Criticarem les noves modes de pentinats - Manel

Vindran els anys i, amb els anys, la calma

Que et pintarà als ulls una mirada suau

Et faran fer un pas i, després, un altre

Seràs tota una experta a tirar endavant

Amb tant de temps hauràs trobat un lloc agradable

O ja estaràs un pèl mandrosa per buscar

Rebràs tracte de senyora, o de iaia estranya

Que té acollonits tots els nens del veïnat

I seràs un sac de mals o seràs una roca

I els moments de mirar enrere et faran gràcia i et faran mal

I potser no seré el teu amic

Ni tindré res a veure amb si ets o no ets feliç

Ja em veig de record mig trist que se’t creua pel cap

Una mala tarda

I potser dormiré abraçadet

A una dona a qui quasi no hauré explicat qui ets

Potser tindrem néts malparits que se’n fotin de mi

Quan no m’enteri de les coses

Però, quan seré vell, seguiré cantant-te cançons, igual

Caminaré lent i m’asseuré, a vegades, als bancs

Verset a verset convocaré el teu cos llarg i blanc

I em podran veure somriure una mica per sota del nas

Que vinguin els anys!

Aquí em té la calma!

Que em jugo amb la decadència de la carn

Que un raconet del menjador farà d’escenari

I que ningú sospitarà de qui estic parlant

I que, quan seré vell, seguiré cantant-te cançons, igual

No sé si estaré per garantir-te una gran qualitat

Però creuré en un verset i em distrauré intentant-lo allargar

I em podran veure somriure una mica per sota del nas

I em podran veure somriure una mica per sota del nas

De jaren zullen komen en, met de jaren, rust

Dat geeft een zachte blik in je ogen

Ze zullen je de ene stap laten zetten en dan nog een

Je wordt een expert in vooruitgaan

Na verloop van tijd vind je een leuke plek

Of je bent een beetje lui om naar te zoeken

Je wordt behandeld als een dame, of een vreemde grootmoeder

Het is de thuisbasis van alle kinderen in de buurt

En je zult een zak van kwaad zijn of je zult een rots zijn

En de momenten van terugkijken zullen je aan het lachen maken en je pijn doen

En ik ben misschien niet je vriend

Ik heb ook niets te maken met of je wel of niet gelukkig bent

Ik voel al een halfdroevige herinnering door je hoofd gaan

Een slechte middag

En misschien slaap ik geknuffeld

Aan een vrouw die ik je bijna niet vertelde wie je was

Misschien hebben we ondeugende kleinkinderen die me neuken

Wanneer ik er niet achter kom

Maar als ik oud ben, zal ik toch liedjes voor je blijven zingen

Ik loop langzaam en zit soms op de banken

Vers voor vers zal ik je lange, witte lichaam oproepen

En ze kunnen me een beetje onder mijn neus zien lachen

Laat de jaren maar komen!

Hier ben ik rustig!

Dat ik speel met het verval van het vlees

Die ene hoek van de eetkamer wordt de setting

En dat niemand zal vermoeden over wie ik het heb

En dat, als ik oud ben, ik sowieso liedjes voor je zal blijven zingen

Ik weet niet of ik er zal zijn om je geweldige kwaliteit te garanderen

Maar ik zal in een vers geloven en afgeleid worden door te proberen het te verlengen

En ze kunnen me een beetje onder mijn neus zien lachen

En ze kunnen me een beetje onder mijn neus zien lachen