реп - макулатура

Топчусь на ветру, кутаюсь в газеты, на витрины глазею

В прорехах пальто прячу кассеты со своими наивными куплетами

Проезжают авто у чужих столиков суетятся холдеи

Город трясётся под реп, как под шконкой олег добродеев

Но я здесь ничей, поверь мне, меня нарисовал пятилетний пацан

На трубе водостока от скуки ещё три часа до обеда

Меня записал дурачок и двадцать друзей на My Space послушали

Ваш рэп селёдка под шубой, мой реп веганская селёдка под шубой

Он никому не нужен, как одиночный пикет у ГосДумы косматого старика,

Которого облучает НАТО и он плетётся обратно в свою коммуналку

К мелку «Машенька», сигаретам «Ява"и тапкам из Ашана

Снова не победил, но провёл ещё один бессмысленный раунд

За этими витринами мне не сидеть и не жить за этими окнами

Подставляю своё ебло под метели, шарахаюсь от огней города

Мимо королей и маленьких валетов мигалок и кордонов с турникетами

Незаметный свидетель пустых перемен вашего пресного бремени

Припев:

Когда холода наступают мы надеваем свои ватники и валенки

Безголосые глашатаи последних времён ожившие монументы сталинок

Нас не узнают в лицо мы перестали приближать восстание

Просто ждём когда растает мираж и выползут чудовища сонного разума

Первый Куплет: Макулатура|Алёхин

Обслуживаю музей своего работающего в холостую воображения

Нравится, что не заходят туристы, не мечтаю о деньгах и женщинах

Пытался с работы сдриснуть дырявил башку, но обратно приклеивал

Перспективы мои в искусстве, как в политике у Амана Тулеева

Творческий метод не менялся с девяносто восьмого дрочу, стоя боком

Алмаз моего гения без огранки в пыли — я не Бродский и не набоков

Ваш рэп абонемент в бассейн и какие с нас кладки тупого ебла

Мой реп ржавая гантеля и книжка подложенная под ножку стола

Выучишь все мои куплеты, сынок, и скоро тоже исчезнешь с радаров

Между отзывами на Last FM лет двенадцать назад затеряешься

Мир мёртвых, глянь это новая жизнь реальность оставь в прилавке как сдачу

Там скучно петле что ожидает в комоде сверхчеловека Мирона Яновича

Уж лучше у нас в палате мы говном на стенах рисуем судьбы

Победил тот, кто закопался раньше, не дождавшись, пока отпоют

Ещё одна смена эпох мелькнёт, как на предвыборном календарике

И какая разница, если вечность в запасе, я лишь почешу свои шарики

Припев:

Когда холода наступают мы надеваем свои ватники и валенки

Безголосые глашатаи последних времён ожившие монументы сталинок

Нас не узнают в лицо мы перестали приближать восстание

Просто ждём когда растает мираж и выползут чудовища сонного разума

Ik trap op de wind, wikkel mezelf in kranten, staar naar etalages

Ik verstop cassettes met mijn naïeve verzen in de gaten in mijn jas

Er rijden auto's langs de tafels van andere mensen, er zijn drukte in het rond

De stad schudt onder de rap, zoals Oleg Dobrodeev onder de shkonka

Maar ik ben niemand hier, geloof me, ik werd getekend door een vijfjarig kind

Nog drie uur voor de lunch op de regenpijp uit verveling

Ik was aangemeld door een dwaas en twintig vrienden op My Space hebben geluisterd

Jouw rap is een haring onder een bontjas, mijn rap is een veganistische haring onder een bontjas

Niemand heeft hem nodig, zoals een enkele piket in de buurt van de Doema van een ruige oude man,

Die wordt bestraald door de NAVO en hij sjokt terug naar zijn gemeenschappelijke appartement

Naar "Mashenka"-krijt, "Java"-sigaretten en pantoffels uit Auchan

Weer niet gewonnen, maar weer een zinloze ronde gehad

Achter deze etalages kan ik niet achter deze etalages zitten en leven

Ik stel mijn neuk bloot aan sneeuwstormen, schrik weg van de stadslichten

Langs koningen en kleine zwaailichten en cordons met tourniquets

Onwaarneembare getuige van de lege veranderingen van je smakeloze last

Refrein:

Als de kou komt, trekken we onze gewatteerde jassen en vilten laarzen aan

Stemloze herauten van de laatste tijd hebben stalinistische monumenten nieuw leven ingeblazen

Ze herkennen ons niet van gezicht, we zijn gestopt om de opstand dichterbij te brengen

We wachten gewoon tot de luchtspiegeling smelt en de monsters van de slaperige geest eruit kruipen

Eerste vers: Papierafval|Alekhin

Onderhouden van het museum van mijn nutteloze verbeelding

Ik vind het leuk dat toeristen niet komen, ik droom niet over geld en vrouwen

Ik probeerde mijn hoofd van het werk af te halen, maar plakte het terug

Mijn vooruitzichten in de kunst zijn dezelfde als in de politiek van Aman Tuleyev

De creatieve methode is niet veranderd sinds de achtennegentigste masturberen, zijwaarts staand

Diamant van mijn genie zonder een snee in het stof - ik ben niet Brodsky en niet zijwaarts

Je rapabonnement op het zwembad en wat voor stom metselwerk hebben we?

Mijn rap is een roestige halter en een boek dat onder de tafelpoot is geplaatst

Je zult al mijn verzen leren, zoon, en binnenkort zul je ook van de radar verdwijnen

Tussen recensies op Last FM twaalf jaar geleden verdwaal je

De wereld van de doden, kijk, dit nieuwe leven is een realiteit, laat het in de toonbank liggen als verandering

Er is een saaie lus die wacht in de ladekast van de superman Myron Yanovich

Het is beter in onze wijk, we tekenen het lot op de muren met stront

De winnaar was degene die eerder heeft ingegraven, zonder op de begrafenis te wachten

Een andere verandering van tijdperken zal flitsen zoals op een verkiezingskalender

En wat maakt het uit als de eeuwigheid in petto is, ik krab gewoon aan mijn ballen

Refrein:

Als de kou komt, trekken we onze gewatteerde jassen en vilten laarzen aan

Stemloze herauten van de laatste tijd hebben stalinistische monumenten nieuw leven ingeblazen

Ze herkennen ons niet van gezicht, we zijn gestopt om de opstand dichterbij te brengen

We wachten gewoon tot de luchtspiegeling smelt en de monsters van de slaperige geest eruit kruipen