нейт диаз - макулатура

ни жизни

Отказываюсь от слов, созвучных с твоим именем

Выплёвываю каждый твой взгляд из себя, как чаинку нашей встречи в рапиде

На каждой стене в квартире невидимый проектор транслирует убежать на турники,

Но и там я дерусь с теми, кто пишет тебе в реплаи

Черти, гаситесь, я один против вас

Тусовочка мне не помогает

Моё чувство лишнее

Чтобы его отпить мне хватит отваги, но не хватит чтобы донести до корзины

Возвращаюсь к тебе, как в неприятельский лагерь, чтобы угнать лошадей

Разум бьёт в спину огнём проёбанных утех и одинаковых дней

Когда я не мог спать и есть, не мог встать и лечь и не понимал зачем

«Ты должен беречься, — говорит он мне, — думаешь так бы вёл себя Нейт Диаз?»

Но меня уже не спасти, не хочу бороться с этой зависимостью

Ты самый сильный удар, который я когда-либо пропускал и хочу ещё получить

Хочу пересмотреть с тобой все сериалы, делать котлеты из чечевицы

Своровать байки и раствориться в оффшорах, исчезнуть со всех учётных страниц

Готовлю себя к ещё одной встрече, как к финальному акту мисима

Наряжаюсь в доспехи, понимая, что поражение неотвратимо

Ты будешь так близко и так глубоко внутри, что, кажется, я превращусь в

андрогина

Нет выхода из этой западни, и мы пойдём в кино на какой-то фильм,

Но не удержать тебя таким грязным стилем

Все мои слова могут разбиться, как безделушки с рынка — их некому купить даже

со скидкой

Пишу «кажется, я опоздаю, прости

Закрыт вход на мою станцию», выхожу из сети

Что делать без тебя в этом мире, куда убежать от тоски?

Воображение спит посреди окурков и недочитанных книг

Я не знаю, как быть

Пока говорю о тебе, меня не отправят на казнь, не растерзает толпа

Страшная сказка, пытаюсь отсрочить финал — это главный бой в карде

Без ограничений по раундам, как Гумилёв в ущелье ищет Ахматову

Пишу этот дисс на шепчущий мне жить без тебя голос за кадром

Признание — яд, который я лью в раскрытые глотки, моё тело распорото

Как сорванный цветок, собирай меня в горсть и согрей в ладонях

Я впитаюсь в тебя и стану тобой, даже если ты будешь против

geen leven

Ik weiger woorden die in overeenstemming zijn met jouw naam

Ik spuug elke blik van mezelf uit, als een theeblad van onze ontmoeting in een stroomversnelling

Op elke muur in het appartement zendt een onzichtbare projector uit die wegrent naar de horizontale balken,

Maar zelfs daar vecht ik met degenen die je in herhalingen schrijven

Verdomme, doof, ik ben alleen tegen jou

Het feest helpt me niet

Mijn gevoel is overbodig

Ik heb genoeg moed om het te drinken, maar niet genoeg om het naar de mand te brengen

Ik keer naar u terug, als naar een vijandelijk kamp, ​​om paarden te stelen

De geest klopt in de rug met het vuur van verknipte genoegens en dezelfde dagen

Toen ik niet kon slapen en eten, niet kon opstaan ​​en gaan liggen en niet begreep waarom

"Je moet voorzichtig zijn," zegt hij, "denk je dat Nate Diaz zich zo zou gedragen?"

Maar ik kan niet worden gered, ik wil niet vechten tegen deze verslaving

Jij bent de sterkste slag die ik ooit heb gemist en ik wil meer

Ik wil alle tv-programma's met je kijken, linzenkoteletten maken

Steel verhalen en verdwijn offshore, verdwijn van alle accountpagina's

Mezelf voorbereiden op een volgende ontmoeting, zoals voor de laatste act van Mishima

Verkleden in een harnas, beseffend dat een nederlaag onvermijdelijk is

Je zult zo dichtbij en zo diep van binnen zijn dat het lijkt alsof ik zal veranderen in

androgyn

Er is geen uitweg uit deze val, en we gaan naar de bioscoop voor een film,

Maar houd je niet vast met zo'n vuile stijl

Al mijn woorden kunnen breken als snuisterijen van de markt - er is niemand om ze zelfs maar te kopen

met korting

Ik schrijf "Ik denk dat ik te laat zal zijn, het spijt me

De ingang van mijn station is gesloten, ik verlaat het netwerk

Wat te doen zonder jou in deze wereld, waar te vluchten voor melancholie?

Verbeelding slaapt tussen sigarettenpeuken en ongelezen boeken

Ik weet niet hoe ik moet zijn

Terwijl ik het over jou heb, ze zullen me niet naar de executie sturen, de menigte zal me niet aan stukken scheuren

Een eng verhaal, ik probeer de finale uit te stellen - dit is het belangrijkste gevecht op de kaart

Zonder beperkingen op rondes, hoe Gumilyov op zoek is naar Akhmatova in de kloof

Ik schrijf deze diss in voice-over en fluister me toe dat ik zonder jou moet leven

Bekentenis is een gif dat ik in open kelen giet, mijn lichaam is opengescheurd

Als een geplukte bloem, pak me in een handvol en verwarm me in je handpalmen

Ik zal in je doordringen en je worden, zelfs als je tegen bent