Parole vraie / Projecteurs - Keny Arkana

La princesse est morte dans mon conte de fées, injustice, j’ai poussé en

réaction

Quand j’regarde la vitre, je vois mon reflet mais surtout je vois l'évasion

Enfant de la terre, pas de ton monde refait qui ne jure que par la délation

Enfant des bas-fonds, invitée à ton râtelier, j’te répondrai par la négation

Désintégrée avant même l’intégration, fille de toutes les nations

J’respecte l’humain, peu importe son pedigree ou son appellation

J’pourrai pas citer toutes les aberrations, déconnectées du reste de la création

Mon rap cherche l’interaction, sensible à la noblesse des belles actions

Sensibles aux paroles vraies

Les mots qui viennent du cœur ne sont jamais désaccordés

Même s’ils sont toujours réducteurs

Alors seul le geste est altruiste

Accompli en silence car l’essentiel ne fait pas d’bruit

Wow, wow, wow, wow

Paraît que j’suis fichée subversive, paraît qu’j’suis sur la liste

Pourtant j’ai jamais craqué, gratté, ni braqué de buraliste

Métisse de toutes les tribus, je rallie à la sagesse qui fut jadis

Regarde le pays s’insurger comme si la France entière était devenue zadiste

Comme d’hab, les médias nous salissent, oui et les élites détruisent le monde

En direct de l’asphyxie où on s’fait gazer jusqu'à l'épuisement

L’urgence est palpable, alors ça s’bagarre, y a plus d'éthique, non

Camarade, discerne librement qui te parle vrai et qui te ment

Sensibles aux paroles vraies

Les mots qui viennent du cœur ne sont jamais désaccordés

Même s’ils sont toujours réducteurs

Alors seul le geste est altruiste

Accompli en silence car l’essentiel ne fait pas d’bruit

Wow, wow, wow, wow

(On a retrouvé la parole)

(On a retrouvé la parole)

R.A.P.

je ferai mon deuil, à tous ceux qu’ont compris mon œuvre

C’est votre amour qui a fait mon bonheur mais on ne peut guérir là où on meurt

Que me pardonnent ceux qui m’en veulent, que m’comprennent ceux qui m’aiment,

oui

Solitaire comme l’ermite, j’me régénère qu'à l’air libre

Entre le vide et le vertige d’un monde pernicieux

Trop brute pour le vernis, je n'écoute pas les humains, mehlich

Respecte car je persiste, m’en veux pas si j’ai l’air triste

Enfant des étoiles, trouve-moi dans ma zone, j’ai fui le prestige

Ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

Ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

Ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

Ils comprennent pas, ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

R.A.P.

je ferai mon deuil, à tous ceux qu’ont compris mon œuvre

C’est votre amour qui a fait mon bonheur et j’crois bien que ça a guéri mon cœur

Que me pardonnent ceux qui m’en veulent, que m’comprennent ceux qui m’aiment,

oui

Entre éphémère et éternité, mille fois j’suis morte dans la même vie

J’accomplis ma destinée, affronte c’que j’peux pas esquiver

À la base, on voulait juste respirer, prison à ciel ouvert et le monde reste

c’qu’il est

Vilain petit canard qu’on a sous-estimé deviendra cygne aux plumes d’or

Le cœur sous la pluie, introspection à chaque fois qu’je mate la lune dehors

Wow, wow, wow, oh

Ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

Qu'à la gloire moi j’ai préféré rester au secteur

Ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

Ils comprennent pas, ils comprennent pas que j’aie fui les projecteurs

De prinses stierf in mijn sprookje, onrecht, ik duwde in

reactie

Als ik naar het raam kijk, zie ik mijn spiegelbeeld maar vooral de ontsnapping

Kind van de aarde, niet van jouw opnieuw gemaakte wereld die alleen zweert bij opzegging

Kind van de laaglanden, uitgenodigd op uw rek, ik zal u ontkennend antwoorden

Al vóór integratie uiteengevallen, dochter van alle naties

Ik respecteer de mens, ongeacht hun stamboom of naam

Ik zou niet alle aberraties kunnen noemen, losgekoppeld van de rest van de schepping

Mijn rap zoekt interactie, gevoelig voor de adel van goede daden

Gevoelig voor ware woorden

Woorden uit het hart gaan nooit uit de toon

Zelfs als ze altijd reductief zijn

Dus alleen het gebaar is altruïstisch

In stilte tot stand gebracht omdat het essentiële geen geluid maakt

Wauw, wauw, wauw, wauw

Blijkbaar zit ik subversief vast, blijkbaar sta ik op de lijst

Toch heb ik nog nooit een tabakswinkel gekraakt, gekrabd of beroofd

Gemengd ras van alle stammen, ik schaar me achter de wijsheid die ooit was

Kijk hoe het land opkomt alsof heel Frankrijk zadistisch is geworden

Zoals gewoonlijk vervuilen de media ons, ja, en de elites vernietigen de wereld

Leef vanuit de verstikking waar we vergast worden tot uitputting

De urgentie is voelbaar, dus het is een gevecht, er is geen ethiek meer, nee

Kameraad, onderscheid vrijelijk wie de waarheid tegen je spreekt en wie tegen je liegt

Gevoelig voor ware woorden

Woorden uit het hart gaan nooit uit de toon

Zelfs als ze altijd reductief zijn

Dus alleen het gebaar is altruïstisch

In stilte tot stand gebracht omdat het essentiële geen geluid maakt

Wauw, wauw, wauw, wauw

(We hebben het woord gevonden)

(We hebben het woord gevonden)

TIK.

Ik zal rouwen, voor iedereen die mijn werk heeft begrepen

Het is jouw liefde die me gelukkig maakte, maar je kunt niet genezen waar je sterft

Mogen degenen die een hekel aan mij hebben mij vergeven, mogen degenen die van mij houden mij begrijpen,

ja

Eenzaam als de kluizenaar, regenereer ik alleen in de open lucht

Tussen de leegte en de duizeligheid van een verderfelijke wereld

Te rauw voor Pools, ik luister niet naar mensen, mehlich

Respect want ik volhard, neem het me niet kwalijk als ik er verdrietig uitzie

Starchild, vind me in mijn zone, ik ben op de vlucht voor prestige

Ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers ben gevlucht

Ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers ben gevlucht

Ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers ben gevlucht

Ze begrijpen het niet, ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers rende

TIK.

Ik zal rouwen, voor iedereen die mijn werk heeft begrepen

Het is jouw liefde die me gelukkig maakte en ik denk dat het mijn hart heeft genezen

Mogen degenen die een hekel aan mij hebben mij vergeven, mogen degenen die van mij houden mij begrijpen,

ja

Tussen kortstondig en eeuwig, duizend keer stierf ik in hetzelfde leven

Ik vervul mijn lot, zie onder ogen wat ik niet kan ontwijken

Eigenlijk wilden we gewoon ademen, openluchtgevangenis en de wereld blijft

wat hij is

Lelijk eendje dat we onderschatten, wordt een zwaan met gouden veren

Mijn hart in de regen, introspectie elke keer als ik buiten naar de maan kijk

Wauw, wauw, wauw, oh

Ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers ben gevlucht

Dat ik er tot eer van in de sector bleef

Ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers ben gevlucht

Ze begrijpen het niet, ze begrijpen niet dat ik uit de schijnwerpers rende