Королевна - Хелависа

Я пел о богах, и пел о героях, о звоне клинков, и кровавых битвах;

Покуда сокол мой был со мною, мне клекот его заменял молитвы.

Но вот уже год, как он улетел — его унесла колдовская метель,

Милого друга похитила вьюга, пришедшая из далеких земель.

И сам не свой я с этих пор, и плачут, плачут в небе чайки;

В тумане различит мой взор лишь очи цвета горечавки;

Ах, видеть бы мне глазами сокола, и в воздух бы мне на крыльях сокола,

В той чужой соколиной стране, да не во сне, а где-то около:

Стань моей душою, птица, дай на время ветер в крылья,

Каждую ночь полет мне снится — холодные фьорды, миля за милей;

Шелком — твои рукава, королевна, белым вереском — вышиты горы,

Знаю, что там никогда я не был, а если и был, то себе на горе;

Мне бы вспомнить, что случилось не с тобой и не со мною,

Я мечусь, как палый лист, и нет моей душе покоя;

Ты платишь за песню полной луною, как иные платят звонкой монетой;

В дальней стране, укрытой зимою, ты краше весны, ты краше весны,

Ты краше весны и пьянее лета.

Просыпайся, королевна, надевай-ка оперенье,

Полетим с тобой в ненастье — тонок лед твоих запястий;

Шелком — твои рукава, королевна, ясным золотом — вышиты перья;

Я смеюсь и взмываю в небо, я и сам в себя не верю:

Подойди ко мне поближе, дай коснуться оперенья,

Каждую ночь я горы вижу, каждое утро теряю зренье;

Шелком — твои рукава, королевна, ясным месяцем — вышито небо,

Унеси и меня, ветер северный, в те края, где боль и небыль;

Как больно знать, что все случилось не с тобой и не со мною,

Время не остановилось, чтоб взглянуть в окно резное;

О тебе, моя радость, я мечтал ночами, но ты печали плащом одета,

Я, конечно, еще спою на прощанье, но покину твой дом, покину твой дом,

Но покину твой дом с лучом рассвета.

Где-то бродят твои сны, королевна;

Далеко ли до весны травам древним…

Только повторять осталось — пара слов, какая малость —

Просыпайся, королевна, надевай-ка оперенье…

Мне ль не знать, что все случилось не с тобой и не со мною,

Больно ранит твоя милость, как стрела над тетивою;

Ты платишь — за песню луною, как иные платят монетой,

Я отдал бы все, чтобы быть с тобою, но, может, тебя и на свете нету…

Ты платишь — за песню луною, как иные — монетой,

Я отдал бы все, чтобы быть с тобою, но, может, тебя, но, может, тебя,

Но, может, тебя и на свете нету…

Ik zong over goden en zong over helden, het geluid van zwaarden en bloedige veldslagen;

Zolang mijn valk bij me was, verving zijn geschreeuw het gebed voor mij.

Maar sinds een jaar, sinds hij wegvloog, werd hij meegesleurd door een heksenstorm,

Een goede vriend werd ontvoerd door een sneeuwstorm die uit verre landen kwam.

En ikzelf ben vanaf nu mezelf niet meer, en de meeuwen huilen, huilen in de lucht;

In de mist kunnen alleen gentiaankleurige ogen mijn blik onderscheiden;

Ach, ik zou zien met de ogen van een valk, en ik zou de lucht in vliegen op de vleugels van een valk,

In dat vreemde valkerijland, maar niet in een droom, maar ergens in de buurt:

Word mijn ziel, vogel, geef de wind even vleugels,

Elke nacht droom ik van vliegen - koude fjorden, mijl na mijl;

Zijde is je mouwen, prinses, bergen zijn geborduurd met witte heide,

Ik weet dat ik daar nog nooit ben geweest, en als ik dat wel ben geweest, dan ben ik op de berg;

Ik zou me willen herinneren wat er niet met jou en niet met mij is gebeurd,

Ik snel rond als een dood blad, en er is geen rust voor mijn ziel;

Je betaalt voor een lied bij volle maan, zoals anderen met hard geld betalen;

In een ver land, beschut in de winter, ben je mooier dan de lente, je bent mooier dan de lente,

Je bent mooier dan de lente en dronkener dan de zomer.

Wakker worden, prinses, trek verenkleed aan,

We vliegen met je mee bij slecht weer - het ijs van je polsen is dun;

Zijde zijn je mouwen, prinses, veren zijn geborduurd met helder goud;

Ik lach en vlieg de lucht in, ik geloof niet in mezelf:

Kom dichter bij me, laat me het verenkleed aanraken,

Elke nacht zie ik bergen, elke ochtend verlies ik mijn gezichtsvermogen;

Zijde - je mouwen, prinses, een heldere maan - de lucht is geborduurd,

Neem me mee, noordenwind, naar die landen waar pijn en fictie is;

Hoe pijnlijk is het om te weten dat alles niet met jou en niet met mij is gebeurd,

De tijd stopte niet om uit het gebeeldhouwde raam te kijken;

Over jou, mijn vreugde, ik heb 's nachts gedroomd, maar je bent gekleed in een mantel van verdriet,

Natuurlijk zal ik nog steeds afscheid nemen, maar ik zal je huis verlaten, je huis verlaten,

Maar ik zal je huis verlaten met een ochtendstraal.

Je dromen dwalen ergens rond, prinses;

Is het ver te voorjaar voor de oude kruiden ...

Het blijft alleen om te herhalen - een paar woorden, wat een beetje -

Wakker worden, prinses, trek verenkleed aan...

Mocht ik niet weten dat alles niet met jou en niet met mij is gebeurd,

Uw barmhartigheid doet pijnlijk pijn, als een pijl over een boogpees;

U betaalt - voor een lied met de maan, zoals anderen betalen met een muntstuk,

Ik zou alles geven om bij je te zijn, maar misschien besta je niet eens in de wereld ...

Je betaalt - voor het lied met de maan, net als anderen - met een munt,

Ik zou alles geven om bij je te zijn, maar misschien jij, maar misschien jij

Maar misschien besta je niet eens...