Citroën - Lomepal

J’démarre mon trajet sans attendre, j’suis dans ma lancée

J’arpente des pavés et des grandes dalles blanches

J’ai l’cran d’avancer, marcher des heures

C’est pas la mort, nan, faut juste être mentalement prêt

Mais pas évident à six heures du mat'

J’sens qu’je m’affaiblis dans la liqueur du mal

Et les relents d’Bacardi m’transcendent le foie, merde

C’est toujours deux de tens'

Que j’repense à ma vie quand j’rentre de soirée

Qui j’ai vu et avec qui j’ai chillé tout à l’heure

J’vois mes souvenirs défiler milles excuses

A vrai dire ma tête vibre à l'étroit

J’dois m’concentrer pour me rafraîchir la mémoire

Ce soir, j’ai vu mes couz au grec

Puis on s’est mit au chaud dans une cour modeste

Grâce à mon trousseau de clé

Tout flottait, j’buvais une potion hors norme

Pendant qu’mon pote George me rappait ses nouveaux textes

Chez nous on communique avec des 4×4

Tranquille, pendant qu’Alpha roule une batte d’herbe

Et ça s’bouscule, ça s’presse pour le boule d’une Esméralda

Ou pour un loums avec Doums et General Do

C’est vrai qu’on s’prive pas des longues galères

Et qu’on se serait mit plus Gildas chez l’oncle Alfred

Mais ça roule comme une Citroën Saxo

J’oublie mes petits problèmes

En parcourant des kilomètres à l’aube

J’avance avec la foi d’un rude guerrier

J’suis moins sur mes gardes le soir de brume

Nan, j’ai fait le choix de plus m’méfier

Han avant d’apercevoir le Sud

Je caille et bizarrement le froid me brûle les pieds

Mais j’me surpasse en traçant ma route

Les rues de ma ville se ressemblent

Et j’sens la dure fatigue me hanter

Vu ma mine, je flanche et la skra m’rend farouche

C’est plus facile de rentrer quand on nahas dans la droum’s

L’hiver met trop d’barrières, ça m’rend jaloux

D’Aaron et Chaboul qui bronzent sur les terres australiennes

Et y’a plus marrant comme plan mais faut qu’je marche encore

J’pense bientôt qu'à rejoindre cette fille qui parle en dormant

Pour l’instant, j’traîne mes petits pieds, j’ai la ville pour moi

Et j’en oublie qu’on est des milliers, j’aime vérifier

La rue inactive, j’suis seul à cette heure là

Tout est fermé même l'épicier de l’avenue d’Italie

T’façon il est trop tard pour prendre le N15

J’dois avancer au pas c’est dommage, j’ai un creu dans l’estomac

Quand je rentre je fais le plein en vidant le frigo sur la table

Tu connais ce genre de festin

J’me sens quand même gagnant

Même si mes rêves se referment et que je perds patience

Mais ça roule comme une Citroën Axel

J’garde l’esprit au frais, il m’reste encore des kilomètres à faire

Apparemment le jour s’lève, l’air et la lumière

S’engouffrent dans Paris et ses embranchements

J’suis pas sorti vraiment couvert, c’est la pluie battante

Mais j’continue, j’avance lentement, étrangement tout baigne

Bref, le trajet est tranchant et sans souplesse

L’air me colle comme une ventouse et mes jambes tremblent

En rentrant dans l’métro, j’observe des gens sous stress

Leurs yeux sont fatigués, les miens sont grand ouverts

Peut-être une surdose d’adrénaline mais je n’inflige

Aucune coke à mes narines, moi, j’préfère le Pulco

Là, j’ai plus d’force, ma tête s’abime, je lutte

Et vu l’taux d’alcool, j’ai dû boire plus qu’un Ruskov

Dans des rues glauques j’traverse Paris

A l’heure où les gens sursautent

Et j’le viverai mieux si j’avais bu de l’eau

J’ai peur qu’un rhume cause ma léthargie

J’combats l’froid qu’avec un pull chaud

J’ai pas eu d’autre alternative

A cette heure là on croise des alcoolos seuls

Dans des bars glauques ouverts à l’aube, crados

Bref les aléas d’un salaud d’rodeur, je marche

Et j’en vois plus la fin comme l’escalier du château d’Bowser

Le froid est digne d’un vent d’octobre au Népal

Et mes pensées prennent les couleurs d’une aurore boréale

Ouais, ça roule comme mon ancienne Citroën BX

Et j’tiendrai l’coup pour tout

Une Citroën BX ça roule toujours

Ik begin mijn reis zonder te wachten, ik ben in mijn momentum

Ik loop over kasseien en grote witte platen

Ik heb het lef om verder te gaan, uren te lopen

Het is geen dood, nee, je moet er gewoon mentaal klaar voor zijn

Maar niet makkelijk om zes uur 's ochtends

Ik voel dat ik verzwak in de drank van het kwaad

En de hints van Bacardi gaan door mijn lever, shit

Het is altijd twee van tientallen'

