Pochyby - Karel Kryl

Mlád dvacet devět let a devět měsíců

Dost starý hledět zpět do dětských střevíců

Jsa příliš mlád, bych přezíral, co každý z vás má zásluh

Jsa hluchý dost, bych předstíral, že spoléhám se na sluch

Hovořím k vám

Vzrůst nedaleko dřepu a úsměv naruby

A ústa plná střepů náhradou za zuby

Mám oči, které nebrečí, byť nesmějí se smáti

Mám kolena, jež neklečí, když má mi někdo dáti

Tak možno žít

Já žvaním tu a tam a slova nechybí

Však jistota ta tam a vládnou pochyby

Je pofiderní poslání, jež odvahu mi vrací

A nedostatek vzdělání dnes nahrazuji prací

Tak tomu jest

Lze s plným pupkem mžourat a sáti tokajské

A poté krotce kňourat veršíky lokajské

Lze kráčet cestou vyjetou a nepohlédnout zpátky

Lze snadno býti poetou a nestvořiti řádky

Jak mnozí činí

Dát tupcům pocit lordů, být dvorním holičem

Mít roztlemenou mordu a kušnit o ničem

Pět dámám verše o mracích a dostat ránu kyjem

Pak omluvit se v rozpacích, že dosud vůbec žijem

Tak možno přežít

Nuž promiňte mi, prosím, promiňte, vážení

Že dosud hlavu nosím, která je k myšlení

Já přerozličné verbeži tím sloužím proti smutku

Též do krku mi nesněží, což výhoda je vskutku

Pro moje mandle

Ač tu a tam je boule, obzvláště pod pleší

Však v jádru je to koule — tvar, který potěší

I posměváčci přiznají:"Toť hlava, dá se říci

Když podle ní ho poznají i páni úředníci."

Razítko, podpis

Má hlava je teď vzata beze všech předsudků

A zbývá ptát se kata po jeho úsudku

To odborník je nesporně, jsouť hlavy jeho chleba

A předvést může názorně, k čemu je hlavy třeba:

K životu prostě

Je tedy hlava v suchu anebo v paruce

A zbývá v tomto duchu přejíti na ruce

Je obvyklé, že prstů pět má každá ruka zdravá

A leccos je ti vytrpět, než poznáš, kde je pravá

A kde je levice

Věz, milý tvore Boží: to lze si ověřit

Že lépe nežli zboží lze ruce zpeněžit

A stvrdí ti, kdo žebrají, i rozšafní, i skoupí

Že za hlavu jim nedají, co za pět prstů koupí

Prakticky vzato

Byť měl jsi hlavu schopnou, jednou se poštěstí

Že botou do ní kopnou a svážou zápěstí

Však poctivec i parazit smí lokty čelit davu

A pěstmi může prorazit, aniž si rozbil hlavu

Nárazy o zeď

Máš cizí ruce tisknout i s tváří kamennou

Máš vždycky něco risknout, kdyžs' pevný v ramenou

Smíš pižlat srdce na dlani či zardousiti ptáče

Pak stačí trocha pokání a decilitr pláče

Lid tomu chce!

Ač oholen a umyt, vždy trochu špinavý

Máš dobře city tlumit, ba nemít pohlaví

Smíš hnípat, vždy však ve spěchu, a polichotit blbu

Neb předpokladem úspěchu jest implantace hrbu

Svět si ho žádá!

Tak pardon, je to osud, že všichni láteří

Proč nevyrostl dosud hrb na mé páteři

Co dítě spal jsem skrčený, když trápili mne půstem

A tudíž chodím vzpřímený, jsa pidimužík vzrůstem

Jak račte vidět

Šla krása jiným dětem, a tudíž sudičky

Mne učinily skřetem na úkor hlavičky

Když vyňaly mne z kolébky, já neplakal jsem dosti

I daly mozek do lebky a trochu výřečnosti —

— dost smutný dar

Já záhy nožky zvedal a vlastním vzpomínku

Že v začátku jsem shledal, že vlastní maminku

Však seznámiv se s rodinou, já poznal první zmatek:

Ač maminku mám jedinou, mám velké množství matek

Které mne chtějí

Jak byl jsem tomu rád, že vlastním tatínka

Však řekli, že i stát mne bere za synka

Pak ten, jejž zvali sluníčkem, se za tatíčka povznes'

«Vrah tatíčkem, lump tatíčkem!», a od tehdy až podnes

Jsem adoptován

Nuž umím číst a psáti, však na tom nedosti

Já učil se též lháti — zbraň proti podlosti

Kdo dobrem čelí násilí, jen zřídka vděčnost zplodí

Vždyť na konopnou košili zas konopí se hodí

Chceš-li ji látat

Nuž věru není slastí, když děti shledají

Že jednou zve se vlastí a jindy partají

Že matkou jest, kdo zažádá, je matkou lidské plémě

Pak matkou zve se armáda a vzápětí pak Země -

— matička naše

Já utržil jsem šrámů, nu, darmo počítat

A že jsem zlobil mámu, lze těžko vyčítat

Pak dorostl jsem natolik, bych spokojil se krotce

Že matek vlastním několik, však jednoho jen otce

Konečně jistota!

