Кафедра - макулатура

Семьдесят один час без сна

Плацкарт тихо качается фрагмент белой ночи

Фрагмент русского леса видно из окна

Будто только родился тревожный звоночек

Багаж знаний и опыта отторгается мозгом

На краю окружности застыло сознание

Диаметр которой измерить невозможно

Без направления центра компас кривляется

Досчитай до ста и провалишься вот-вот

Сначала крутятся под веками белые пятна

Ты то ли снова младенец, то ли ты уже мёртв

Сон кормилица, которая сегодня не появится

И в то же время ткань, из которой сотканы

Сам поезд и полотно железной дороги

Пахнущий потом пассажир — это шторы истопка

Люди обживаются и старятся в этой берлоге

Разливается чай, нарезается колбаса

Семьдесят первый с половиной или время остановилось

Незнакомец провёл рукой девочке по волосам

В этом же есть какая-то мрачная сила

Ты просто глазок, наблюдающий с кафедры

Видения, которых не оживят эти струны

Ждут нового дня персонажи без завтра

Как снежинки кружатся в остывающих сумерках

Не сон и не бодрость, состав застрял

В бесконечном движении вдоль оврага

Не выйти гулять по маленьким площадям

На вывесках вокзалов не читаются знаки

Не ложь и не правда лишь отдельные мысли

Обманутый разум в бесконечной агонии

Потерянных смыслов, унылый завистник

Своих путанных воспоминаний любовник

Не сон и не бодрость

Взгляд отбивает стены-пол, как каша

Мне бы твои проблемы, подруга со стажем

Сказала, стал ли ты старше и помнишь ли ночь

Когда стул как бухгалтер молчал и ничем не мог помочь

Как слепой паровоз, ты мчался сквозь ночь

Сальто крутила луна под стеклом

Была поздняя смена, новостником

Работал на кадрах дежурной съёмки

Камер наблюдения незапечатлёнкой

Газетные лица прохожих намокли

Тарелка дешёвого мисо в столовке

Этот день поставь рядом с другими

Они как слипшиеся холсты картин

Вчерашнюю футболку отправил в стирку

Один и тот же заголовок без всякого лида

Раннее пиво, ножик в кармане

Магазин на диване и ты снова прогульщик

Пахнет макаронами жизнь тех, что получше

Ты кидаешь бомбы из лаша в полную ванну

Этот день как неделя, это утро в кубе

Корень из него не вычленит даже

Математичка, что, казалось, тебя зарубит

Перед скучающим классом своей указкой

Нет стен и решёток, и нет потолка

Это пот на щеках или льётся вода

Забудь все книги, что ты читал

Здесь нет никакого спасения

Нет стен и решёток, есть только ты сам

Сидишь в кабинете рассеянно

Это собеседование, или допрос с операми

Выбор за тебя уже сделан

Eenenzeventig uur zonder slaap

De gereserveerde stoel zwaait stilletjes een fragment van de witte nacht

Een fragment van het Russische bos wordt gezien vanuit het raam

Alsof er net een alarmbel is geboren

De bagage van kennis en ervaring wordt afgewezen door de hersenen

Bewustzijn bevroor aan de rand van de cirkel

waarvan de diameter niet kan worden gemeten

Zonder de richting van het centrum trekt het kompas een grimas

Tel tot honderd en je staat op het punt te falen

Eerst dwarrelen witte vlekken onder de oogleden

Ben je of weer een baby, of ben je al dood

Droomverpleegster die vandaag niet zal verschijnen

En tegelijkertijd de stof waaruit we zijn geweven

De trein zelf en de spoorwegbedding

Zweet ruikende passagier is de vuurhaard van de gordijnen

Mensen vestigen zich en worden oud in dit hol

Thee wordt ingeschonken, worst wordt gesneden

Eenenzeventig en een half of de tijd is gestopt

De vreemdeling ging met zijn hand door het haar van het meisje

Hier zit een duistere kracht in

Je bent gewoon een kijkgaatje vanaf de preekstoel

Visioenen die deze snaren niet tot leven zullen brengen

Wachten op een nieuwe dag karakters zonder morgen

Als sneeuwvlokken die ronddraaien in de verkoelende schemering

Geen droom en geen vrolijkheid, de compositie zit vast

In eindeloze beweging langs het ravijn

Ga niet wandelen op kleine pleintjes

Stationsborden zijn niet leesbaar

Geen leugen en niet de waarheid, gewoon gescheiden gedachten

Bedrogen geest in eindeloze pijn

Verloren betekenissen, verdrietig jaloers

Je verwarde herinneringen minnaar

Niet slapen en geen opgewektheid

De look klopt van de muren-vloer als pap

Ik wil graag je problemen, een ervaren vriend

Zei als je ouder werd en je de nacht herinnert

Toen de stoel, net als een accountant, zweeg en het niet kon helpen

Als een blinde motor racete je door de nacht

Salto's werden verdraaid door de maan onder glas

Het was een late dienst, een krantenjongen

Gewerkt aan dienstdoende opnameframes

Bewakingscamera's niet vastgelegd

De krantengezichten van de voorbijgangers werden nat

Een bord goedkope miso in een kantine?

Zet deze dag naast anderen

Het zijn als doeken aan elkaar geplakt

T-shirt van gisteren naar de was gestuurd

Dezelfde kop zonder enige aanwijzing

Vroeg bier, mes op zak

Shop op de bank en je spijbelt weer

Het leven van degenen die beter zijn ruikt naar pasta

Je gooit zweepbommen in een vol bad

Deze dag is als een week, deze ochtend is in blokjes

De wortel ervan zal niet eens isoleren

De wiskunde die je leek te doden

Voor een verveelde klas met zijn aanwijzer

Er zijn geen muren en tralies, en er is geen plafond

Is het zweet op de wangen of giet het water?

Vergeet alle boeken die je hebt gelezen

Hier is geen ontkomen aan

Er zijn geen muren en tralies, er is alleen jij

Verstrooid op kantoor zitten

Dit is een interview, of een verhoor met opera's

De keuze is al voor je gemaakt