, depuis que Dieu nous a laissé l’volant

Affolant de rêver de tout ce qui brille

Si le silence est d’or, les missiles chantent la mort pour d’l’argent

Les puits de pétrole saignent quand les orphelins dorment

Sous c’t angle j’ai pas ma place, parmi mon espèce

Les libertés s'étranglent, on dérange d’y faire face

Ça tourne pas rond vous l’savez, l’homme creuse une tombe et s’entête;

la terre tourne comme une roue voilée

Ils n’savent pas ce qu’ils font, seigneur épargne-les, condamné

Peut-être que j’mérite le même panier

Des fois j’m'égare, j’suis qu’un mortel comme d’autres

Dans le doute ignore mes fautes et ça j’peux pas l’nier

L’homme s'évade dans les vices cachés, on voit cette vie défiler vite

Trop d’temps perdu à la gâcher

Comme une éponge je ne fais qu’absorber

Les mauvaises ondes qui planent à ma portée

L’espoir n’est pas mort mais dans les bras de Morphée

Sois paré à morfler ou déclare forfait

Le coeur à table sous un cutter froid, l’esprit dans la tourmente Ecoeuré mon

humeur s’noie dans les sables mouvants

Éponge la peine des autres, vide, quand j’lis les faits divers

Des drames m’ouvrant le bide, la haine en hors pistes dans les viscères

J’m’isole, j’hiberne, vie de barge ou d’ermite

Rime j’digère, figé j’doute mais c’est pas permis

Comprendre ce monde une vieille doctrine, on prend sur soi

J’y mets ma pierre aussi

Comme Jean-François devant les hiéroglyphes

Partout des civils saignent, je vois des peuple, des plaies horribles

Une résistance aveugle abreuvée d’héroïsme

Si les psychoses te causent, fais comme moi éteins ces chaînes

Prends ces ciseaux et sauve-toi le pantin de bois

Ensemble on pourrait l’faire dommage

Mais on nait seul, on meurt seul, frère

Et entre les deux y a un paquet de connards

Y aura personne pour faire d’hommages si notre monde s’effondre, t’façon

C’est d’la pénombre que vient l’orage…

Comme une éponge je ne fais qu’absorber

Les mauvaises ondes qui planent à ma portée

L’espoir n’est pas mort mais dans les bras de Morphée

Sois paré à morfler ou déclare forfait

De ellende op de tempel, zie dat de mens geld verdient

Ontgoocheld, ondoordringbaar zijn de stemmen van zuring

Deze wereld draait op zijn kop, sinds God ons het stuur heeft nagelaten

Gek om te dromen van alles wat er blinkt

Als stilte goud is, zingen raketten de dood voor geld

Oliebronnen bloeden als wezen slapen

Vanuit deze hoek heb ik geen plaats, onder mijn soort

Vrijheden worden gewurgd, we nemen de moeite om het onder ogen te zien

Er is iets mis, weet je, de man graaft een graf en houdt vol;

de aarde draait als een gesluierd wiel

Ze weten niet wat ze doen, heer spaar ze, gedoemd

Misschien verdien ik dezelfde mand

Soms verdwaal ik, ik ben gewoon een sterveling zoals anderen

Negeer bij twijfel mijn fouten en dat kan ik niet ontkennen

De man ontsnapt in de verborgen ondeugden, we zien dit leven snel voorbij gaan

Te veel tijd verspild aan het verspillen ervan

Als een spons absorbeer ik alleen

De slechte vibes die binnen mijn bereik zweven

Hoop is niet dood maar in de armen van Morpheus

Wees klaar om te bijten of te verbeuren

Het hart aan de tafel onder een koude snijder, de geest in beroering Walgelijk mijn

stemming verdrinkt in drijfzand

Spons de pijn van anderen, leeg, wanneer ik de verschillende feiten lees

Drama's die mijn buik openen, haat van de sporen in de ingewanden

Ik isoleer mezelf, ik overwinter, het leven van een schuit of een kluizenaar

Rijp verteer ik, bevroren ik betwijfel het maar het mag niet

Begrijp deze wereld een oude leerstelling, men neemt het op zich

Ik heb mijn steen daar ook gelegd

Zoals Jean-François voor de hiërogliefen

Overal bloeden burgers, ik zie mensen, afschuwelijke wonden

Een blind verzet doordrenkt met heldhaftigheid

Als psychoses je veroorzaken, doe dan net als ik deze ketens uit

Pak deze schaar en bespaar jezelf de houten pop

Samen zouden we het kunnen doen jammer

Maar we worden alleen geboren, we sterven alleen, broer

En daartussen zitten een stel klootzakken

Er zal niemand zijn om eer te bewijzen als onze wereld instort, jij manier

Uit de duisternis komt de storm...

Als een spons absorbeer ik alleen

De slechte vibes die binnen mijn bereik zweven

Hoop is niet dood maar in de armen van Morpheus

Wees klaar om te bijten of te verbeuren