Некоторый рисунок - макулатура

Все мы диванные авантюристы

Поэты без стихов

Сонные тетеревы

Ищем табак пустивший корни

В швы брючных карманов

Проветриваем боксерские перчатки

Бельмондо на последнем дыхании

С папиросой в уголке рта

Только не такие обаятельные

Когда мы подходим к зеркалу

Видим большую кастрюлю манной каши

И растопленное сливочное масло посередине

Так часто слышали сигнализацию

Охотники за привидениями

Спускались по шесту, прыгали в машину

Которая раскачиваясь пересекала ночью

И приезжал на ложный вызов

Что мы перестали готовиться

Даже когда я говорю «мы»

Имею в виду только себя

Я не хочу никакой стаи

Не хочу открываться друзьям

Мне хватает воображения

Чтобы быть кем угодно

Обывателем, любителям кофе, самураем

Без хозяина, без флага

Без семьи, без врагов

Без меча, без любовницы

Без пояса, без чувства юмора

Без доходов, без жилплощади

Без обуви, без почвы под ногами

Без занавесок на окнах

Вот некоторый рисунок

Чтобы закрепить последний образ

Окно в комнате было действительно огромное, как в аэропорте

И женщина которая тогда была со мной

Вытянулась на цыпочках, чтобы курить в форточку

Ей даже пришлось вспорхнуть

За окном стелился туман, мокрый снег

Ветер, как будто подхватывал звездную перхоть

И размазывал ее по стенам домов

От чего их Петербургская желтизна

Превращалась в позолоту

Для тех, кому воображение отвалили по демпингу

В этих чумазых домах жили вертухаи

От работы их отделяла одна дорога

И несколько сугробов

И вот она тюрьма «Кресты»

Я лежал на вогнутом матрасе, на скрипучей кровати

Доставшийся от прежних обитателей

Этой огромной холодной квартиры

Я был накурен и мой член стоял так

Что боль отдавалась в барабанные перепонки

Занавесок на окнах не было

И женщина прильнула грудью к стеклу

Через всю площадь которого сравнимую

С футбольным полем проходила трещина

We zijn allemaal bankavonturiers

Dichters zonder poëzie

slaperig korhoen

We zijn op zoek naar tabak die wortel heeft geschoten

In de naden van broekzakken

Bokshandschoenen luchten

Belmondo op zijn laatste adem

Met een sigaret in mijn mondhoek

Gewoon niet zo charmant

Wanneer we de spiegel naderen

We zien een grote pot griesmeelpap

En gesmolten boter in het midden

Zo vaak het alarm gehoord

Ghostbusters

We gingen van de paal af, sprongen in de auto

Welke wiegende gekruiste 's nachts

En kwam tot een valse oproep

Dat we zijn gestopt met de voorbereiding

Zelfs als ik "wij" zeg

ik bedoel alleen mezelf

Ik wil geen pakket

Ik wil me niet openstellen voor vrienden

Ik heb genoeg fantasie

Om iemand te zijn

Everyman, koffieliefhebbers, samoerai

Zonder meester, zonder vlag

Geen familie, geen vijanden

Zonder zwaard, zonder minnares

Geen riem, geen gevoel voor humor

Geen inkomen, geen huisvesting

Geen schoenen, geen grond onder je voeten

Geen gordijnen voor de ramen

Hier is een tekening

De laatste afbeelding vastzetten

Het raam in de kamer was echt enorm, zoals op een luchthaven

En de vrouw die toen bij me was

Op zijn tenen uitgestrekt om voor het raam te roken

Ze moest zelfs fladderen

Buiten het raam mist, ijzel

De wind, alsof hij sterroos oppikt

En smeerde het op de muren van huizen

Van wat hun Petersburgse geelheid

Veranderd in vergulding

Voor degenen die hun verbeeldingskracht hebben verloren voor het dumpen

Bewakers woonden in deze vuile huizen

Eén weg scheidde hen van het werk

En een paar sneeuwbanken

En hier is het de gevangenis "Kruisen"

Ik lag op een holle matras, op een krakend bed

Geërfd van de voormalige bewoners

Dit enorme koude appartement

Ik was high en mijn lul stond zo

Dat de pijn aan de trommelvliezen werd gegeven

Er waren geen gordijnen voor de ramen

En de vrouw drukte haar borst tegen het glas

Door het hele gebied van wat vergelijkbaar is

Er zat een barst in het voetbalveld