Je finis toujours... - Lomepal

Parfois je me dis que…

Je me dis que…

Parfois je me dis que mon futur et mon passé

Ont déjà été préparés pour moi

C’est comme si ma route était tracée

Et que je n’avais qu'à marcher tout droit

Mais, j’dis pas que tout est facile

J’ai dû travailler dur pour être artiste

Meyso, dis-leur comment c'était

Avant qu’ils se prennent mes couplets magiques

Rappelle-toi avant mes textes avaient moins de valeur que du papier toilette

À l'époque je suais des heures au boulot pour gagner 3 cents

Les gens me regardaient sans avoir de l’estime

Ils avaient soif de blé mais moi j’avais soif de prestige

Bien sûr la peur de perdre est présente

Mais j’ai des réserves excellentes

Pas besoin de chance pour percer

Si je prospère c’est grâce à ma persévérance

Rien d’autre, c’est une histoire de tripes, rien d’autre

À quand la victoire?

Mon petit doigt me dit: «Bientôt»

La douleur s’est effacée, seul devant la glace

J’ai grandi mais je n’oublie pas le passé

Et même si le futur peut être encore pire

Je finis toujours par m’en sortir

Assez, j’ai nettoyé la crasse

C’est mieux maintenant que les pires années sont passées

Et même si le futur peut être encore pire

Je finis toujours par m’en sortir

Il fallait bien que ce genre de truc change

À cette époque je n'étais pas un super acteur

Dans la salle d’attente des urgences, seul sans aucune chance

Je tentais de rassurer ma sœur sans qu’elle s’aperçoive

Que comme elle j'étais bien mort de trouille

Je n’avais plus la force de douiller

J’aurais mieux fait de vider tout un stock de douilles

Sur tous ces docteurs rouillés

Marqué, le visage et le regard glacé

Seul à passer toutes ces nuits détestables

A essuyer les larmes de ma madre

Mais au fond de moi, je ne faisais que mon devoir

J’ai toujours encaissé même si c’est arrivé de nombreuses fois

On fait avec les vies qu’on a…

Oui c'était dur au début

Les blessures m’ont fait suffoquer seul

Mais c’est grâce à toutes ces cicatrices

Que j’ai pu écrire mes plus beaux chef-d'œuvres

Je n’aurai plus de prochaine peur

Rockstar depuis le fœtus comme Jagger

Vous allez revoir mon putain de visage près du projecteur

Je reste près du projecteur

Soms denk ik bij mezelf...

Ik zeg tegen mezelf dat…

Soms denk ik aan mijn toekomst en mijn verleden

Zijn al voor mij voorbereid

Het is alsof mijn pad is getekend

En ik moest gewoon rechtdoor lopen

Maar ik zeg niet dat alles gemakkelijk is

Ik moest hard werken om artiest te zijn

Meyso, vertel ze hoe het was

Voordat ze mijn magische verzen nemen

Weet je nog voordat mijn teksten minder waard waren dan toiletpapier

Ik zweette vroeger uren op het werk om 3 cent te verdienen

Mensen keken me respectloos aan

Ze hadden dorst naar tarwe, maar ik dorstte naar prestige

Natuurlijk is de angst om te verliezen aanwezig

Maar ik heb uitstekende reserves

Je hebt geen geluk nodig om door te breken

Als ik voorspoedig ben, komt dat door mijn doorzettingsvermogen

Niets anders, het is een verhaal van lef, niets anders

Wanneer is de overwinning?

Mijn pink zegt: "Binnenkort beschikbaar"

De pijn vervaagde, alleen voor de spiegel

Ik ben opgegroeid, maar ik vergeet het verleden niet

En hoewel de toekomst misschien nog erger is

Ik kom er uiteindelijk altijd uit

Genoeg, ik heb het vuil opgeruimd

Het is beter nu de ergste jaren voorbij zijn

En hoewel de toekomst misschien nog erger is

Ik kom er uiteindelijk altijd uit

Dat soort dingen moesten veranderen

In die tijd was ik geen geweldige acteur

In de wachtkamer van de SEH, alleen zonder geluk

Ik probeerde mijn zus gerust te stellen zonder dat ze het merkte

Dat ik net als zij doodsbang was

Ik had niet langer de kracht om te knuffelen

Ik had beter een hele voorraad omhulsels kunnen legen

Op al deze roestige dokters

Gemarkeerd, gezicht en blik ijzig

Alleen om al die hatelijke nachten door te brengen

Om de tranen van mijn madre weg te vegen

Maar diep van binnen deed ik alleen mijn plicht

Ik heb altijd verzilverd, hoewel het vaak is gebeurd

We doen het met de levens die we hebben...

Ja, het was in het begin moeilijk

De wonden deden me alleen stikken

Maar het is dankzij al deze littekens

Dat ik mijn mooiste meesterwerken heb kunnen schrijven

Ik zal geen volgende angst hebben

Rockstar van de foetus zoals Jagger

Je gaat mijn verdomde gezicht weer zien in de schijnwerpers

Ik blijf dicht bij de projector