La route sera Longue - Keny Arkana

Écrire ma peine, chanter nos douleurs

Toutes les couleurs de la terre sont nos couleurs

Où sont nos ailes?

Qui sont les couleuvres?

Aucune lumière ne pénètre la lourdeur

Chante de tout cœur, prouve qu’on existe

Ranime la force et nos rêves d’exil

Quand le règne flippe la répression s’excite

Quand les temps deviennent crise on mieux voit qui se déguise et la vision

s’aiguise

Éclate l’armure qui t’as p’t'être convaincu que la vie est grise

Apaiser son âme la tâche est ardue

Aligne le soleil et la lune comme l'éclipse

Dieu est témoin on s’en sort au mérite

Aucune victoire sans galère, on s’en bas les c' si l’ordre est injuste

Impossible d’obéir, la Terre n’est pas à nous c’est nous qui sommes à elle

J’rappelle, paradis des hommes perdus, sacrifiant la peau pour la paix

Petit grain de sable dans l’univers dans lequel résonne les cris de détresse de

la Terre

Non le temps c’est pas de l’argent, sera libre vraiment celui qui n’a pas peur

de la perdre

Qui reste lui même, marche avec le vent, l’esprit ouvert et grand comme le cœur

de chaque mère

Même si la route sera longue

Je sème des graines je rappelle

J’ai pris la plume pour apaiser ta peine

Clamer bien fort tout ce qui nous exaspère

Je chante pour nos âmes

La route sera longue

J’rap c’qui nous trotte dans la tête

C’qui déborde de nos cœurs, je rappe la Terre

La rage, la peine, j’enflamme, j’apaise je clame l’alerte

Je rappe rappelle

Une plume à la main, j’rap rappelle

Un son venu des entrailles de ma tête

Je suis venu, j’ai vu car j’ai marché partout

Où mon cœur et mon instinct m’ont dit de le faire

Des milliers de visages, des milliers de sourires

Des tas de villages aux couleurs de la Terre

Transparence de cœur, des souvenirs en pagaille

Qui me donnent la force de jamais lâcher l’affaire

Trop têtue, trop fidèle, trop idéaliste

Pourtant j’ai vu l’idéal, bien concret, dans ces contrées

Que le système tyrannise, ce système pro-guerre propage esprit conquérant

Des milliers, des millions, des milliards d’cicatrices

Si Babylone détruit on combat qu’en créant

En aimant son prochain comme un frère où un fils

Si on se réveille, on se libère de la peur qu’en aimant

J’rap j’rappelle, l’humanité sans héritage construit sa tour de Babel

Là où il faut que les cœurs redeviennent plexiglas

Pour espérer monter les échelons de la bête

Tout le monde se nique car rien n’est équitable

Et pour que ça tienne y’a besoin de ta tête

Que se lève l’humanité véritable

Au lieu de laisser les écrans nous bouffer la tête

Même si la route sera longue

Je sème des graines je rappelle

J’ai pris la plume pour apaiser ta peine

Clamer bien fort tout ce qui nous exaspère

Je chante pour nos âmes

La route sera longue

J’rap c’qui nous trotte dans la tête

C’qui déborde de nos cœurs, je rappe la Terre

La rage, la peine, j’enflamme, j’apaise je clame l’alerte

Je rappe rappelle

Chaque seconde fait partie du décompte

Tout ce qui vit porte en lui, une porte qui mène à l’intérieur des mondes

Le manque de pardon, quant à lui, nourrit nos propres démons

Transmute ta haine, faut beaucoup d’amour pour pouvoir dissiper ses ombres

Après l’hiver, vient le printemps, chaque âme a son horloge et ses propres

saisons

J’rap j’rappelle, regard vers l'âme, découvre tes richesses avant que Dieu te

rappelle

Ton incarnation c’est ton cadeau ton présent pourquoi vivre pour le regard des

autres ou d’un tel

Rien n’est pire que de vivre loin de soi-même

Emmitouflé(e) derrière un manque de paraître

Respire ton âme avant de quitter la Terre

Incarne ton être avant que tout s’arrête

Même si la route sera longue

Je sème des graines je rappelle

J’ai pris la plume pour apaiser ta peine

Clamer bien fort tout ce qui nous exaspère

Je chante pour nos âmes

La route sera longue

J’rap c’qui nous trotte dans la tête

C’qui déborde de nos cœurs, je rappe la Terre

La rage, la peine, j’enflamme, j’apaise je clame l’alerte

Je rappe rappelle

Schrijf mijn pijn, zing onze pijnen

Alle kleuren van de aarde zijn onze kleuren

Waar zijn onze vleugels?

