Eternelle noyade - Mani Deïz

Les yeux baignent dans le ciel, échoué sur la plage

Une vague m’enseigne qu’il faut tourner la page

Pars explorer l'île, mais rêve déjà de nouveau départ

Imagine même une barque qui démarre sans dérive

L’océan m’appelle ma belle je reviendrais sans peine

Réécrire nos vies car l’encre est vide

Pardonne moi, dans ce sable j’m’enterre, d’amour j’saigne

Comme l’enfant j’ai juste la peur du vide

Sans repère lâche l’encre, fais le grand écart entre deux galères

Sous averse, arpente une mer sans cadran

Le compas dans l'œil, percute les récifs, dans les bermudes mon frêle esquif

S’est dévêtu tel un arbre sans feuille

Submergé, j’ai vogué vers Venus, compté les moutons du berger

Espéré la berge d’une terre perdue

Sans gramme d’air pur, me noye dans les ténèbres, me déchaîne

Mais rend les armes comme Cerbère, dans la quête d’Hercule

Charrié comme une bouteille dans les vagues, mon souffle s'évapore

Et j’m’endors, châtié par de belles méduses

Une sirène me glisse de l’oxygène

Prodigue dans mon cœur les derniers somnifères avant qu’mon rêve s’excuse

Et c’est à peine croyable, j’remonte comme un bouchon

De l’eau plein les poumons, j’esquive le dernier voyage

Dans l’océan d’la vie, j’m'échoue dans une baignoire

Et j’remonterai la voile, attendant l'éternelle noyade…

Les yeux baignent dans le ciel, échoué sur la plage

Une vague m’enseigne qu’il faut tourner la page

Pars explorer l'île, mais rêve déjà de nouveau départ

Imagine même une barque qui démarre sans dérive

L’océan m’appelle ma belle je reviendrais sans peine

Réécrire nos vies car l’encre est vide

Pardonne moi, dans ce sable j’m’enterre, d’amour j’saigne

Comme l’enfant j’ai juste la peur du vide

J’ai parcouru les mers dans l’ventre de Moby Dick

Détrempé mon corps tremble dans c’t'éphémère domicile

J’dors peu, j’cogite, évite les sales cauchemars

Redoute les orages les tropiques et l’naufrage

J’voulais la vie pirate, noyé sous des breuvage dans chaque port

L’alcool m’aborde par ce vice minable

De vils stigmates sur mon cœur se greffent

Les images s'égrainent et moi j’erre dans ce triste mirage

Nourri d’amour et d’eau fraîche, slalom parmi les bulles

Les hommes péchent attirés par de vides images

J’ai tenu bon la barre avant de m’endormir

Le charme de la mélancolie me souffle de vives grimaces

J’voulais juste dépasser l’horizon, en substance être libre

Quelle existence moribonde

Mon embarcation chavire, de l’eau traverse la coque

Écope les derniers souvenirs dans ce final chapitre…

Les yeux baignent dans le ciel, échoué sur la plage

Une vague m’enseigne qu’il faut tourner la page

Pars explorer l'île, mais rêve déjà de nouveau départ

Imagine même une barque qui démarre sans dérive

L’océan m’appelle ma belle je reviendrais sans peine

Réécrire nos vies car l’encre est vide

Pardonne moi, dans ce sable j’m’enterre, d’amour j’saigne

Comme l’enfant j’ai juste la peur du vide

Ogen baden in de lucht, aangespoeld op het strand

Een golf leert me de pagina om te slaan

Ga het eiland verkennen, maar droom nu al van een nieuwe start

Stel je zelfs een boot voor die begint zonder te drijven

De oceaan noemt me mijn schoonheid, ik zou zonder problemen terugkomen

Herschrijf ons leven omdat de inkt op is

Vergeef me, in dit zand begraaf ik mezelf, van liefde bloed ik

Net als het kind ben ik gewoon bang voor leegte

Laat de inkt vallen zonder merkteken, doe de spleten tussen twee galeien

Onder stortbui, zwerft een dialless zee

Het kompas in het oog, raak de riffen, in Bermuda mijn broze skiff

Gestript als een bladloze boom

Ondergedompeld zeilde ik naar Venus, telde de schapen van de herder

Gehoopt op de kust van een verloren land

Zonder een gram schone lucht, verdrink me in duisternis, laat me los

Maar geef je over zoals Cerberus, in de zoektocht van Hercules

Gedragen als een fles in de golven, mijn adem verdampt

En ik val in slaap, gestraft door mooie kwallen

Een sirene geeft me zuurstof

Weelderig in mijn hart de laatste slaappillen voordat mijn droom wordt verontschuldigd

En het is moeilijk te geloven, ik kom terug als een kurk

Longen vol water, de laatste reis ontwijken

In de oceaan van het leven loop ik vast in een badkuip

En ik zal het zeil hijsen, wachtend op de eeuwige verdrinking...

Ogen baden in de lucht, aangespoeld op het strand

Een golf leert me de pagina om te slaan

Ga het eiland verkennen, maar droom nu al van een nieuwe start

Stel je zelfs een boot voor die begint zonder te drijven

De oceaan noemt me mijn schoonheid, ik zou zonder problemen terugkomen

Herschrijf ons leven omdat de inkt op is

Vergeef me, in dit zand begraaf ik mezelf, van liefde bloed ik

Net als het kind ben ik gewoon bang voor leegte

Ik heb de zeeën bereisd in de buik van Moby Dick

Doorweekt trilt mijn lichaam in dit kortstondige huis

Ik slaap weinig, denk ik, vermijd vieze nachtmerries

Vrees de stormen de tropen en schipbreuk

Ik wilde het piratenleven, verdronken in drankjes in elke haven

Alcohol benadert me met deze zielige ondeugd

Verachtelijke stigmata op mijn hart zijn geënt

De beelden vervagen en ik dwaal in deze trieste luchtspiegeling

Gevoed met liefde en zoet water, slalom tussen de bubbels

Mannen zondigen tot lege beelden

Ik hield de helmstok vast voordat ik in slaap viel

De charme van melancholie bezorgt me scherpe grimassen

Ik wilde gewoon de horizon oversteken, in wezen om vrij te zijn

Wat een stervend bestaan

Mijn boot kapseist, er stroomt water door de romp

Haal de laatste herinneringen eruit in dit laatste hoofdstuk...

Ogen baden in de lucht, aangespoeld op het strand

Een golf leert me de pagina om te slaan

Ga het eiland verkennen, maar droom nu al van een nieuwe start

Stel je zelfs een boot voor die begint zonder te drijven

De oceaan noemt me mijn schoonheid, ik zou zonder problemen terugkomen

Herschrijf ons leven omdat de inkt op is

Vergeef me, in dit zand begraaf ik mezelf, van liefde bloed ik

Net als het kind ben ik gewoon bang voor leegte