Dat ik terugdenk aan mijn leven als ik terugkom van een feestje

Wie ik zag en met wie ik eerder chillde

Ik zie mijn herinneringen met duizend excuses paraderen

Eerlijk gezegd trilt mijn hoofd verkrampt

Ik moet me concentreren om mijn geheugen op te frissen

Vanavond zag ik mijn couz bij de Greek

Toen kregen we het warm in een bescheiden tuin

Door mijn sleutelhanger

Alles dreef, ik dronk een buitengewoon drankje

Terwijl mijn homie George me zijn nieuwe teksten rapte

Met ons communiceren we met 4×4

Stil, terwijl Alpha een wietknuppel uitrolt

En het duwt, het haast zich naar de bal van een Esmeralda

Of voor een gesprek met Doums en General Do

Het is waar dat we onszelf niet beroven van lange galeien

En dat we meer Gilda's zouden zijn gegaan bij oom Alfred's

Maar hij rijdt als een Citroën Saxo

Ik vergeet mijn kleine problemen

Kilometers lopen bij zonsopgang

Ik loop met het geloof van een stoere krijger

Ik ben minder op mijn hoede op een mistige avond

Nee, ik heb de keuze gemaakt om meer op mijn hoede te zijn

Han voordat je het zuiden ziet

Ik heb het ijskoud en vreemd genoeg brandt de kou aan mijn voeten

Maar ik overtref mezelf door mijn pad te volgen

De straten van mijn stad lijken op elkaar

En ik voel de harde vermoeidheid me achtervolgen

Gezien mijn de mijne, ik krimp ineen en de skra maakt me woest

Het is makkelijker om binnen te komen als we in de droum's zijn

De winter werpt teveel barrières op, ik word er jaloers van

Van Aaron en Chaboul die zonnebaden op Australische bodem

En er is meer plezier als plan maar ik moet nog lopen

Ik denk snel genoeg om me bij dit meisje te voegen dat praat terwijl ze slaapt

Voor nu sleep ik mijn kleine voeten, ik heb de stad voor mij

En ik vergeet dat we met duizenden zijn, ik check graag

De inactieve straat, ik ben alleen op dit uur

Alles is gesloten, zelfs de kruidenier aan de avenue d'Italie

Hoe dan ook, het is te laat om de N15 te nemen

Ik moet langzaam bewegen, het is jammer, ik heb een holte in mijn maag

Als ik thuiskom, vul ik de koelkast door de koelkast op tafel te legen

Ken je dit soort feesten?

Ik voel me nog steeds een winnaar

Ook al komen mijn dromen dichterbij en verlies ik mijn geduld

Maar hij rijdt als een Citroën Axel

Ik hou mijn hoofd koel, ik heb nog mijlen te gaan

Blijkbaar breekt de dag aan, de lucht en het licht

Engulf in Parijs en zijn filialen

Ik ben niet echt bedekt naar buiten gegaan, het regent stromend

Maar ik ga door, ik ga langzaam vooruit, vreemd genoeg gaat alles

Kortom, de rit is scherp en soepel

De lucht plakt aan me als een sukkel en mijn benen trillen

Als ik de metro binnenkom, zie ik mensen onder stress

Hun ogen zijn moe, de mijne zijn wijd open

Misschien een overdosis adrenaline, maar dat doe ik niet

Geen cola in mijn neusgaten, ik, ik heb liever de Pulco

Daar heb ik meer kracht, mijn hoofd is beschadigd, ik worstel

En gezien het alcoholgehalte moest ik meer drinken dan een Ruskov

In grijze straten doorkruis ik Parijs

In een tijd waarin mensen springen

En ik zou beter leven als ik water had gedronken

Ik ben bang dat een verkoudheid mijn lethargie zal veroorzaken

Ik vecht alleen tegen de kou met een warme trui

Ik had geen ander alternatief

Op dit uur ontmoeten we alleen alcoholisten

In sombere bars open bij zonsopgang, smerig

Kortom, de grillen van een bastaard sluiper, ik loop

En ik zie het einde niet meer zoals Bowsers kasteeltrappen

De kou is een oktoberwind waard in Nepal

En mijn gedachten krijgen de kleuren van een aurora borealis

Ja, hij rijdt als mijn oude Citroën BX

En ik zal voor alles vasthouden

Een Citroën BX rijdt nog