Sans terre d'asile - Keny Arkana

Fatiguée j’avance là où le désespoir est lâche,

Ecrasée par terre, la vie m’a dit: «Lève toi et marche «,

Ma fille, va au bout de tes rêves, et méfie de toi de l’ordre,

Des prisons cérébrales héritées de l’Histoire de l’Homme,

Regarde le monde, sol imprégné de son mal,

Des tonnes de rêves en sommeil et des êtres humains façonnables,

Des révoltes récupérées, des souffrances grisées,

Crimes d’Etat banalisés, comme des enfances brisées,

Alors j’ai couru, j’me suis retournée j'étais seule,

J’ai cherché, et j’ai vu qu’y’avait pleins de frères et soeurs,

Pleins!

Condamnés à errer ou rentrer malgré nous dans leurs rangs,

Parce qu’il n’y a pas de place pour nous dans leur monde,

Le temps voudrait nous corrompre à force de fermer les portes,

La vie m’a dit: «Méfie toi de l’inertie de ton époque «!

«Combien d’poids nos vies supportent-elles?

Moi j’tente d'écrire ce bordel "

Refrain:

Sans terre d’asile, quand la grandeur nous attire,

Parachutés dans un monde, incompatible avec ce à quoi on aspire,

Enfants de la terre, ici c’est notre âme qu’il nous ôte,

Etranglés par l’Histoire, y’a pas d’refuge pour nous Hommes!

Sans terre d’asile, on erre dans l'ère du temps on résiste,

Sans poser le genou à terre, devant la bête j’viens clamer qu’on existe!

Ennemis du 666, on dérange,

Epoque apocalyptique, on marche épaulés par les anges!

no way to run no way to go

Trop vrai pour leurs formats, nos aspirations agonisent,

Enfermés dans leurs schémas, persécutés par leur police,

Ici le diable nous diabolise,

Nous tente, nous pousse sa balle dans la pente,

Résistante car le droit de vivre est aboli,

Alors j’reste sur mes gardes, sans jamais baisser la mienne,

Sans m’rabaisser quoi qu’il advienne, ils m’ont blessé et a coulé la haine,

C’qu’ils appellent être adulte, c’est commettre l’adultère,

Tromper l’enfant qui est en toi, pour devenir ce qu’on t’a dit d'être,

La vie m’a dit: «Reste toi méfie toi de l’illusion,

Suis ta foi elle t’amènera à ta guérison «Alors j’arpente la vie, esquivant leurs vices de guerres,

Sans répit, sans repère, orpheline de terre,

Car la planète est séquestrée, qu’il n’y a pas d’place pour nous ici,

Qu’on nous a dit: faut se plier!

Et qu'ça c’est pas possible!

En cavale sans terre d’asile on est plein,

A rêver d’un autre monde, on est plein, fais passer le mot on est plein!

(Refrain)

La vie m’a dit: «N'oublie pas la magie de la sagesse,

Dompte tes pensées car d’elles émane chaque mot puis chaque geste «Ma fille, les germes du concret fleurissent d’abord dans la tête,

