El Miquel i l'Olga tornen - Manel

Calleu, nobles consellers, guardeu-vos la raó que us quedi

I amb un pas viu i decidit, marxeu on sigui que us esperin

Baixeu les baldes, ajusteu finestres i correu cortines

Poseu els nens al llit;

si dormen, mireu com respiren

Perquè si és bo o és dolent, no importa molt ara mateix

Que sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer

Que sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer!

Voleu, amables pretendents, fins altres braços que us valorin

I pel camí, no pregunteu, deixeu que el nostre amor es fongui

Guardarem com un tresor les vostres panxes, les carícies

I ho jurem, per un moment, ens pensàvem que podíem

Però si truca algú, no contesteu, que el cel ja és prou ple de valents

I sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer!

I sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer!

(Ell: Olga, t’he portat una rosa

Olga: Jo, a tu, unes margarides

Ell: Escolta, estava pensant, aquesta vegada és la bona, no?

Olga: Va, calla i dóna'm la mà)

Guardeu-vos forces, bona gent, potser ens veurem un altre dia

Sabem que volíeu fer més, però, què hi farem, així és la vida:

T’equivoques d’uniforme i dispares a qui més estimes;

T’equivoques de remei i va i s’infecta la ferida

I alguna estona, què us penseu?, també ens agrada estar contents

Però sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer

Però sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer!

Ai Verge Santa del Roser, volem el just per viure bé!

Però sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer

Sembla tan clar que ens equivoquem com que ho anem a fer!

Hou je mond, nobele raadgevers, houd je verstand!

En ga met een levendige en vastberaden stap waar ze op je wachten

Laat de planken zakken, pas ramen en postgordijnen aan

Breng de kinderen naar bed;

als ze slapen, kijk dan hoe ze ademen

Want of het goed of slecht is, maakt op dit moment niet zoveel uit

Dat lijkt zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben dat we het gaan doen

Dat lijkt zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben dat we het gaan doen!

U wilt, beste vrijers, zelfs andere armen die u waarderen

En onderweg, vraag het niet, laat onze liefde wegsmelten

We zullen je buiken, je strelingen koesteren

En we zweren, voor een moment, we dachten dat we het konden

Maar als iemand je belt, neem dan niet op, de lucht is vol dapper genoeg

En het lijkt zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben dat we het gaan doen!

En het lijkt zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben dat we het gaan doen!

(Hij: Olga, ik heb een roos voor je meegebracht)

Olga: Ik, voor jou, wat madeliefjes

Hij: Luister, ik zat te denken, deze keer is het de juiste, toch?

Olga: Ga, hou je mond en schud mijn hand)

Ga zo door met het goede werk, goede mensen, we zien je een andere dag

We weten dat je meer wilde doen, maar wat gaan we eraan doen?

Je krijgt het verkeerde uniform en schiet degene van wie je het meest houdt neer;

Je maakt een fout en de wond raakt geïnfecteerd

En voor een tijdje, wat denk je?Wij zijn ook graag gelukkig

Maar het lijkt net zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben

Maar het lijkt zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben dat we het gaan doen!

O Heilige Maagd van de Roser, we willen net genoeg om goed te leven!

Maar het lijkt net zo duidelijk dat we het bij het verkeerde eind hebben

Het lijkt zo duidelijk dat we het mis hebben dat we het gaan doen!