променад - макулатура, ЛСП

Хотите со мной сфоткаться?

Я фанерная фигура у автомойки

Закрываются ворота

Бригадиры, рабочие уходят

Я остаюсь один

Проспект теряется в ночи

Всё это сон или я приговорен

Здесь стыть, пока не вышел мой срок?

Если нужен автограф

Я оборванная доска объявлений

У ждущей сноса хрущёвки

Где гортензии на старой мебели?

Меня обнять не сможете

Я — ночь с тихими стонами и пальцами, как копья

Что ищет сердце под футболкой

Размокшей после рейва

Разводы портвейна

На стенках кружки, подаренной в честь юбилея

Я — рельсы, по которым шарит усталый шкуроход

Рукой не находя чужой закладки

Всё окутано стылой тоской

Холодное утро

Я — гневный плакат под летним дождём

Своим стилусом ОМОН лицо автора перечеркнёт

Счётчик задержаний снова напомнит, кто здесь лёд,

Но на нём никто не подскользнётся, никто не упадёт

Вы не уместитесь со мной на кровати в приёмном покое

Железная сетка свисает до пола

Одинокому — горе,

А делить себя с кем-то уже не позволяет здоровье

Только кошмары приходят, и мы сочиняем истории

Скорей бы ёбнуться от бессонницы или пустить кровь, но

Есть только матрас и молчаливые книжные полки

Я — просто вопль без пола, возраста, лица и формы

Вы меня не услышите, даже если засунете в уши колонки

Твоё равнодушие — моя смирительная рубашка,

А под кожу, а под кожу мне запускают дельфинов стаю

И я вроде их слушаю (и улетаю)

Но мне уже не важно

Туда, где всё не так уж важно

Всё не так уж плохо

Жить — значит правильно делать выбор: дурка или бордель

Переключаю рычаг на тщеславие, уныние и похоть преодолев

Твой образ держу в голове, как фигу в кармане, тайком от врачей

Выстраиваю новый дом вместо старого, который сгорел

Знаю, что ты отменишь все мои песни одним щелчком

Для тебя я и наше прошлое — просто симптом

Шагами в больничной палате измеряют длину разлуки

На наши общие мечты, как с другой планеты смотрю

Открываю каждую новую дверь, как портал в другой мир

Ищу точку опоры, обучаюсь по новой сходиться с людьми

Усилием воли не даю себе увидеть чудовищ вместо всех них

Из забытых снов просыпайся и создавай себе единые огни

Дозировка оланзапина и вальдоксана, на ночь аминазин

Помогают поверить, что каждый человек заменим

Новый день даст по печени и за спиной заломит руки, как мент

Убивая мозг, кроша прошлое на бессмысленные фрагменты

В этой комнате никогда не было нас — это был сон

Увиденный в маниакальной стадии.

Мы снова с тобой не знакомы

Мы никогда не гуляли на этих улицах — это был бред

Скоро он потеряет свои очертания, как воспоминания детства

Пока вытираю посуду, выхожу в город ночных кошмаров

Вдыхая холодный воздух и видения воспалённого мозга сжигая

Измельчаю таблетки шагами вечернего променада

Тебя нет.

Есть только расстояние между двух стен палаты

Твоё равнодушие — моя смирительная рубашка,

А под кожу, а под кожу мне запускают дельфинов стаю

И я вроде их слушаю (и улетаю)

Но мне уже не важно

Туда, где всё не так уж важно

Всё не так уж плохо

Wil je met mij op de foto?

Ik ben een multiplex figuur bij een wasstraat

De poorten gaan dicht

Brigadiers, arbeiders vertrekken

ik blijf alleen

De laan is verloren in de nacht

Is het allemaal een droom of ben ik veroordeeld?

Jammer hier tot mijn termijn voorbij is?

Als je een handtekening nodig hebt

Ik ben een aan flarden geschoten prikbord

Bij het Chroesjtsjov-gebouw in afwachting van sloop

Waar zijn de hortensia's op oude meubels?

Je kunt me niet knuffelen

Ik ben de nacht met zacht gekreun en vingers als speren

Wat zoekt het hartje onder het T-shirt

Nat na een rave

Port wijnvlekken

Op de muren van een mok gegeven ter ere van de verjaardag

Ik ben de rails waarlangs de vermoeide onderduiker rommelt

Hand vindt de bladwijzer van iemand anders niet

Alles is gehuld in koude melancholie

koude ochtend

Ik ben een boze poster in de zomerregen

De OMON zal het gezicht van de auteur doorstrepen met zijn stylus

Het loket van aanhoudingen zal je er weer aan herinneren wie hier het ijs is,

Maar niemand zal erop uitglijden, niemand zal vallen

Je past niet op bed bij mij in de wachtkamer

IJzergaas dat tot op de vloer hangt

Eenzaam - verdriet,

En gezondheid laat niet langer toe om jezelf met iemand te delen

Alleen nachtmerries komen en we verzinnen verhalen

Ik zou liever neuken van slapeloosheid of bloeden, maar

Er is alleen een matras en stille boekenplanken

Ik ben gewoon een schreeuw zonder geslacht, leeftijd, gezicht en vorm

Je hoort me niet, zelfs niet als je speakers in je oren doet

Jouw onverschilligheid is mijn keurslijf

En onder de huid, en onder de huid lanceren ze een zwerm dolfijnen

En ik luister een beetje naar ze (en vlieg weg)

Maar het kan me niet meer schelen

Waar alles niet zo belangrijk is

Het is niet zo slecht

Leven betekent de juiste keuze maken: dwaas of bordeel

Ik schakel de hendel over naar ijdelheid, moedeloosheid en lust, overwinnen

Ik bewaar je afbeelding in mijn hoofd, als een vijg in mijn zak, stiekem van dokters

Een nieuw huis bouwen ter vervanging van het oude dat is afgebrand

Ik weet dat je al mijn nummers met één klik annuleert

Voor jou zijn ik en ons verleden slechts een symptoom

Stappen in de ziekenhuisafdeling meten de lengte van de scheiding

Ik kijk naar onze gemeenschappelijke dromen als van een andere planeet

Ik open elke nieuwe deur als een portaal naar een andere wereld

Op zoek naar houvast, op een nieuwe manier leren omgaan met mensen

Door wilskracht sta ik mezelf niet toe monsters te zien in plaats van allemaal

Word wakker uit vergeten dromen en creëer verenigde vuren voor jezelf

Dosering van olanzapine en valdoxan, chloorpromazine 's nachts

Help te geloven dat elke persoon vervangbaar is

Een nieuwe dag zal de lever raken en zijn handen achter zijn rug wringen als een agent

De hersenen doden, het verleden afbrokkelen in betekenisloze fragmenten

We waren nooit in deze kamer - het was een droom

Gezien in de manische fase.

We kennen je niet meer

We hebben nooit door deze straten gelopen - het was onzin

Binnenkort zal het zijn contouren verliezen, zoals jeugdherinneringen

Terwijl ik de afwas doe, ga ik naar de stad van nachtmerries

Koude lucht inademen en visioenen van een ontstoken hersenverbranding

Ik maal de pillen met de trappen van de avondpromenade

Je bent afwezig.

Er is alleen afstand tussen de twee muren van de kamer

Jouw onverschilligheid is mijn keurslijf

En onder de huid, en onder de huid lanceren ze een zwerm dolfijnen

En ik luister een beetje naar ze (en vlieg weg)

Maar het kan me niet meer schelen

Waar alles niet zo belangrijk is

Het is niet zo slecht