La bola de cristall - Manel

Mira

Surt el sol a les ciutats on haguéssim pogut viure

I una llum plena de pau va inundant totes les cuines

Jo faig pinta de tranquil, i tu sembles tan tranquil·la

I ens crido: «Treu-te la disfressa i revela qui ets!

No em crec que sigueu la vida que ens estem perdent»

Mira

Tot ha anat segons el pla, quin exemple d’harmonia

Això és creure en el que un vol i invertir amb saviesa els dies

Si prens nota, crec que ens surt un bon llibre d’aforismes

I ens crido: «Observant-vos les mans, us he vist el truc!

No sou realment la vida que ens hem perdut»

Mira

Panderetes, serpentines, apa nena, quines mitges

Hi som tots, sí, però fixa’t bé, com et miro, com em mires

Va, assumim-ho, els dies bons gairebé som invencibles!

I ens crido: «Això és lamentable teatre amateur!

I no la vida que se’ns escapa a cada moment»

Mira

Com els nervis no han pogut, les paraules que buscàvem

Les diem i no fan por, les diem amb la veu alta:

«Amor meu, sempre hi seré, amor meu, com ho dubtaves?»

I ens crido: «Ja sé de què aneu i he perdut l’interès!

Que la vida que ens hem perdut simplement no existeix»

Horloge

De zon komt op in de steden waar we hadden kunnen wonen

En een licht vol rust overspoelt alle keukens

Ik zie er kalm uit, en jij ziet er zo kalm uit

En ik roep: "Doe je kostuum uit en onthul wie je bent!

Ik denk niet dat jij het leven bent dat we verliezen."

Horloge

Alles verliep volgens plan, wat een voorbeeld van harmonie

Dit is geloven in wat je wilt en je dagen verstandig investeren

Als je het merkt, ik denk dat we een goed boek met aforismen hebben

En ik schreeuw: "Als ik naar je handen kijk, heb ik de truc gezien!"

Je bent niet echt het leven dat we hebben verloren."

Horloge

Tamboerijnen, slingers, apa girl, welke sokken

We zijn er allemaal, ja, maar kijk hoe ik naar jou kijk, hoe jij naar mij kijkt

Kom op, laten we eerlijk zijn - goede dagen zijn bijna onoverwinnelijk!

En ik roep: "Dit is ongelukkig amateurtheater!"

En niet het leven dat ons elk moment ontgaat."

Horloge

Omdat zenuwen dat niet konden, waren de woorden die we zochten

We zeggen ze en wees niet bang, we zeggen ze hardop:

"Mijn liefste, ik zal er altijd zijn, mijn liefste, hoe heb je daaraan getwijfeld?"

En ik roep: "Ik weet waar je het over hebt, en ik ben mijn interesse verloren!"

Dat het leven dat we hebben verloren gewoon niet bestaat "