Élément Terre - Keny Arkana

C’est parce qu’on savait pas qu’on a accompli l’impossible

Laisse-moi parler aux miens

C’est c’que j’clame depuis l'époque de mon posse

Tout est d’plus en plus nocif, plus enfermés dans nos vices

Pour supporter l’poids de nos vies, aucun chemin nous était propice

Traversée des déserts, en direction d’une terre promise

J'écoutais les étoiles à l’heure où les frères s’alcoolisaient

Petite on m’a maudite, j’avais peur que de la police

Sûr qu’en pleine nature pour initier un cœur trop triste

Une vie entière à l’improviste car j’improvise

Gênée quand les gens m’applaudissent

Rien d’un prodige, enfant prodigue je

Chante à notre hymne, le cœur serré l'œil humide

J’pleure un passé j’le rumine

Ma rune étoilée j’pleure une rime hantée

Où que j’aille, j’repère les axes, esquive les châtaignes

J’appartiens à personne, comme le saint nom j’ai aucune chapelle

Je ramène à la base, un peu comme ces foutues charters

J’ai le cœur qui voit large comme le courage et l’cœur de chaque mère

Enfant des étoiles, face aux soldats d’Babel

Le jour où notre esprit vaincra, ce n’sera pas grâce à la guerre

Bâtisseuse d’idées nouvelles

Propageuse de graines

Humblement j'œuvre dans l’ombre et dans l’inconscient collectif

J’suis ni une exemple ni une guide

Mais une humaine qui vibre

Lorsque tous nos cœurs s’illuminent

Réceptacle des forces cosmiques et telluriques

L’intuition est érudite

Oubliée de la République

Faut déjà qu’on s'élucide sur Terre

Oui l’inquisiteur traverse les temps

Et les régimes se succèdent

Humanité sur les dents, sa folie peut être inhumaine

Pas besoin qu’on énumère, partout les larmes sont diluviennes

Humanité

J’ai si mal quand j’pense à nous

J’peux pas chanter autre chose qu’un autre monde car issu d’un monde à genoux

Universelle

J’parle aux étoiles même en plein jour

Le temps coule sur les joues, les pages se tournent, respecte la terre, wesh !

Humanité aux milles traumas dans la cervelle

Divisé en son sein à force d’voir l’autre comme un adversaire

Bien trop d’sang versé

Destin commun sous l’même ciel

Des robots à forme humaine, est-ce la fin de notre espèce?

Het is omdat we niet wisten dat we het onmogelijke hebben bereikt

laat me met mijn mensen praten

Dat zeg ik al sinds mijn posse-dagen

Alles is meer en meer schadelijk, meer opgesloten in onze ondeugden

Om het gewicht van ons leven te dragen, was geen pad gunstig voor ons

Door de woestijnen, op weg naar een beloofd land

Ik luisterde naar de sterren toen de broers dronken

Kleintje vervloekte me, ik was alleen bang voor de politie

Zeker dat midden in de natuur een hart te droevig te initiëren

Een heel leven onverwachts omdat ik improviseer

Beschaamd als mensen me applaudisseren

Niets van een wonderkind, verloren zoon I

Zing mee met ons volkslied, met een bezwaard hart en een vochtig oog

Ik rouw om een ​​verleden, ik pieker erover

Mijn sterrenrune, ik huil een spookrijm

Waar ik ook ga, ik zie de bijlen, ontwijk de kastanjes

Ik behoor aan niemand, zoals de heilige naam heb ik geen kapel

Ik rijd terug naar de basis, een beetje zoals die verdomde charters

Ik heb een hart dat wijd ziet zoals de moed en het hart van elke moeder

Kind van de sterren, tegenover de soldaten van Babel

De dag dat onze geest wint, zal het niet door oorlog zijn

Bouwer van nieuwe ideeën

Zaadstrooier

Nederig werk ik in de schaduw en in het collectieve onbewuste

Ik ben geen voorbeeld en ook geen gids

Maar een mens die trilt

Wanneer al onze harten oplichten

Ontvanger van kosmische en tellurische krachten

Intuïtie is erudiet

Vergeten door de Republiek

We moeten ons al op aarde verhelderen

Ja, de inquisiteur gaat door de tijd

En diëten volgen elkaar op

De mensheid op de tanden, zijn waanzin kan onmenselijk zijn

Het is niet nodig om op te sommen, overal zijn de tranen hevig

De mensheid

Ik heb zoveel pijn als ik aan ons denk

Ik kan niets anders zingen dan een andere wereld, want vanuit een wereld op zijn knieën

Universeel

Ik praat zelfs op klaarlichte dag met de sterren

De tijd loopt over je wangen, pagina's omslaan, respecteer de aarde, wesh!

De mensheid met duizend trauma's in de hersenen

Binnenin verdeeld door elkaar als tegenstander te zien

Te veel bloedvergieten

Gemeenschappelijk lot onder dezelfde hemel

Mensvormige robots, is dit het einde van onze soort?