Cueille ta vie - Keny Arkana

Un nouveau jour se lève, enfin nouveau est un grand mot

Ils se ressemblent tellement tous qu’on ne fait plus gaffe aux alentours

Les gens se bousculent, se marchent dessus en fait

Mais ils ne se regardent plus, chacun reste dans sa tête

Assis à l’arrêt de bus, j’vois cet homme le regard vide

Comme chaque matin il part au chantier mais n’en a plus envie

Ça fait trente ans que ça dure le même train-train

Mais il doit bien nourrir sa petite famille même s’il sent sa vie mourir.

Lui qui dans sa jeunesse s’est battu pour la France

Et comme retour de pièce comme beaucoup n’a eu le droit qu'à son ingratitude

Espère un bon avenir pour ses gosses, dans un pays qui s’efforce

À mettre des bâtons dans les roues à ceux qui n’ont pas la bonne face

Puis, un bruit de volets qui s’ouvrent, une vieille dame à sa fenêtre

Qui regarde le monde tel un tableau dans lequel elle ne veut plus être

Où les époques passent comme des saisons, la sienne est morte

Et chaque soir elle s’endort avec l’idée de ne plus se réveiller.

Elle se sent seule en bas, les gens de sa vie sont partis

Et quand elle parle d’elle c’est au passé, s’excuse presque d'être en vie

N’attend que le dimanche pour aller choisir des fleurs

Afin d’aller au cimetière se recueillir auprès de son mari défunt

Puis, un rire de petite fille vient ensoleiller la rue

Elle court dans tous les sens, la joie de vivre, la vie dans son état pur

Qui s'émerveille devant la rosée du matin

Pleine de «regarde maman» et maman crie vient ici et donne moi la main

La tête baissée elle obéit d’un air un peu déçu

Puis la relève voyant la vieille dame à la fenêtre au-dessus

Échange de regards brefs, brefs mais signifiants

Étincelant les yeux de la vieille dame qui murmurait doucement

Cueille ta vie, avant qu’elle soit emportée par le vent

Cueille ta vie, avant qu’elle soit abîmée par le temps

Cueille ta vie, tiens là fort et ne l’enferme pas dans leur rang

Ne la laisse pas s’envoler loin de tes rêves, cueille là dès maintenant

Un peu plus loin ce jeune garçon assis sur des cartons

Entouré de bouteilles vides qui n’attend plus rien que l’hécatombe

Victime d’une vie qu’il n’a plus voulu prendre en main

Prisonnier du bitume il s’est construit son monde très loin

Un monde intérieur, riche, où lui seul est souverain

Royaume imaginaire qui ne laisse plus rentrer la cruauté des humains.

Il n’a plus la notion du temps, enfermé dans sa tête

L’enfant en lui pleure à chaque instant où la tempête s’arrête

Puis une femme sort de chez elle, lunettes de soleil

Qui cachent des larmes et l’hématome d’un amour passionnel

Fruit d’une union virant aux déboires à double tranchant

Devenant coupable le soir lorsqu’il commence à boire

Elle a perdu l’homme qu’elle aimait, volé par l’alcool

Attendant toujours son retour et repoussant toujours l’ultimatum

Culpabilisant, car seule et lésée l’amour rend aveugle

Surtout quand la vue donne l’envie de se crever les yeux.

Soudain, un homme style la cinquantaine sort de sa voiture

Costard cravate, tête droite, avance avec fière allure

Mais dans son ombre on peut lire celle d’un homme triste

Et seul, pas d’amis, juste des gens intéressé par son fric

Il les a tous perdus, sa famille et ses proches

Faute d’un ego démesuré, trop d’aigreurs dans les reproches

Et aujourd’hui a fini par comprendre dans son malheur

Qu’en étant seul même tout l’argent du monde n’a plus de valeur

Il est jamais trop tard pour cueillir sa vie

Rattraper le retard tout commence aujourd’hui

Sortir la tête de sa bulle même si ce monde nous dépasse

Ouvrir les yeux et se libérer de nos habitudes de glace

Il est jamais trop tard pour changer le courant de l’esclave

Passer maître de sa vie pour ne plus vivre mourant

Oser plonger dans l’inconnu

Souvent réparateur, on choisit son chemin

Il paraît que le bonheur fait peur

Cueille ta vie, avant qu’elle soit emportée par le vent

Cueille ta vie, avant qu’elle soit abîmée par le temps

Cueille ta vie, tiens là fort et ne l’enferme pas dans leur rang

Ne la laisse pas s’envoler loin des rêves, cueille là dès maintenant

Een nieuwe dag breekt aan, eindelijk is nieuw een groot woord

Ze lijken allemaal zo op elkaar dat je er niet meer om geeft

Mensen verdringen zich, trappen eigenlijk op elkaar

Maar ze kijken elkaar niet meer aan, ieder blijft in zijn hoofd

Zittend bij de bushalte, zie ik deze man wezenloos staren

Zoals elke ochtend gaat hij naar de bouwplaats maar wil niet meer

Het is al dertig jaar dat het dezelfde routine duurt

Maar hij moet zijn kleine gezin goed voeden, ook al voelt hij dat zijn leven op het punt staat te sterven.

