Style libre - Keny Arkana

Laisse moi écrire, juste pour apaiser mon âme

Exorciser en art ce que certains appelleraient mollard

Un bout de papier pour mettre mes peines en chanson

Étrange, on m’a dit «Allez arrête!

la chance est en

Zonzon»

Moi j’taille!

ici, c’est l’attaque des rimes

Ça parle de «1er de la classe» prenant le rap pour une académie

Le stylo mon arme, mon art est mon poumon

Ce que me dit mon cœur je le retranscris mot pour mot

Alors excuse si parfois j’parais virulente

Mais ce monde n’est qu’une histoire, où s'égarent les figurants

Regarde ça s’tue !

pas besoin de métaphore !

Alors dans le mic j’hurle à la façon d’un mégaphone!

Écoute j’ai juste mes idées pour construire mon avenir

J’y vais à la nage, j’suis pas d’celles qui s’tirent en navire

Avec un mic je m’en vais ravie, vite

Avant que mon âme vire en nerf, car seul la haine s’deale dans ma ville

Laisse moi écrire avant de mourir de l’intérieur

Le stylo mon arme pour que ma douleur interne meurt

Je vois l’ennui qui pour rien se marre et sera marié

A ma folie si j’me noie dans son raz-de-marée

Signant mon arrêt de mort mais t’inquiète

J’continue ma route, pieds nus, car la merde me colle aux baskets

T’as vu l'époque?

Son mal ne se lit pas sur les cartes

Mon bien c’est bien sûr mes potes

Et en cas de mal j’retombe sur mes pattes

J’me fous d’ce moove

Et d’tous ces méchants moqueurs

Regarde dans ton assiette !

moi

J’réconforte les gens de mon coeur

J’vous laisse entre fous

Donc bon appétit à tous

Bouffez-vous bien entre vous

Pendant que j’vous regarde faire la course

J’suis pas là pour le titre

Si le rap part en parade je le quitte

Mais si un mic se ballade je le kick

Ce monde est malade et je le crie

Jusqu'à être aphone

Car le fond n’est qu’un gouffre

Même si ils ont maquillé la forme

Née dans un monde qui nous a tous rendu déments

Alors laisse moi écrire pour mieux lutter contre mes démons

Qui montent, et de ma mémoire jaillissent, aidez moi

J’ai que ma plume pour soigner mes plaies et alléger mes poids

Du ciment, j’veux toucher l'étoile

Et j’entends ce vent qui me signale

Que la routine nous glace

Et qu’il faut quitter la Banquise

Déjà usée

Car la paix meurt sur le banc des accusés

Comprend-tu pourquoi mon rap a cette couleur désabusée?

J’ai pas rusé, j’suis venue franco dans l’rap

J’vis, et je prendrai ce que la vie me donnera

J’crie, peut-être trop à ton goût toi?

Attaché au système, au point de ne plus voir la corde

À ton cou!

Y’a tant de gouffres

Regarde !

pour si peu de bases solides

Grâce aux litres de poison

On supporte nos vies insolites

C’est le merdier !

Et le temps t’pousse à en faire partie

On t’pousse à avoir alors que rien n’est jamais acquis

Laat me schrijven, gewoon om mijn ziel te kalmeren

Uitdrijven in kunst wat sommigen mollard zouden noemen

Een stuk papier om mijn verdriet in te zingen

Vreemd, ik kreeg te horen: "Ga stoppen!

geluk is binnen

Zonzon»

ik snoei!

hier is de aanval van de rijmpjes

Het gaat over "de beste van de klas" die rap neemt voor een academie

De pen mijn wapen, mijn kunst is mijn long

Wat mijn hart me vertelt, schrijf ik woord voor woord op

Dus excuseer als ik soms virulent lijk

Maar deze wereld is slechts een verhaal, waar de extra's verloren gaan

Zie het sterven!

geen metafoor nodig!

Dus in de microfoon schreeuw ik als een megafoon!

Luister, ik heb gewoon mijn ideeën om mijn toekomst op te bouwen

Ik ga zwemmen, ik ben niet iemand die zichzelf neerschiet in een schip

Met een microfoon ga ik opgetogen weg, snel

Voordat mijn ziel op scherp staat, want alleen haat handelt in mijn stad

Laat me schrijven voordat ik van binnen sterf

De pen mijn wapen om mijn innerlijke pijn te laten sterven

Ik zie de verveling dat voor niets het beu is en gaat trouwen

Tot mijn waanzin als ik verdrink in zijn vloedgolf

Ik teken mijn doodvonnis, maar maak je geen zorgen

Ik vervolg mijn weg, blootsvoets, want de stront plakt aan mijn sneakers

Heb je het tijdperk gezien?

Zijn kwaad is niet op de kaarten te zien

Mijn goed is natuurlijk mijn vrienden

En bij problemen val ik weer op de been

Ik geef niets om deze zet

En van al deze slechte spotters

Kijk op je bord!

mij

Ik troost de mensen van mijn hart

ik laat je met rust

Dus eet smakelijk allemaal

Eet goed onder elkaar

Terwijl ik je zie racen

Ik ben hier niet voor de titel

Als rap op parade gaat, laat ik het

Maar als een microfoon afdwaalt, trap ik erop

Deze wereld is ziek en ik huil het uit

Tot ik stemloos ben

Want de bodem is gewoon een afgrond

Ook al hebben ze de vorm verzonnen

Geboren in een wereld die ons allemaal gek maakte

Dus laat me schrijven om beter tegen mijn demonen te vechten

Die opkomst, en uit mijn herinnering spring, help me

Ik heb alleen mijn pen om mijn wonden te helen en mijn lasten te verlichten

Cement, ik wil de ster aanraken

En ik hoor deze wind die mij signaleert

Laat de routine ons bevriezen

En dat je de ijsschots moet verlaten

Al versleten

Want de vrede sterft in het dok

Begrijp je waarom mijn rap zo'n wrange kleur heeft?

Ik was niet sluw, ik kwam eerlijk gezegd in de rap

Ik leef, en ik zal nemen wat het leven me geeft

Ik schreeuw, misschien te veel voor jou?

Vastgebonden aan het systeem, zo strak dat je het touw niet kunt zien

Rond je nek!

Er zijn zoveel kloven

Kijk !

voor zo weinig solide fundamenten

Door liters gif

We verdragen ons rare leven

Dit is de shit!

En de tijd dwingt je om er deel van uit te maken

We pushen je om te hebben als er nooit iets is verworven