Le cordon - Mani Deïz

13 mai 82, j’nais, une nuit d’orage

Et là sans stress j’lache mon premier cri de rage

On m’passe les bracelets

J’voulais pas sortir, j’avais l’oreille collée au ventre

Senti l’pire de c’monde et ses drames sordides, Maman, j’tremble

Le résultat d’une flamme et d’un acte égoïste

La naissance reste un drame où la femme devient l’héroïne

Mon père, j’implore le ciel comme un sacrifice mais rien ne coule

Les saints n'écoutent pas mes prières lacrymales

J’m’acclimate à la nourrice mais c’est de la peur qu’j’inhale

J’ai le mal du pays comme un touriste qui vit en marginal

L’amour comme boussole mais l’absence des parents me rend aveugle

J’entre sur la route du doute comme un trimard

Sur le sol, j’sème des larmes de crocodile

Le tic-tac de l’heure sonne comme une douleur lente

J’ai mal au coeur, du mal et suivre le prototype

Tout me semble vide, j’vous attendrez en pleur devant la porte

J’ai lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Laissez moi voler, contempler ce paysage

J’ai lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Je bats d’une aile moi qui rêvait d’alunissage

J’ai lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Moi qui rêvait que d’coton pour l’atterrissage

J’ai lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Comme un flocon, je cherche une terre fraternisable

J’ai cherché l’aiguille du bonheur dans une botte de rien

Même dans mes règles j’arrive toujours après la messe

La vie avant la mort ou est-ce l’inverse?

Comme le soleil après l’averse

On garde peut-être le meilleur pour la fin

J’espère que tout s’arrête car j’ai le vertige de l’infini

Adieu les vestiges insipides de cette planète

Personne ira au Paradis si l’enfer c’est les autres

Même sur ce trajet j’redoute une avarie

J’ai coffré la chance dans des poches vides

Salaire horrible, j’ai récolté l’aphasie

Le silence remplace les voix des proches qui partent au pays

Le tarot, j’en appelle à Dieu, j’casse un carreau mais bon

Comme tout le monde, dans les rangs j’ai perpétué c’fardeau

Le prochain sera peut-être un coeur libre

Absurde la vie où l’errance est un cadeau

Pardonne moi, du cordon naîtra une tombe fleurie

Il a lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Laissez le voler, contempler ce paysage

Il a lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Il bat d’une aile lui qui rêvait d’alunissage

Il a lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Lui qui rêvait que d’coton pour l’atterrissage

Il a lâché le cordon, chuté du haut d’une falaise

Comme un flocon, il cherche une terre fraternisable

13 mei 82, ik ben geboren, een stormachtige nacht

En daar zonder stress laat ik mijn eerste kreet van woede los

Ze geven me de armbanden

Ik wilde niet naar buiten, mijn oor zat vastgelijmd aan mijn maag

Ik voelde het ergste van deze wereld en zijn smerige drama's, mam, ik beef

Het resultaat van een vlam en een egoïstische daad

Geboorte blijft een drama waarbij de vrouw de heldin wordt

Mijn vader, ik smeek de hemel als een offer, maar er stroomt niets

De heiligen luisteren niet naar mijn betraande gebeden

Ik acclimatiseer aan de oppas, maar het is angst dat ik inhaleer

Ik heb heimwee als een toerist die aan de rand woont

Liefde als kompas, maar de afwezigheid van ouders maakt me blind

Ik betreed de weg van twijfel als een speedster

Op de grond zaai ik krokodillentranen

Het tikken van het uur klinkt als een langzame pijn

Ik ben diepbedroefd, worstel en volg het prototype

Alles lijkt me leeg, ik wacht op je huilend buiten de deur

Ik liet het snoer vallen, viel van een klif

Laat me vliegen, staar naar dit landschap

Ik liet het snoer vallen, viel van een klif

Ik sloeg met één vleugel mij die droomde van een landing op de maan

Ik liet het snoer vallen, viel van een klif

Ik die alleen droomde van katoen voor de landing

Ik liet het snoer vallen, viel van een klif

Als een sneeuwvlok zoek ik een verbroederlijk land

Ik zocht de naald van geluk in een laars van niets

Zelfs tijdens mijn menstruatie kom ik altijd na de mis aan

Leven voor de dood of is het andersom?

Als de zon na de stortbui

Misschien bewaren we het beste voor het laatst

Ik hoop dat het allemaal stopt want ik ben duizelig voor oneindig

Afscheid van de smakeloze overblijfselen van deze planeet

Niemand zal naar de hemel gaan als andere mensen de hel zijn

Zelfs op deze reis ben ik bang voor schade

Ik heb geluk in lege zakken gestopt

Verschrikkelijk salaris, ik heb afasie geoogst

Stilte vervangt de stemmen van dierbaren die naar het land vertrekken

De tarot, ik doe een beroep op God, ik breek een tegel maar hey

Net als iedereen heb ik in de gelederen deze last in stand gehouden

De volgende kan een vrij hart zijn

Absurd leven waar zwerven een geschenk is

Vergeef me, uit het koord zal een bloemrijk graf worden geboren

Hij liet het snoer vallen, viel van een klif

Laat het vliegen, aanschouw dit landschap

Hij liet het snoer vallen, viel van een klif

Hij verslaat met één vleugel hij die ervan droomde op de maan te landen

Hij liet het snoer vallen, viel van een klif

Hij die alleen droomde van katoen voor de landing

Hij liet het snoer vallen, viel van een klif

Als een sneeuwvlok zoekt hij een broederlijk land