Vie d'artiste - Keny Arkana

C’est pas pour moi vos caméras

Petite n’a pas changé de bord

J’suis celle que l’on prenait de haut

Le nez toujours fourré dehors

Tu t’rappelles?

Petite sauvage

Toujours entourée de fauves, belle étoile

Livrés à nous-mêmes, pointés du doigt

Mais enfants d’une force

Dis tu t’rappelles?

Même sans rien on fonce

La chance sourit à l’audace même

Alors bouche-toi les tympans quand parlent les précheurs du blasphème

Les petits teigneux ne se rendent pas

Oui j’ai osé dire non

Je les écouterai quand ils parleront d’humanité avant de parler de million

Sous les néons, oui j’ai rêvé de m’en sortir

Mais comment guérir de la pénombre quand celle du monde est encore pire

Alors j’lutte contre mes démons

Sortis de mes années sordides

Moi je connais pas la vie d’artiste

Ma vie entière c’est du hors piste

À avancer dans le désert

Ou postichée sur ma dune

À mater la pente abrupte

Entre le ciment et la Lune

Oui pour marcher dans la lumière j’attends pas que les spots s’allument

C’est au nom de l’enfant d’hier que mon insolence vous salue

Rien à carrer de la vie d’artiste

Petite n’a pas changé de bord

J’suis celle que l’on prenait de haut

Le nez toujours fourré dehors

Je me moque de l’ordre pourtant captive comme toi gosse de Babylone

Mais pas dans vos cases qui nous cassent, laissez-moi penser je n’ai pas besoin

de pilote

C’est pas pour moi tous vos trophées

J’suis celle que l’on condamnait au pire

Tête brûlée, rêves atrophiés

Tout votre système m’a fait vomir

Vos rêves de stars ne sont pas miens

Comment pourriez-vous me comprendre?

J’confonds pas le but avec le moyen

Et je vois bien que le monde tremble

Et tu t’rappelles de nos promesses?

Tu te rappelles?

Le temps les a-t-elle emportées?

Oui l’eau a coulé sous les ponts et depuis qui a encore pied?

Arbitraire loi des hommes, loin du cœur même près des yeux

Justiciers de pacotille ici des hommes se prennent pour Dieu

Tu t’rappelles?

Issue d’une jeunesse furieuse

Petite éternelle fugueuse, éprise de liberté, j’m’en tape de faire du buzz

Je suis l’artiste de personne, j’suis la plume de mon âme

Qui était là quand petite fille domiciliait sur le macadam?

Personne!

Monde de chien j’rentrerai plus dans sa cabane

Anti-système et j’fais du rap oui j’représente ton amalgame

Adolescence sous les étoiles ou l’odyssée d’une cavalcade

J’en garde des traces et j’oublie pas combien l’homme peut être un bâtard

L’industrie c’est pas pour moi

À part me faire péter les plombs

Qu’est-ce que je fous là?

Et en même temps, j’peux pas maintenant jetter l'éponge

Tiraillée depuis long time, l’idéal maintenu sous les ponts

Petit pion du matraquage aime prendre le public pour des cons

J’ai fuis la musique, non je n’suis pas un produit

Sans télé ni radio, on me disait que ce serait impossible

Artiste sincère pour gens sincères

Où l’on a retourné leurs schémas

Quand tous disaient que fallait se plier ou ça ne marcherait pas

Fuck tes dires, fuck tes normes, fuck toutes tes barrières

Si ça marche c’est les gens qui porteront ma zik de toutes les manières

J’ai fait mes armes dans l’ombre

J’dois rien à dégun

J’ai roulé ma bosse

J’ai pas fait la hass

J’ai pas de grands frères

Et j’suis là sans avoir clashé personne

J’ai pas renié un seul de mes principes

Tu peux parler

Mais si mon cœur était mon fond de commerce, j’taurais sorti un album par année

Si j’ai faillit tout plaquer, c’est qu’ici je me sens à l'étroit

Difficile d’imaginer le poids

Alors j'écris à la belle étoile

Je camera's zijn niet voor mij

Little veranderde niet van koers

Ik ben degene op wie we neerkeken

Neus stak altijd uit

Weet je nog?

kleine wilde

Altijd omringd door beesten, mooie ster

Aan ons lot overgelaten, uitgekozen

Maar kinderen van een kracht

Zeg weet je het nog?

