падение - макулатура

Я выпал из жизни, как человек прервавший чтение

Посмотреть в окно на воскресенье, люди вдруг замерли

Под небом серым, такие бессмысленные в выходном дне

Я смотрю на них сверху и мне хочется спрыгнуть с балкона

И взять за рукав первого прохожего сказать

Что одиночество хуже любого вместе проведенного дня

Даже когда мы ссорились из-за денег

Потом я уехал работать в Петербург

С человеком похожим на Криса Пенна

Работа сорвалась и я вернулся, и вдруг ты купила мне олимпийку

На последние, и внезапно я устроился работать в пиаре

Мы впервые перестали считать копейки, мы впервые почти-что

Сорили деньгами, оплатили квартиру, поехали в отпуск вместе

И как я стеснялся говорить на английском

Люблю тебя так, что мне хочется прыгнуть с балкона навстречу миру и мы

Берёмся за руки: ты успешный инженер, я какая-то хуйня из креативного класса,

входим в длинный-предлинный тоннель,

А на выходе выливается розовая биомасса

В нас тонут дворы, деревья, прохожие, собаки и дети, квартиры кучи листьев

Нам больше не о чем волноваться и тревожиться

Ты, я и наш квартал навсегда обнялись,

Но меня отвлекает какой-то шорох

В квартире отклеились обои или капает вода

Как будто всё о чем я думаю, скоро исчезнет навсегда

Смерть не разрешает делать паузу

Я хотел нажать на стоп и оторваться на секунду

Поездка на старом икарусе с обрыва вниз одиноким зайцем

Сравнима с моим будним днём

Сравнима с каждой минутой жизни

В финале этого нудного фильма мы повисаем над пропастью

И ничего не происходит

Путешествие возобновляется, я перестал считать, меня уже не тошнит

В салоне весят фотографии первой квартиры нашей, я могу

Разобрать их на ощупь: вот старый холодильник с этикетками

От бананов, книжки на полу, которые мы воровали, там была

Даже биография Джонни Деппа, вот самый обычный мост и моя

Сигарета потухла и мой вопрос остался без ответа, замерз

Телефон и все деньги попадали в реку, потом ты нашла работу,

А я еще один повод умереть от тебя и счастья под столом вместе с Томом Йорком

Одиночество — холодный камень, мешающий говорить

Нелепые движения руками, испорченные дни, прожитые

Взаперти без надежды

Я прячусь от тебя, как крошка хлеба

Застрявшая в кнопках ноутбука и все же хочу попасть на белый свет

Рассказать тебе, что я существую, что я обновляю страницу

Держу в руках сам себя и креплюсь понемногу, но вот автобус

Падает в пропасть снова приближается полдень воцаряется страх

Беремся за руки: ты успешный инженер, я какая-то хуйня из креативного класса,

входим в длинный-предлинный тоннель,

А на выходе выливается розовая биомасса

В нас тонут дворы, деревья, прохожие, собаки и дети, квартиры кучи листьев

Нам больше не о чем волноваться и тревожиться

Ты, я и наш квартал навсегда обнялись,

Но меня отвлекает какой-то шорох

В квартире отклеились обои или капает вода

Как будто всё о чем я думаю, скоро исчезнет навсегда

Смерть не разрешает делать паузу

Я хотел нажать на стоп и оторваться на секунду

Поездка на старом икарусе с обрыва вниз одиноким зайцем

Сравнима с моим будним днём

Сравнима с каждой минутой жизни

В финале этого нудного фильма мы повисаем над пропастью

И ничего не происходит

Ik stopte met leven, als iemand die het lezen onderbrak

Kijk uit het raam op zondag, mensen verstijfden plotseling

Onder de grijze lucht, zo zinloos op de vrije dag

Ik bekijk ze van bovenaf en ik wil van het balkon springen

En pak de mouw van de eerste voorbijganger die het zegt

Die eenzaamheid is erger dan elke dag samen doorgebracht

Zelfs toen we vochten om geld

Daarna ging ik werken in Petersburg

Met een man die op Chris Penn lijkt

Het werk ging niet door en ik keerde terug, en plotseling kocht je een Olympiër voor me

Voor dat laatste, en opeens kreeg ik een baan in PR

Voor het eerst zijn we gestopt met centen tellen, voor het eerst bijna

Ze bezaaiden met geld, betaalden het appartement, gingen samen op vakantie

En hoe verlegen ik was om Engels te spreken

Ik hou zoveel van je dat ik van het balkon naar de wereld en wij wil springen

Laten we de handen ineen slaan: jij bent een succesvolle ingenieur, ik ben een soort afval van de creatieve klasse,

we gaan een lange, lange tunnel in,

En bij de uitgang wordt roze biomassa uitgestort

Erven, bomen, voorbijgangers, honden en kinderen, appartementen, hopen bladeren verdrinken in ons.

We hebben niets meer om ons zorgen over te maken en ons zorgen over te maken

Jij, ik en onze wijk voor altijd omhelsd,

Maar wat geritsel leidt me af

Het behang in het appartement is afgebladderd of er druppelt water uit

Alsof alles waar ik aan denk binnenkort voor altijd zal verdwijnen

De dood staat je niet toe om te pauzeren

Ik wilde op stop drukken en even pauzeren

Rijd op een oude ikarus een klif af als een eenzame haas

Vergelijkbaar met mijn doordeweekse dag

Vergelijkbaar met elke minuut van het leven

Aan het einde van deze saaie film hangen we boven de afgrond

En er gebeurt niets

De reis wordt hervat, ik ben gestopt met tellen, ik voel me niet meer ziek

Foto's van ons eerste appartement hangen in de salon, dat kan

Haal ze op de tast uit elkaar: hier is een oude koelkast met labels

Van bananen, boeken op de vloer die we hebben gestolen, was er

Zelfs de biografie van Johnny Depp, hier is de meest voorkomende brug en de mijne

De sigaret ging uit en mijn vraag bleef onbeantwoord, hij bevroor

De telefoon en al het geld vielen in de rivier, toen vond je een baan,

En ik ben nog een reden om dood te gaan door jou en geluk onder de tafel met Thom Yorke

Eenzaamheid is een koude steen die het moeilijk maakt om te praten

Belachelijke handbewegingen, geruïneerde dagen leefden

Opgesloten zonder hoop

Ik verberg me voor je als een kruimel brood

Zit vast in laptopknoppen en wil toch de wereld in

Zeg je dat ik besta, dat ik de pagina ververs

Ik houd mezelf in mijn handen en versterk mezelf beetje bij beetje, maar hier is de bus

Valt tegen de middag weer in de afgrond, angst regeert

We slaan de handen ineen: jij bent een succesvolle ingenieur, ik ben een soort vuilnis uit de creatieve klasse,

we gaan een lange, lange tunnel in,

En bij de uitgang wordt roze biomassa uitgestort

Erven, bomen, voorbijgangers, honden en kinderen, appartementen, hopen bladeren verdrinken in ons.

We hebben niets meer om ons zorgen over te maken en ons zorgen over te maken

Jij, ik en onze wijk voor altijd omhelsd,

Maar wat geritsel leidt me af

Het behang in het appartement is afgebladderd of er druppelt water uit

Alsof alles waar ik aan denk binnenkort voor altijd zal verdwijnen

De dood staat je niet toe om te pauzeren

Ik wilde op stop drukken en even pauzeren

Rijd op een oude ikarus een klif af als een eenzame haas

Vergelijkbaar met mijn doordeweekse dag

Vergelijkbaar met elke minuut van het leven

Aan het einde van deze saaie film hangen we boven de afgrond

En er gebeurt niets