J'ai osé - Keny Arkana

J’ai toujours tout fait à ma sauce, j’ai pas écouté les médisants

J’ai quitté tôt les bancs de l'école qui me trouvaient trop épuisante

J’ai renié mon auréole quand mes plaies étaient trop vivantes

Contre les murs d’une cellule glauque ou sur le dos d’une étoile filante

Je suis partie loin de chez moi, ou m’a-t-on emmené de force?

J’ai traversé mes peurs une à une de mon zen de gosse

J’ai soulevé des montagnes même sous le ricanement de l’autre

J’ai connu l’infernal et puis le rayonnement de l’aube

J’ai voulu comprendre qui avait décrété qu’ce monde pourri serait ainsi

Qu’on ne pourrait jamais rien y changer sans s’faire fracasser par ceux qui

portaient l’insigne

J’ai écrit des milliers de rimes, puis j’ai sorti en m'écorchant les tripes

Gardez vos cases et vos titres sauvages, parmi les sauvages qui nagent en

regardant les clips

Sans bouées de sauvetages, j’nage dans l’immensité de la life

Pente sèche ou sommet, sache que j’oublie pas d’où sont nées mes balafres

Si j’suis pas là c’est que je me balade

Feuille et stylo sur le champ de bataille

Fuck les mythos et leur plan de bâtard

Moi aussi Babylone m’a rendue malade

J’ai osé regarder mes torts (J'ai regardé mes torts)

Oui j’ai traversé des déserts (Et j’ai suivi l'étoile)

J’ai osé défier l'époque (J'ai défié l'époque)

Et j’ai osé croire en mes rêves (Sinon qui le fera pour moi ?)

Quand tous veulent te faire rentrer dans les normes (On ne rentre pas dans les

normes)

Parce-qu'ils ont inventé les règles (Et prôné l’insoumission)

J’ai osé refuser les ordres (J'ai refusé les ordres)

Oui j’ai osé croire en moi-même (Chacun sa route et sa mission)

J’ai toujours été autonome, j’ai attendu après personne

J’trouvais la vie monotone, j’voulais pas connaître que la même zone

J’ai osé marcher sur le globe et dévier les codes

Pour dévisser les portes avec ma plume j’ai défié l'époque

J’ai dû affronter mes flips, mettre à l'épreuve ma foi

J’ai dû m’sortir d’la merde en rêvant d’faire entendre ma voix

Et à ceux qui prétendaient savoir, qui m’prédisaient le placard

P’tite fraudeuse au bout du monde presque reconnue à chaque gare

Donc j’démarre à fond, passe à l’action

Coup de pieds en boucle et fausse déclaration

Émanation de choses irréelles, BAM arrive et sort comme une déflagration

Jeune vagabonde qui quand la masse la prône fuit, amie de chaque bastion

Aux couleurs j'écris à la bombe les rêves sur les murs gris de la nation

Par effraction j’suis rentrée dans l’rap

J’prend c’que la vie me donnera

J’grandis chaque seconde

Et chaque seconde j’fais un doigt à vos codes barres

On m’a dit «Laisse tomber c’est trop tard»

Mais j’ai foncé sourcils froncés

Jeune effrontée au front, j’ai osé défier l’empire

Si j’les avais écoutés j’serais devenue l’ombre de moi-même

Le coeur lourd l'âme étouffée j’avais aucune chance mais je l’ai prise quand

même

J’serais devenue aigrie par l’manque d’audace de ma vie

A regarder les trains qui passent, les pieds cimentés sur l’parvis

J’aurais fini par rouiller dans sa routine et sa démence

A ne faire qu’le tour du quartier comme si tout était vide de sens

Alors j’ai sauté dans le vide, saut de l’Ange, dans le vide j’me lance

Et puis j’ai osé penser seule, oui, et j’ai osé dire c’que j’pense

J’ai osé pousser les limites, déplacer les montagnes

Braver les interdits à suivre les battements de mon âme

J’ai osé conjurer le sort et les schémas de longue date

Quitte à choquer ceux qui disent que ton passé te condamne

Ik deed altijd alles op mijn manier, ik luisterde niet naar de kwaadsprekers

Ik verliet de schoolbanken vroeg omdat ze me te vermoeiend vonden

Ik ontkende mijn aureool toen mijn wonden te levend waren

Tegen de muren van een enge cel of op de rug van een vallende ster

Ik ging weg van huis, of werd ik met geweld meegenomen?

