Retour à la terre (Outro) - Keny Arkana

Conscience cosmique, étoile éternelle

Enfant de l’insomnie, enfant de père-mère

Vérité enfouie, pas seulement derrière sous le béton

La terre vie et n’appartient qu'à elle-même

Tant que les cieux le permettent

Le souffle nous habite pendant qu’on reproduit la même guerre

Que les pères de nos pères qui reproduisaient la même que les leurs

Immémoriale querelle

Gratte-ciel qui veulent rivaliser le créateur

Troupeaux de délateurs, spectateurs dans le réacteur

Individualisé jusqu'à se sentir seul même au sein de sa propre famille

Occident tes valeurs humaines sont partis en éclat

On sait durcit et on s’en remet pas

Des siècles de dégâts

Pervers, imprimés dans nos gênes

Certes, tracent 'inquisition dans la cervelle

Sans ça la chute est certaine

à-t-on renoncer à trop voir vérité se faire taire

Enfant de la même Terre reforme la chaine

Ancestrale lignée que la mémoire nous revienne

Qu’elle puisse enfin briller dans nos ciels

Indignés comme nos frères

Tant de destins brisés

Alors laisse-moi prié

Là où les murs nous cachent l’horizon

Les frontières nous divisent on crèvent affaiblis en se divisant

On ne positive rien en minimisant

Tout s’accélère depuis dix ans

Jusqu'à quand on se regardera mourir par peur de dire non

Regarde le monde en dit long

Sur notre folie, parait qu’on guérit petit-à-petit en se livrant

Le cœur qui bat car on est vivant

Combien voit le miracle cherche le sun qu’il pleuve ou qu’il vente

On fait partie de l’histoire

Personne ne vaut plus qu’un autre

à la mémoire de nos promesses oui on marchera jusqu'à l’aube

à la mémoire de l’Homme connecté à la Terre

Qui parle aux arbres et aux fleurs

Aux astres et aux fleuves

Au cœur aussi grand que la mer

La vie nous tue, impur

J’clame un retour à la Terre

à nous-même, à notre nature

à briser notre armure

Avant que tout s'éteigne en nous un joyaux brille

Soyons fous et soyons dignes

Soyons nous et soyons libres

Unis sont ceux qui croient en l’Amour, croient en Dieu

Car comme m’a dit un jour des frères

Plus croire en rien, c’est croire en eux…

J’clame un retour à la Terre

J’clame un retour à nous mêmes

La vie est une métamorphose

Pour se reconnaître dans l’autre

J’clame un retour à la Terre

J’clame un retour à nous mêmes

Un retour à l’essentiel

Kosmisch bewustzijn, eeuwige ster

Kind van slapeloosheid, kind van vader-moeder

Waarheid begraven, niet alleen achter onder het beton

De aarde leeft en behoort alleen aan zichzelf

Zolang de hemel het toelaat

De adem leeft in ons terwijl we dezelfde oorlog reproduceren

Dat de vaders van onze vaders die hetzelfde voortbrachten als de hunne

onheuglijke ruzie

Wolkenkrabbers die willen concurreren met de maker

Kuddes informanten, toeschouwers in de reactor

Geïndividualiseerd tot het punt dat je je alleen voelt, zelfs binnen het eigen gezin

West, je menselijke waarden zijn verbrijzeld

We weten dat het hard wordt en we komen er niet overheen

eeuwen van schade

Pervers, in onze genen gegrift

Zeker sporen 'inquisitie in de hersenen'

Zonder dat is de ondergang zeker

geven we het zien van teveel waarheid het zwijgen op?

Kind van dezelfde aarde, hervorm de keten

Voorouderlijke lijn die de herinnering aan ons teruggeeft

Moge het eindelijk schijnen in onze luchten

Verontwaardigd zoals onze broeders

Zoveel gebroken lot

Dus laat me bidden

Waar de muren de horizon voor ons verbergen

Grenzen verdelen ons, we sterven verzwakt door te delen

Je maakt niets positiefs door te minimaliseren

Alles versnelt al tien jaar

Hoe lang zullen we elkaar zien sterven uit angst om nee te zeggen?

Zie de wereld spreekt boekdelen

Wat betreft onze waanzin, het lijkt erop dat we beetje bij beetje genezen door onszelf op te geven

Hart klopt want we leven

Hoevelen zien het wonder uitzien naar de zon, regen of zonneschijn?

Wij zijn onderdeel van het verhaal

Niemand is beter dan een ander

ter nagedachtenis aan onze beloften ja we zullen wandelen tot het ochtendgloren

ter nagedachtenis aan de met de aarde verbonden mens

Wie praat met bomen en bloemen

Naar de sterren en de rivieren

Met een hart zo groot als de zee

Het leven doodt ons, onzuiver

Ik eis een terugkeer naar de aarde op

aan onszelf, aan onze natuur

om onze wapenrusting te breken

Voordat alles in ons is uitgedoofd straalt een juweel

Laten we gek zijn en waardig zijn

Laten we ons zijn en laten we vrij zijn

Verenigd zijn zij die in liefde geloven, in God geloven

Want zoals sommige broers me ooit vertelden

In niets geloven is in hen geloven...

Ik eis een terugkeer naar de aarde op

Ik eis een terugkeer naar onszelf

Het leven is een metamorfose

Jezelf herkennen in de ander

Ik eis een terugkeer naar de aarde op

Ik eis een terugkeer naar onszelf

Terug naar de basis