Victoria - Keny Arkana

Moi c’est Victoria, née il y a 14 printemps

Dans un village près de Salta dans lequel je vivais avant

Cela fait maintenant plus de 10 ans qu’avec papa et maman

Mes frères et mes soeurs ont a quitté nos champs

On est venu s’entasser dans une de ces cabanes à l’entrée de la ville

C’est papa qui l’a construite mais elle est pas finie

Je n’ai que des vagues souvenirs du village

Maman pleure quand elle m’en parle car elle n’aime pas la vie ici

Des étrangers ont brulé nos maisons pour nous voler nos terres

Papa s'énerve moi j’comprends pas il parle d’agroalimentaire

Il dit que, les politiques sont des prédateurs qui sèment la peur

Et qui ont un estomac à la place du cœur

Ici pas de travail, aucune prière ne s’exhauce

Après les cours avec ma sœur on vend des bracelets 2 pesos

Mais malgré tous ces efforts, demeurent ces jours sans repas

La nuit maman pleure, la nuit maman ne dort pas

Mon voisin m’a dit qu’pendant la dictature c'était plus dur

Alors j’vais pas me plaindre même si ici y’a pas de futur

Moi j’aime bien les études, on m’a dit c’est bien mais inutile

Ici beaucoup ont arreté avant même de savoir écrire

Dans mon jardin secret j’cultive le rêve d'être medecin

Soigner tous ses enfants malades qui ne mangent pas à leur faim

J’comprends pas, dans la ville j’vois bien tous ces petits faire la manche

Devant le mépris des ceux qu’on appelle les gens biens

J’minterroge, ne voient-ils pas la misère?

Ils nous écrase pour benir l’homme

venant de l’autre hémisphère

Papa dit qu’on est traité comme des chiens

Dieu merci j’ai ma famille plus loin y’a des orphelins qui vivent dans les

décharges

Des fois je pleure en cachette, mais pas lontemps

Car je pense à mes aînés qui ont connu le chant des mitraillettes

Et puis grand-mère disait toujours

La vie c’est l’espoir, si t’en as plus t’es comme mort et vivre relève de

l’exploit

Papa est à bout, il a frôlé la folie

Quand un matin il a appris qu’la banque lui avait volé ses économies

Impuissant tout le monde était affolé

Il n'était pas le seul, c’est la nation entière qui s'était fait voler

Depuis ce jour, avec beaucoup d’gens de la ville, il bloque les routes pour

bloquer l'économie du pays

C’est leur façon de se faire entendre mais moi j’ai peur

Quand il s’en va, y’en a qui revienne pas la police est violente

Ils les appelle Piqueteros et les journaux sont des menteurs

Ils disent que s’est des bandits après y’a des gens qui ont peur

Papa dit ils peuvent tuer des hommes mais ils ne tuerons pas la mémoire

Les mères des disparus chantent toujours contre l’oubli

On vit le fruit d’une démocratie raté dans un pays si riche

Tant d’enfants n’ont dans le ventre qu’une tasse de maté

Parce qu’on est dirigé par la mafia du crime

Moi j’comprends pas et quand j’demande pourquoi on m’répond toujours

Parce qu’on est en Argentine

Ik ben Victoria, 14 lentes geleden geboren

In een dorp in de buurt van Salta waar ik vroeger woonde

Het is nu al meer dan 10 jaar met mama en papa

Mijn broers en mijn zussen hebben onze velden verlaten

We kwamen om in een van die hutten bij de ingang van de stad te stapelen?

Het was vader die het heeft gebouwd, maar het is nog niet af

Ik heb alleen vage herinneringen aan het dorp

Mama huilt als ze me erover vertelt, want ze houdt niet van het leven hier

Buitenlanders hebben onze huizen platgebrand om ons land te stelen

Papa wordt boos, ik begrijp het niet, hij heeft het over eten

Hij zegt dat politici angstzaaiende roofdieren zijn

En die een maag hebben in plaats van een hart

Geen werk hier, geen gebed verhoord

Na de les met mijn zus verkopen we armbanden 2 pesos

Maar blijf ondanks al deze inspanningen tegenwoordig zonder maaltijden

De nacht dat mama huilt, de nacht dat mama niet slaapt

Mijn buurman vertelde me dat het tijdens de dictatuur moeilijker was

Dus ik ga niet klagen, ook al is hier geen toekomst

Ik hou van studeren, ik kreeg te horen dat het goed is maar nutteloos

Hier zijn velen gestopt voordat ze zelfs maar wisten hoe ze moesten schrijven

In mijn geheime tuin kweek ik de droom om dokter te worden

Genees al zijn zieke kinderen die niet genoeg te eten hebben

Ik begrijp het niet, in de stad zie ik al die kleintjes bedelen

In het bijzijn van de minachting van degenen die goede mensen worden genoemd

Ik vraag me af, zien ze de ellende niet?

Ze verpletteren ons om de mens te zegenen

van het andere halfrond

Papa zegt dat we als honden worden behandeld

Godzijdank heb ik mijn familie verder weg Er wonen wezen in de

ontladingen

Soms huil ik stiekem, maar niet voor lang

Want ik denk aan mijn ouderen die het lied van machinegeweren kenden

En toen zei oma altijd

Leven is hoop, als je er meer van hebt ben je als dood en leven is een kwestie van

de prestatie

Papa is uitgeput, hij was bijna waanzin

Toen hij op een ochtend hoorde dat de bank zijn spaargeld had gestolen...

Hulpeloos was iedereen in paniek

Hij was niet de enige, de hele natie werd beroofd

Sinds die dag, met veel mensen in de stad, blokkeert hij de wegen voor

de economie van het land stilleggen

Het is hun manier om zich te laten horen, maar ik ben bang

Als hij vertrekt, komen sommigen niet terug, de politie is gewelddadig

Ze noemen ze Piqueteros en de kranten zijn leugenaars

Ze zeggen dat het bandieten zijn, dan zijn er mensen die bang zijn

Papa zegt dat ze mannen kunnen doden, maar ze zullen het geheugen niet doden

De moeders van de verdwenenen zingen altijd tegen de vergetelheid in

We leven de vrucht van een mislukte democratie in een zo rijk land

Zoveel kinderen hebben alleen een kopje mate in hun maag

Omdat we gerund worden door de misdaadmaffia

Ik begrijp het niet en als ik vraag waarom mensen me altijd antwoorden

Omdat we in Argentinië zijn