Ik ging door mijn angsten een voor een uit mijn kindertijd zen

Ik heb bergen verzet, zelfs onder de grijns van de ander

Ik heb de helse en dan de uitstraling van de dageraad gekend

Ik wilde begrijpen wie had bepaald dat deze rotte wereld er zo uit zou zien

Dat we nooit iets zouden kunnen veranderen zonder verpletterd te worden door degenen die

droeg de badge

Ik schreef duizend rijmpjes, toen liep ik naar buiten en krabde aan mijn ingewanden

Houd je vierkanten en titels woest, tussen de wilden die naar binnen zwemmen

naar de clips kijken

Zonder reddingsboeien zwem ik in de onmetelijkheid van het leven

Droge heuvel of top, weet dat ik niet vergeet waar mijn littekens vandaan kwamen

Als ik er niet ben, is dat omdat ik aan het ronddwalen ben

Papier en pen op het slagveld

Fuck de mythos en hun bastaardplan

Ik ook Babylon maakte me ziek

Ik durfde naar mijn fouten te kijken (ik keek naar mijn fouten)

Ja, ik doorkruiste woestijnen (En ik volgde de ster)

Ik durfde de tijd uit te dagen (ik daagde de tijd uit)

En ik durfde in mijn dromen te geloven (zo niet, wie doet het dan voor mij?)

Wanneer iedereen je wil laten passen (wij passen er niet in)

normen)

Omdat ze de regels verzonnen (En pleitten voor ongehoorzaamheid)

Ik durfde de bestellingen te weigeren (ik weigerde de bestellingen)

Ja, ik durfde in mezelf te geloven (aan ieder zijn pad en zijn missie)

Ik ben altijd onafhankelijk geweest, ik heb op niemand gewacht

Ik vond het leven eentonig, ik wilde niet hetzelfde gebied kennen

Ik durfde de wereld rond te lopen en de codes te buigen

Om deuren los te schroeven met mijn pen trotseerde ik de tijden

Moest mijn flips onder ogen zien, mijn geloof testen

Ik moest uit de shit komen dromend om mijn stem te laten horen

En voor degenen die beweerden het te weten, die de kast voorspelden

Kleine fraudeur aan het einde van de wereld bijna herkend op elk station

Dus ik begin op volle toeren, kom in actie

Loop schoppen en verkeerde voorstelling van zaken

BAM, voortgekomen uit onwerkelijke dingen, komt en gaat als een explosie

Jonge zwerver die wanneer de mis predikt vlucht, vriend van elk bolwerk

In de kleuren spuit ik de dromen op de grijze muren van de natie

Door in te breken en binnen te komen, kwam ik in de rap

Ik neem wat het leven me zal geven

Ik groei elke seconde

En elke seconde vinger ik je streepjescodes

Ik kreeg te horen "Laat het gaan, het is te laat"

Maar ik fronste mijn wenkbrauwen

Jonge brutale aan het front, ik durfde het rijk uit te dagen

Als ik naar ze had geluisterd, was ik een schaduw van mezelf geworden

Zwaar hart verstikte ziel Ik had geen kans, maar ik nam het toen

zelfde

Ik zou verbitterd zijn geraakt door het gebrek aan durf in mijn leven

Kijken naar de passerende treinen, voeten gecementeerd op het voorplein

Ik zou uiteindelijk zijn gaan roesten in zijn routine en zijn dementie

Gewoon door de buurt gaan alsof het allemaal zinloos is

Dus ik sprong in de leegte, sprong van de engel, in de leegte lanceerde ik mezelf

En toen durfde ik alleen te denken, ja, en ik durfde te zeggen wat ik denk

Ik durfde de grenzen te verleggen, de bergen te verzetten

Trotseer de taboes om de beats van mijn ziel te volgen

Ik durfde het lot en al lang bestaande patronen op te roepen

Zelfs als het betekent dat je degenen moet choqueren die zeggen dat je verleden je veroordeelt