Enfant de la terre, tu portes le secret de la vie,

Ma fille, prend conscience, sois digne avant tout,

N’oublie jamais que tu n’es qu’une infime partie d’un grand tout,

Qu’tout est possible quand on y croit,

Car les étoiles dansent autour des coeurs purs, donc n'écoute pas les esprits

étroits,

Puis la vie m’a dit: Va, apprends, et grandis,

Sèche les larmes de ton visage et oublie l’image de l’incendie,

Libère toi de l’inconscient, reste fidèle à tes convictions,

Donne sans retour et aime sans condition,

Souviens-toi de qui tu es, met une croix,

Sur les mauvais doutes, et ait confiance en l’ange gardien qui veille sur toi,

Méfie toi des lois des hommes, de ses buts,

Nephtali arrive le jour des 144mille et douze tribus…

Moe ga ik verder waar wanhoop laf is,

Verpletterd op de grond, vertelde het leven me: "Sta op en loop",

Mijn dochter, ga je dromen na, en pas op voor orde,

Cerebrale gevangenissen geërfd van de geschiedenis van de mens,

Kijk naar de wereld, de bodem doordrenkt van zijn kwaad,

Tal van slapende dromen en vormbare mensen,

Herstelde opstanden, bedwelmd lijden,

Gebagatelliseerde staatsmisdrijven, zoals gebroken jeugd,

Dus ik rende, ik draaide me om, ik was alleen

Ik keek, en ik zag dat er genoeg broers en zussen waren,

Vol!

Veroordeeld om te dwalen of terug te keren ondanks ons naar hun gelederen,

Omdat er voor ons geen plaats is in hun wereld,

De tijd zou ons bederven door deuren te sluiten,

Het leven vertelde me: "Pas op voor de traagheid van je tijd"!

“Hoeveel gewicht draagt ​​ons leven?

Ik probeer deze puinhoop te schrijven"

Refrein:

Zonder een land van asiel, wanneer grootheid ons trekt,

Geparachuteerd in een wereld, onverenigbaar met wat we nastreven,

Kinderen van de aarde, hier is het onze ziel die hij van ons wegneemt,

Gewurgd door de geschiedenis, is er geen toevluchtsoord voor ons mannen!

Zonder een land van asiel, dwalen we in het tijdperk van de tijd waar we ons tegen verzetten,

Zonder de knie op de grond te zetten, kom ik voor het beest verkondigen dat we bestaan!

Vijanden van de 666, we storen,

Apocalyptische tijden, we lopen ondersteund door engelen!

geen manier om te rennen geen manier om te gaan

Te echt voor hun formaten, onze ambities sterven,

Opgesloten in hun plannen, vervolgd door hun politie,

Hier demoniseert de duivel ons,

Verleidt ons, duwt ons zijn bal de helling af,

Resistent omdat het recht op leven is afgeschaft,

Dus ik blijf op mijn hoede, laat de mijne nooit in de steek,

Zonder me neer te halen, wat er ook gebeurde, deden ze me pijn en stortten ze de haat uit,

Wat ze volwassen zijn noemen, is overspel plegen

Houd het kind in je voor de gek, om te worden wat je werd verteld te zijn,

Het leven vertelde me: "Pas op voor illusie,

Volg je geloof, het zal je naar je genezing brengen "Dus ik leef het leven, ontwijk hun ondeugden van oorlog,

Zonder uitstel, zonder oriëntatiepunt, wees van de aarde,

Want de planeet is afgezonderd, er is hier geen plaats voor ons,

Dat werd ons verteld: moet buigen!

En dat kan niet!

Op de vlucht zonder asielland zitten we vol,

Dromend van een andere wereld, we zijn vol, zeg het voort, we zijn vol!

(Refrein)

Het leven vertelde me: "Vergeet de magie van wijsheid niet,

Tem je gedachten, want van hen komt elk woord en elk gebaar uit "Mijn dochter, de zaden van de concrete eerste bloem in het hoofd,

Kind van de aarde, jij draagt ​​het geheim van het leven,

Mijn dochter, besef, wees vooral waardig,

Vergeet nooit dat je slechts een klein onderdeel bent van een groot geheel,

Dat alles mogelijk is als je erin gelooft,

Want sterren dansen rond pure harten, dus luister niet naar geesten

smal,

Toen zei het leven tegen mij: Ga, leer en groei,

Droog de tranen van je gezicht en vergeet het beeld van het vuur,

Bevrijd jezelf van het onbewuste, blijf trouw aan je overtuigingen,

Geef zonder teruggave en heb onvoorwaardelijk lief,

Onthoud wie je bent, zet een kruis,

Bij slechte twijfels en vertrouwen op de beschermengel die over je waakt,

Pas op voor de wetten van mensen, voor zijn doeleinden,

Naftali arriveert op de dag van de 144.000 en twaalf stammen...