Wie zijn slangen?

Geen licht dringt door de zwaarte

Zing mee, bewijs dat we bestaan

Herleef de kracht en onze dromen van ballingschap

Wanneer de regering in paniek raakt, wordt de repressie opgewonden

Wanneer tijden crisis worden, kunnen we beter zien wie zich vermomt en wat de visie is

verscherpt

Breek het harnas uit dat je misschien heeft overtuigd dat het leven grijs is

Kalmeer zijn ziel, de taak is moeilijk

Lijn de zon en de maan uit zoals de eclips

God is getuige dat we op verdienste uitkomen

Geen overwinning zonder moeite, we pakken het aan als de bestelling oneerlijk is

Onmogelijk om te gehoorzamen, de aarde is niet van ons, wij zijn van haar

Ik herinner me, paradijs van verloren mannen, huid opofferend voor vrede

Kleine zandkorrel in het heelal waarin de noodkreten weerklinken van

Aarde

Geen tijd is geen geld, wie niet bang is zal echt vrij zijn

haar kwijtraken

Wie zichzelf blijft, wandelt met de wind, ruimdenkend en groot als het hart

van elke moeder

Hoewel de weg lang zal zijn

Ik zaai zaden die ik me herinner

Ik nam de pen om je pijn te verzachten

Luid alles verkondigen wat ons woedend maakt

Ik zing voor onze zielen

De weg zal lang zijn

Ik rap wat ons bezighoudt

Wat overvloeit uit onze harten, ik rap de aarde

De woede, de pijn, ik ontsteek, ik kalmeer ik roep de waarschuwing

ik rap eraan herinneren

Een pen in de hand, ik rap herinner me

Een geluid uit de ingewanden van mijn hoofd

Ik kwam, ik zag omdat ik overal liep

Waar mijn hart en instinct me zeiden dat ik moest

Duizenden gezichten, duizenden glimlachen

Veel aardekleurige dorpen

Transparantie van hart, herinneringen in puin

Die me de kracht geven om nooit meer los te laten

Te koppig, te loyaal, te idealistisch

Toch zag ik het ideale, heel concrete, in deze landen

Laat het systeem tiranniseren, dit pro-oorlogssysteem verspreidt de veroveringsgeest

Duizenden, miljoenen, miljarden littekens

Als Babylon vernietigt, vechten we alleen door te creëren

Door zijn naaste lief te hebben als een broer of een zoon

Als we wakker worden, bevrijden we onszelf van angst alleen door lief te hebben

Ik rap, ik herinner het me, de mensheid zonder erfgoed bouwt zijn toren van Babel

Waar harten terug moeten naar plexiglas

Om te hopen de gelederen van het beest te beklimmen

Iedereen neuken, want niets is eerlijk

En om dat vast te houden, heb je je hoofd nodig

Laat ware menselijkheid ontstaan

In plaats van de schermen ons hoofd te laten opeten

Hoewel de weg lang zal zijn

Ik zaai zaden die ik me herinner

Ik nam de pen om je pijn te verzachten

Luid alles verkondigen wat ons woedend maakt

Ik zing voor onze zielen

De weg zal lang zijn

Ik rap wat ons bezighoudt

Wat overvloeit uit onze harten, ik rap de aarde

De woede, de pijn, ik ontsteek, ik kalmeer ik roep de waarschuwing

ik rap eraan herinneren

Iedere seconde telt

Alles wat leeft draagt ​​in zich, een deur die leidt naar de werelden

Onvergevingsgezindheid voedt ondertussen onze eigen demonen

Verander je haat, er is veel liefde voor nodig om zijn schaduwen te verdrijven

Na de winter komt de lente, elke ziel heeft zijn klok en die van hem

seizoenen

Ik rap, ik herinner me, kijk naar de ziel, ontdek je rijkdom voordat God je geeft

onthouden

Uw incarnatie is uw geschenk uw cadeau waarom leven voor de ogen van

anderen of zo

Niets is erger dan weg te leven van jezelf

Verpakt achter een gebrek aan uiterlijk

Adem je ziel voordat je de aarde verlaat

Belichaam je wezen voordat alles stopt

Hoewel de weg lang zal zijn

Ik zaai zaden die ik me herinner

Ik nam de pen om je pijn te verzachten

Luid alles verkondigen wat ons woedend maakt

Ik zing voor onze zielen

De weg zal lang zijn

Ik rap wat ons bezighoudt

Wat overvloeit uit onze harten, ik rap de aarde

De woede, de pijn, ik ontsteek, ik kalmeer ik roep de waarschuwing

ik rap eraan herinneren