Deixar-te un dia - Manel

Ja declinava el vespre que tu deus haver oblidat

Caminàvem rumb a casa, el sol s’amaga entre terrats

La teva veu sonava lluny, com el xiulet de trens perduts

Com la remor d’un riu nascut en cims nevats, muntanya amunt

I aquella idea il•legal m’anava inundant el cap

M’hauràs de disculpar amor meu

Que vaig pensar deixar-te un dia

Abandonar-te a la teva sort…

Només esperava en silenci que es presentés el moment

De fer-ho volar tot pels aires, fent veure que era un accident

Diria unes paraules greus mirant a l’infinit

Les sentia dins la boca tenses, preparades per sortir

Venien frases solemnes que ens matarien com un poltre coix

Venia a arrossegar el cos mort del nostre amor

Fins a un racó discret per amagar-lo entre les flors

Però s’ha vist que aneu predicant pels carrers

Que l’amor es transforma amb els anys

Veniu urgent a explicar-nos si es transforma tant

Si es transforma tant, si es transforma tant

Si es transforma tant!

Ja s’intuïa a l’horitzó la costa verge d’un nou mon

Ja em desplaçava més lleuger alliberat del pes del teu amor

Ja se sentia algú rient, l’escalfor d’una altra gent

Un altre cos, una altra veu capaç de fer-me més content

Ja m’allunyava caminant mirant als ulls als vianants

«Sabeu el meu futur?

Avui m’he disparat amb munició de plata apuntant directe al cor.»

En aturar-nos per creuar vas agafar-me la mà

Vaig tornar una bola rasa a un nen que jugava en un portal

«No ho expliquis a ta mare que es curtirà el proper Nadal»

Het was al aan het afnemen de avond die je vergeten moet zijn

We liepen naar huis, de zon verschuilde zich tussen de daken

Je stem klonk ver weg, als het gefluit van een verloren trein

Zoals het ruisen van een rivier geboren op besneeuwde toppen, de berg op

En dat illegale idee stroomde door mijn hoofd

Je moet je verontschuldigen voor mijn liefde

Dat ik eraan dacht om je op een dag te verlaten

Geef je over aan je geluk...

Ik heb gewoon stilletjes gewacht op het moment dat het zou komen

Om het allemaal op te blazen, doen alsof het een ongeluk was

Ik zou tot in het oneindige serieuze woorden zeggen

Hij voelde ze gespannen in zijn mond, klaar om te vertrekken

Ze verkochten plechtige zinnen die ons zouden doden als een kreupel veulen

Hij kwam om het dode lichaam van onze liefde te slepen

Naar een discreet hoekje om het tussen de bloemen te verstoppen

Maar het is gezien dat u op straat predikt

Die liefde verandert door de jaren heen

Kom binnen, neem een ​​kijkje en geniet!

Als het zo veel transformeert, als het zo veel transformeert

Als het zo verandert!

De maagdelijke kust van een nieuwe wereld was al aan de horizon

Ik bewoog al lichter, bevrijd van het gewicht van jouw liefde

Er was al iemand aan het lachen, de warmte van andere mensen

Een ander lichaam, een andere stem die me gelukkiger kan maken

Ik liep al weg en keek in de ogen van voetgangers

“Ken je mijn toekomst?

Vandaag heb ik mezelf neergeschoten met zilveren munitie direct op mijn hart gericht."

Toen je stopte om over te steken greep je mijn hand

Ik gaf een ondiepe bal terug aan een kind dat in een portaal speelde

"Zeg niet tegen je moeder dat het volgende kerst gebruind wordt"