Zelfs zonder niets gaan we

Geluk lacht op durf zelf

Dus stop je trommelvliezen als de predikers van godslastering spreken

De kleine schurft geeft zich niet over

Ja ik durfde nee te zeggen

Ik zal naar ze luisteren als ze het over de mensheid hebben voordat ze het over een miljoen hebben

Onder de neonlichten, ja ik droomde ervan om eruit te komen

Maar hoe te genezen van duisternis als die van de wereld nog erger is?

Dus ik vecht tegen mijn demonen

Uit mijn smerige jaren

Ik, ik ken het leven van een artiest niet

Mijn hele leven is offroad

Vooruitgang in de woestijn

Of gepost op mijn duin

Om de steile helling te bedwingen

Tussen het cement en de maan

Ja om in het licht te lopen, ik wacht niet tot de schijnwerpers aangaan

Het is in de naam van het kind van gisteren dat mijn brutaliteit je begroet

Niets te rijmen met het leven van een artiest

Little veranderde niet van koers

Ik ben degene op wie we neerkeken

Neus stak altijd uit

Ik geef niet om orde, maar toch gevangen zoals jij schat uit Babylon

Maar niet in jouw dozen die ons breken, laat me denken dat ik het niet nodig heb

piloot

Het zijn niet voor mij al jouw trofeeën

Ik ben degene die tot het ergste is veroordeeld

Heethoofd, geatrofieerde dromen

Je hele systeem deed me overgeven

Jouw sterrendromen zijn niet de mijne

Hoe kon je me begrijpen?

Ik verwar het doel niet met de middelen

En ik zie dat de wereld beeft

En herinner je je onze beloften nog?

Weet je nog?

Heeft de tijd hen weggenomen?

Ja, het water stroomde onder de bruggen door en wie heeft er nog voet aan de grond?

Willekeurige wet van mensen, ver van het hart, zelfs in de buurt van de ogen

Junk burgerwachten hier sommige mannen denken dat ze God zijn

Weet je nog?

Van een woedende jeugd

Kleine eeuwige wegloper, vrijheidslievend, het kan me niet schelen om een ​​buzz te maken

Ik ben niemands artiest, ik ben de veer van mijn ziel

Wie was daar toen het kleine meisje op het asfalt woonde?

Niemand!

Hondenwereld Ik ga niet meer terug naar zijn hut

Anti-systeem en ik rap ja, ik vertegenwoordig je amalgaam

Adolescentie onder de sterren of de odyssee van een cavalcade

Ik bewaar er sporen van en ik vergeet niet hoeveel een man een klootzak kan zijn

De industrie is niets voor mij

Behalve dat ik er gek van word

Wat doe ik hier?

En tegelijkertijd kan ik nu niet de handdoek in de ring gooien

Lange tijd verscheurd, het ideaal onder de bruggen bewaard

Kleine pion van de hype houdt ervan het publiek voor idioten te houden

Ik ben weggelopen van muziek, nee ik ben geen product

Zonder tv of radio kreeg ik te horen dat het onmogelijk zou zijn

Oprechte artiest voor oprechte mensen

Waar we hun diagrammen hebben teruggestuurd

Toen iedereen zei dat je moest bukken, anders zou het niet werken

Fuck je woorden, fuck je normen, fuck al je barrières

Als het werkt, zijn het toch de mensen die mijn muziek zullen dragen

Ik sneed mijn tanden in de schaduw

Ik ben niets verschuldigd aan dégun

Ik rolde met mijn buik

Ik heb niet de moeite gedaan

Ik heb geen oudere broers

En ik ben hier zonder met iemand in botsing te zijn gekomen

Ik heb geen enkele van mijn principes ontkend

Je kan praten

Maar als mijn hart mijn zaak was, zou ik een album per jaar uitbrengen

Als ik bijna alles heb achtergelaten, komt dat omdat ik me hier krap voel

Moeilijk om het gewicht voor te stellen

Dus ik schrijf onder de sterren