Hij die in zijn jeugd voor Frankrijk vocht

En als een terugkeer van een deel zoals velen het recht hadden alleen op zijn ondankbaarheid

Hoopt ​​op een goede toekomst voor zijn kinderen, in een land dat streeft

Om een ​​spaak in de wielen te steken voor degenen die niet het goede gezicht hebben

Dan, een geluid van luiken die opengaan, een oude dame voor haar raam

Wie kijkt naar de wereld als een schilderij waar ze niet meer in wil staan?

Waar de tijden voorbijgaan als seizoenen, is de zijne dood

En elke nacht valt ze in slaap met de gedachte nooit meer wakker te worden.

Ze is eenzaam daar beneden, de mensen in haar leven zijn weg

En als ze over zichzelf praat is het in de verleden tijd, ze verontschuldigt zich bijna dat ze nog leeft

Wacht maar tot zondag om bloemen te plukken

Om naar de begraafplaats te gaan om te mediteren met haar overleden echtgenoot

Dan fleurt de lach van een klein meisje de straat op

Ze rent alle kanten op, de vreugde van het leven, het leven in zijn pure staat

Wie verwondert zich over de ochtenddauw?

Vol blik mama en mama schreeuwen kom hier en geef me je hand

Met haar hoofd gebogen gehoorzaamt ze met een blik van teleurstelling

Dan de opluchting om de oude dame bij het raam erboven te zien

Korte, korte maar betekenisvolle uitwisseling van blikken

Sprankelend in de ogen van de zacht fluisterende oude dame

Pak je leven op, voordat het wordt weggeblazen

Pak je leven op, voordat het verpest wordt door de tijd

Pak je leven op, houd het stevig vast en sluit het niet op in hun lijn

Laat het niet wegvliegen van je dromen, pak het nu op

Even verderop zit deze jongen op dozen

Omringd door lege flessen die wachten op niets anders dan bloedbad

Slachtoffer van een leven dat hij niet langer in eigen hand wilde nemen

Gevangene van het bitumen bouwde hij zijn wereld ver weg

Een rijke innerlijke wereld waar hij alleen soeverein is

Denkbeeldig koninkrijk dat de wreedheid van mensen niet langer toelaat.

Hij heeft niet langer het concept van tijd, opgesloten in zijn hoofd

Het kind in hem huilt elk moment dat de storm stopt

Dan komt er een vrouw uit haar huis, zonnebril

Die tranen en het hematoom van een gepassioneerde liefde verbergen

Vrucht van een vakbond die zich wendt tot tweesnijdende tegenslagen

'S Nachts schuldig worden als hij begint te drinken

Ze verloor de man van wie ze hield, gestolen door alcohol

Wacht nog steeds op zijn terugkeer en verleg nog steeds het ultimatum

Schuldgevoelens, want liefde alleen en onrecht wordt je blind gemaakt

Zeker als het uitzicht ervoor zorgt dat je je ogen uit wilt steken.

Plots stapt een man van middelbare leeftijd uit zijn auto.

Pak stropdas, rechte kop, vooruit met een trotse blik

Maar in zijn schaduw kun je die van een verdrietige man lezen

En alleen, geen vrienden, alleen mensen die geïnteresseerd zijn in zijn geld

Hij verloor ze allemaal, zijn familie en dierbaren

Bij gebrek aan een overdreven ego, teveel bitterheid in de verwijten

En vandaag eindelijk begrepen in zijn ongeluk

Dat door alleen te zijn zelfs al het geld van de wereld geen waarde meer heeft

Het is nooit te laat om je leven te plukken

Catch up it all begint vandaag

Haal je hoofd uit je bubbel, ook al is deze wereld buiten ons

Open je ogen en maak je los van onze ijsgewoonten

Het is nooit te laat om de stroom van de slaaf te veranderen

Neem de controle over je leven om niet langer stervend te leven

Durf in het onbekende te duiken

Vaak herstellend, kiezen we ons pad

Het lijkt erop dat geluk eng is

Pak je leven op, voordat het wordt weggeblazen

Pak je leven op, voordat het verpest wordt door de tijd

Pak je leven op, houd het stevig vast en sluit het niet op in hun lijn

Laat het niet wegvliegen van dromen, pak het nu op