Élément Feu - Keny Arkana

Je reprends du service donc on remballe les rimes hypocrites et les grands jeux

J’manie les rimes solaires au mic' je maitrise l'élément feu

J’ai fui les croisées qui m’accuse ma plume est hérétique

Car la nature est féérique

Plus ignorant sera le plus prétentieux

La haine est frénésique, l’inquisiteur reste très dangereux

La corde s'épaissit, la guillotine nous fait ses grands yeux

Je viens pas du Tennessee pour vivre faudrait être tarpin ivre?

Moi j’ai le cœur d’une cherokee pour moi le texan est archaïque

Ennemie du royaume comme si j’mappelais occitania

J’ai la rime solaire, la mémoire du passé et la plume visionnaire

La rage d’une prisonnière qu’j'évacue dans des rimes honnêtes

J’me tire au bled, j’te file ma carte grise avec un spliff au bec

Insolente comme ma ville pète le son à des kilomètres

La parole vaut de l’or alors dis leur qu’il y a pas de petites promesses

Entre les médias qui te promènent et les flics qui t’oppressent

On contourne le problème sur les nerfs car la coupe est trop pleine

Je rap comme un coup de pied dans la fourmilière

Pas d’artistes qu’on estampille, Je trahirais pas ma raison de vivre

Parait que j’effraie les maisons de disque

Dis leur que je reviens frapper invisible comme un rayon X

Il y a pas que les verreux qui s’en sortent

Il y a pas que les veinards qui ont la vie belle

Ce qui tue pas nous renforce mais enveloppe les âmes d’un habit terne

Viser en somme, rester loyale au milieu de promesses infidèles

Le monde te nique ta race violent en te chantant doucement «happy days»

Alors je salue ceux qui méditent sur un tapis de terre

La rue est en colère, le bateau coule monsieur le capitaine

Combien de pages?

Combien de rages?

Combien d' âge?

à dire que ce sera le

naufrage, trop trash si on s’arrête pas direct

Hey, pas de celles que les paillettes attirèrent

Pas venue voler la couronne à ceux et celles qui se l’attitrèrent

Trop triste, artiste, bel et bien anti système arbitraire, ingérable disent-ils

dieu merci mon cœur est resté indigène

J’ai perdu trop d’amis chers

Vendre mon âme c’est archi dead

Rassemble comme un archipel

Nous prend la tête comme Archimède

C’est la guerre des imaginaires

Du tien qui en est l’architecte

Nous ne sommes que de passages

Te trompe pas sur ce qu’est la richesse

Je rap comme un coup de pied dans la fourmilière

Pas d’artistes qu’on estampille, Je trahirais pas ma raison de vivre

Parait que j’effraie les maisons de disque

Dis leur que je reviens frapper invisible comme un rayon X

Ik ben weer in dienst, dus we pakken de hypocriete rijmpjes en de grote spellen in

Ik behandel zonnerijmpjes op de microfoon, ik beheers het element vuur

Ik vluchtte van het kruispunt dat me beschuldigt, mijn pen is ketters

Omdat de natuur magisch is

Hoe onwetender, hoe pretentiever

Haat is razend, de inquisiteur blijft erg gevaarlijk

Het touw wordt dikker, de guillotine staart ons aan

Ik kom niet uit Tennessee om te leven, moet ik dronken zijn?

Ik heb het hart van een Cherokee voor mij is de Texaan archaïsch

Vijand van het koninkrijk alsof ik Occitanië heette

Ik heb het zonnerijm, de herinnering aan het verleden en de visionaire pen

De woede van een gevangene die ik evacueer in eerlijke rijmpjes

Ik trek mezelf naar de stad, ik geef je mijn grijze kaart met een spliff in de snavel

Brutaal als mijn stad mijlenver afgaat

Woorden zijn goud waard, dus vertel ze dat er geen kleine beloften zijn

Tussen de media die je helpen en de politie die je onderdrukt

We omzeilen het probleem op de zenuwen omdat de beker te vol is

Ik rap als een schop in de mierenhoop

Geen artiesten die we stempelen, ik zou mijn reden van leven niet verraden

Blijkbaar schrik ik de platenlabels af

Zeg ze dat ik terugkom, onzichtbaar kloppend als een röntgenfoto

Het zijn niet alleen glaskoppen die ermee wegkomen

Het zijn niet alleen de gelukkigen die het makkelijk hebben

Wat niet doodt, sterkt ons, maar wikkelt zielen in een saai kleed

Streef naar de som, blijf loyaal te midden van ontrouwe beloften

De wereld neukt je met je gewelddadige race door zachtjes "happy days" voor je te zingen

Dus ik groet degenen die mediteren op een tapijt van aarde

De straat is boos, het schip zinkt kapitein

Hoeveel pagina's?

Hoeveel woeden?

Hoe oud?

om te zeggen dat het zal zijn

schipbreuk, te slordig als we niet meteen stoppen

Hé, niet degene die de pailletten aantrokken

Ben niet gekomen om de kroon te stelen van degenen die hem hebben gewonnen

Te triest, artiest, inderdaad anti willekeurig systeem, onhandelbaar zeggen ze

godzijdank bleef mijn hart inheems

Ik heb te veel lieve vrienden verloren

Mijn ziel verkopen is dood dood

Verzamel als een archipel

Neemt onze hoofden zoals Archimedes

Het is een oorlog van verbeelding

Wie van jou is de architect?

Wij zijn slechts passages

Vergis je niet over wat rijkdom is

Ik rap als een schop in de mierenhoop

Geen artiesten die we stempelen, ik zou mijn reden van leven niet verraden

Blijkbaar schrik ik de platenlabels af

Zeg ze dat ik terugkom, onzichtbaar kloppend als een röntgenfoto