L'Adela i el marge - Manel

«Per com els agrada respondre jo sé que menteixen

O prescindeixen de la veritat

L’absència de risc als seus ulls prova que repeteixen

Discursos memoritzats.»

M’ho va dir l’Adela avançant cap al marge que delimitava el món habitat

Cridava al paisatge: «Darrere dels marges sempre hi ha un sender amb ombra per

caminar!»

Va ser un privilegi poder-me esperar allà amb l’Adela

Que anés caient la nit

Quan vam abraçar-nos va xiuxiuejar-me «ets idiota

T’hauries divertit»

I vaig contemplar-la avançant cap al que fos que el marge tenia per oferir

En l'últim moment va girar-se, va fer-se un petó a la mà oberta i, «ffff»,

va bufar cap a mi

I des de l’altra banda em va semblar sentir…

I des de l’altra banda encara em va semblar sentir…

No tens per què estar aquí!

Aquest és un honor del que pots prescindir!

No tens per què estar aquí!

No tens per què estar aquí!

Aquest és un honor del que pots prescindir!

No tens per què estar aquí!

"Ik weet dat ze liegen over hoe ze graag antwoorden

Of ze negeren de waarheid

De afwezigheid van risico in hun ogen bewijst dat ze herhalen

Uit het hoofd geleerde toespraken.”

vertelde Adela me terwijl ze naar de rand van de bewoonde wereld liep

Hij riep naar het landschap: "Achter de oevers is er altijd een pad met schaduw voor"

lopen!"

Het was een voorrecht om daar met Adela . te mogen wachten

Die nacht viel

Toen we elkaar omhelsden, fluisterde hij tegen me: "Je bent een idioot

Je zou plezier hebben »

En ik zag haar bewegen in de richting van wat de marge te bieden had

Op het laatste moment draaide hij zich om, kuste zijn open hand en, "ffff."

hij blies naar me

En aan de andere kant had ik het gevoel dat ik het hoorde

En aan de andere kant voelde ik het nog steeds

Je hoeft hier niet te zijn!

Dit is een eer waar je zonder kunt!

Je hoeft hier niet te zijn!

Je hoeft hier niet te zijn!

Dit is een eer waar je zonder kunt!

Je hoeft hier niet te zijn!