слоукор-эмо - макулатура

На камуфляже я провожу одиночество в шумной рюмочной —

Пусть примут за дембеля или учителя физкультуры;

А я, просто, бля, буду — люблю чувствовать себя чужим

Не с теми, кто празднует повышение или бухает против режима.

Не с теми у кого родилась двойня и у кого новый релиз;

Кто обмывает свое горе или склоняет соседку к интимной близости.

Я вижу как свод расходится и чёрные хлопья с неба валят;

Как из моря выходят люди с рыбьими головами.

Молоко молча закипая, бурлит через края синей пеной.

Спасибо моему воспитанию, что я остался не современным.

Дети своего века приползут ко мне, но не поверю раскаянию.

Чечётку сыграю на их голове, как Ельцин на лбу у Акаева.

Освещает чернильное зарево: бухло, стакан и пустые лица.

Мир лишён очарования, как поблекшая картина Матисса.

Улыбки сонные, лепестки плавают в тихом пространстве.

Истлели в сутках часы, но светло шагают дальше.

Меня эта ночь смешит!

Медленно отцвела

Женщина с недопитым стаканом жидкого зла.

Смешит меня эта ночь — она тает, как чёрный снег.

Меня провожают испорченным взглядом в блестящем окне.

Смешит меня эта ночь!

Сквозняк подул, ярлыки отвалились — не понять, кто мой друг.

Алкоголь — просто вода, не цепляет.

Застрял между лиц, рук.

Кидать слова в попытках сбежать до санузла, до окна в гостиной.

Мысли-повторы с треском иглы на заезженной, старой пластинке.

Какой сейчас год, какая повестка;

хиты, что ставит диджей?

Они готовятся вечерами, или это у них в крови?

Неужели все вынесли что-то из школ, институтов, карательных заведений?

Что-то схватил, чтоб заземлиться — обжёг свои губы, и где я?

Спасибо беспощадной памяти, для меня пустой звук современность!

Вбегаю образы, в колесницу слов — едем под слоукор-эмо.

Оставляя далеко позади разливнухи, закрытые барбершопы;

Всё счастье, тяжесть момента, подоконник, вид на площадку и шторы.

Да, я тоже знаю, что делать — взять тарелку и встать за едой;

Прожил несколько жизней, наблюдая за ласковой, женской рукой.

Вот моя голова!

Царь тусовки вещает унылую лекцию.

Я свой поцелуй наблюдаю сквозь сон увиденный ещё в детстве.

Меня эта ночь смешит.

Медленно отцвела

Женщина с недопитым стаканом жидкого зла.

Смешит меня эта ночь!

Она тает, как чёрный снег.

Меня провожают испорченным взглядом в блестящем окне.

Меня эта ночь смешит.

In camouflage breng ik mijn eenzaamheid door in een luidruchtige wijnwinkel -

Laat ze je meenemen voor een demobilisatie of een leraar lichamelijke opvoeding;

En ik zal het gewoon doen - ik voel me graag een vreemdeling

Niet met degenen die een promotie vieren of tegen het regime inslaan.

Niet bij degenen die een tweeling hebben en een nieuwe release hebben;

Die hun verdriet wegwast of een naaste neigt tot intimiteit.

Ik zie hoe het gewelf uiteenloopt en zwarte vlokken uit de lucht vallen;

Hoe mensen met vissenkoppen uit de zee komen.

Melk kookt stilletjes en borrelt over de randen met blauw schuim.

Dankzij mijn opvoeding omdat ik niet modern was.

De kinderen van hun leeftijd zullen naar me toe kruipen, maar ik zal geen wroeging geloven.

Ik zal tapdansen op hun hoofd, zoals Jeltsin op Akaevs voorhoofd.

Verlicht de inktzwarte gloed: drank, glas en lege gezichten.

De wereld is verstoken van charme, als een vervaagd schilderij van Matisse.

Slaperige glimlachen, bloemblaadjes zwevend in een stille ruimte.

De uren zijn vergaan in de dag, maar marcheren lichtjes voort.

Deze nacht maakt me aan het lachen!

langzaam vervaagd

Een vrouw met een onafgemaakt glas vloeibaar kwaad.

Deze nacht maakt me aan het lachen - het smelt als zwarte sneeuw.

Ze zien me af met een verwende blik in een glanzend raam.

Deze nacht maakt me aan het lachen!

Er waaide een tocht, de labels vielen eraf - ik begrijp niet wie mijn vriend is.

Alcohol is gewoon water, niet plakkerig.

Vast tussen gezichten, handen.

Woorden gooien in een poging te ontsnappen naar de badkamer, naar het raam in de woonkamer.

Gedachtenherhalingen met het knetteren van een naald op een afgezaagde, oude plaat.

Welk jaar is het nu, wat is de agenda;

hits, wat draait de DJ?

Koken ze 's avonds, of zit het in hun bloed?

Heeft iedereen iets meegenomen uit scholen, instituten, strafinrichtingen?

Hij pakte iets om zichzelf te aarden - verbrandde zijn lippen, en waar ben ik?

Dankzij het genadeloze geheugen is moderniteit voor mij een leeg geluid!

Ik voer beelden, in de strijdwagen van woorden - we rijden naar slowcore emo.

Morserijen achterlatend, gesloten kapperszaken ver achter zich;

Al het geluk, de zwaarte van het moment, de vensterbank, het uitzicht op de speeltuin en de gordijnen.

Ja, ik weet ook wat ik moet doen - neem een ​​bord en ga staan ​​voor eten;

Hij leefde verschillende levens terwijl hij naar de zachte, vrouwelijke hand keek.

Hier is mijn hoofd!

De koning van de partij zendt een saaie lezing uit.

Ik kijk naar mijn kus door een droom die ik in mijn jeugd had.

Deze nacht maakt me aan het lachen.

langzaam vervaagd

Een vrouw met een onafgemaakt glas vloeibaar kwaad.

Deze nacht maakt me aan het lachen!

Ze smelt als zwarte sneeuw.

Ze zien me af met een verwende blik in een glanzend raam.

Deze nacht maakt me aan het lachen.