Aniversari - Manel

Els llums s’han apagat, han tret el pastís.

Aplaudien els pares, els tiets i els amics,

tots alhora, agrupats en un únic crit:

que demane un desig,

que demane un desig,

que demane un desig,

que demane un desig.

I tu, nerviosa,

com sempre que et toca ser en centre d’atenció,

has fixat els ulls en un punt imprecís del mejador

Un segón, dos segons, tres segons, quatre… i cinc

Els teus ulls que bancaven buscant un desig

les espelmes cremaven i alguns dels amics t’enfocaven amb càmares de retratar

una veu comenta: que guapa està

i jo en el fons m’acabava el culet de la copa

decidit a trobar un raconet adecuat

per fer-me petit petit,

del tamany de una mosca

del tamany de un mosquit

Per un cop empetitit sota els tamporets

i la taula allargada pels dos caballets

fent-me pas amb prudència per un entramat

de sabates d’hivern i confeti axafat

i has brindat maleint la llargada dels meus nous passeigs

i amagar-me entre un tap de suro i la pared

just abans que no em menje el collons de gatet

i escalar les cenefes del teu vestit

i falcar el peu esquerre en un descosit

i arribar-te a la espatlla

i seure en un botó

i agafar un pel solt

amb un sol tiró

enganxar-te un cabell

i impulsar-me en un últim salt final

i saber el teu desig travesant la pared del llagrimal

Ara un peu, ara un braç, ara el tors, ara el cap

i ja dins del desig veure si ha ha bon ambient

repartir unes targetes

ser amable amb la gent

i amb maneres de jove discret i educat

presentar els meus respectes a la autoritat

escoltant amb atenció batalletes curioses als mes vells

fent-me fotos gracioses amb altres il.

lustres viatgers

i amb un home amb corbata que no se qui es

i en un núvol de somnis que tens a l’abast

i altres que ho sent-ho pero ja mai viuràs

detectar un caminet que m’anyunye del grup

o una ombreta tranquila on desapercebut

estirar-me una estona i per fi relaxar-me celebrant

el plaer indescriptible que es estar amb tu avui que et fas gran

mentres fora de l’ull les espelmes es van apagant.

De lichten gingen uit, ze haalden de taart eruit.

Ouders, tantes en vrienden applaudisseerden,

allemaal tegelijk, gegroepeerd in één enkele kreet:

om een ​​wens te vragen,

om een ​​wens te vragen,

om een ​​wens te vragen,

dat vraagt ​​om een ​​wens.

En jij, zenuwachtig,

zoals altijd als het gaat om in de schijnwerpers staan,

je hebt je ogen gericht op een onnauwkeurig punt op het jukbeen

Eén seconde, twee seconden, drie seconden, vier… en vijf

Je ogen die op zoek waren naar een wens

de kaarsen brandden en sommige van je vrienden waren op je gericht met camera's

een stem zegt: wat is ze mooi

en ik had bijna geen koffie meer

vastbesloten om een ​​geschikt hoekje te vinden

om mij klein te maken,

zo groot als een vlieg

de grootte van een mug

Voor een klein stootje onder de pads

en de tafel langwerpig door de twee ezels

behoedzaam baan ik me een weg door een tralie

van winterschoenen en geplette confetti

en jij proostte vervloekend over de lengte van mijn nieuwe wandelingen

en verstop je tussen een kurk en de muur

net voordat ik de kittenkont eet

en klim over de randen van je jurk

en wig zijn linkervoet in een inzinking

en ga op je schouder

en op een knop zitten

en pak een los haar

met een enkele trek

steek je haar uit

en stuw me op een laatste laatste sprong

en ken je verlangen door de traanmuur

Nu een voet, nu een arm, nu de romp, nu het hoofd

en al binnen de wens om te kijken of er een goede sfeer hangt

deel wat kaarten uit

wees aardig voor mensen

en met discrete en beleefde jeugdige manieren

betuig mijn respect aan de autoriteit

aandachtig luisteren naar merkwaardige gevechten met de ouderen

grappige foto's van mij maken met anderen il.

reizende kroonluchters

en met een man met een stropdas die niet weet wie hij is

en in een wolk van dromen binnen handbereik

en anderen die het voelen maar nooit meer zullen leven

zoek een pad dat me irriteert uit de groep

of een stille schaduw waar onopgemerkt

even gaan liggen en eindelijk ontspannen vieren

het onbeschrijfelijke plezier om vandaag bij je te zijn terwijl je opgroeit

terwijl uit het oog de kaarsen uitgaan.