Dost šprýmů, pojďme k věci: mistři mne učili

Že lépe, než žít v kleci, je nemít košili

Teď nemám ani kalhoty a mráz mi chladí plece

A mistři tančí do noty a pokřikují z klece

Že prý jsem zradil!

Prý - nepodléhat zášti a zlu se vystavit

Když po tváři mne praští, mám druhou nastavit

A oni — krejzlík pod krkem a zášť jim čiší z očí

A žáčka ženou postrkem, jen do dveří jim vkročí

Slunéčkům našim

Pak řekli, že prý žebrat je věcí nemužnou

Je třeba dary nebrat, pohrdat almužnou

A sami chodí přežraní a almužny je živí

A žáčci chodí zedraní a hlad jim z očí civí

Bída a nouze

Nuž, ponechejme mistry cvrlikat na hřadě

Ne každý je dost bystrý pro místo v úřadě

Kdo silný je a stydí se, nechť obsluhuje veslo

Kdo hubu má, ten hodí se na poslanecké křeslo

Případně na trh

Smíš vrahem být, či ševcem, nebo být dramatik

Pak nezápolíš s dřevcem a smíš být pragmatik

Anebo staň se písařem, měj pero za suspenzor

Nic neumíš?

Buď bachařem!

Jsi imponent?

Buď cenzor

Anebo fízl!

Bůh dal nám místa dosti, všem podle určení

Však často, což je k zlosti, čert místa vymění

A pak jsou z lotrů právníci a z mordýřů jsou světci

Pak z umělců jsou horníci a z imponentů vědci

K obrazu svému

Když domovník je knězem, kněz čistí ulice

Když lékař chodí s dřezem a pere spodnice

Pak blázen střeží reaktor a řezník básně píše

Pak z cenzora je redaktor a švec je vládcem říše

K obrazu světa

Já rukama jsem měřil o chleba starosti

Své hlavě pak jsem svěřil, by dbala moudrosti

Však hlavu jsem si roztřískl a octl jsem se dole

A tu mi rarach napískal, bych vyměnil jim role

Prý třeba změny

Má hlava tudíž dřela, pečujíc o chleba

A ruka podepřela, kde mravů potřeba

Však otřel jsem se o ševce a žehral na verpánek

Výsledek — jizvy na lebce a rozražený spánek

Prašť jako uhoď

Já hledal cestu pravou a našel útěchu

Že spojit ruce s hlavou povede k úspěchu

Však zapomněl jsem, nebohý, ač ševce mohu zmlátit

Že verpánek je třínohý a nesnadno jej zvrátit

Zavládl hrobař

Šly ruce s hlavou k čertu, náš názor shodne se

Že hrobař nezná žertu, je vážný z profese

Chce diskusi jen s mrtvými a nezná volných sobot

I nečekal jsem s jinými a prostě - práskl do bot

A teď jsem tady

Poslání: Dnes profesor i žák ví, že končí legrace

Když hrobař šoupe rakví a čeká ovace

A z vodorovné polohy že nejsnáze lze vstáti

Tak, že se opřeš o nohy a ruka pomáhá ti

Hlavou pak mysli!

Negenentwintig jaar en negen maanden jong

Oud genoeg om naar babyschoentjes te kijken

Je bent te jong, ik zou de verdiensten van ieder van jullie over het hoofd zien

Ik ben doof genoeg, ik zou doen alsof ik op gehoor vertrouw

ik praat tegen jou

Hoogte niet ver van squat en glimlach binnenstebuiten

En een mond vol scherven voor tanden

Ik heb ogen die niet huilen, hoewel ze niet mogen lachen

Ik heb knieën die niet buigen als iemand me iets moet geven

Het is mogelijk om zo te leven

Ik zwerf hier en daar en er is geen gebrek aan woorden

Er is echter zekerheid en er is twijfel

Het is een trouwe missie die mijn moed herstelt

En vandaag compenseer ik het gebrek aan opleiding met werk

Zo is het

Het is mogelijk om tokaj te loensen en te zuigen met een volle navel

En dan zacht zeurende lakeienverzen

Men kan de gebaande paden bewandelen en niet achterom kijken

Je kunt gemakkelijk een dichter zijn en geen regels maken

zoals velen doen

Om blunts als heren te laten voelen, om een ​​hofkapper te zijn

Om een ​​stille dood te hebben en te glunderen over niets

Vijf damesverzen over wolken en geraakt worden met een knuppel

Verontschuldig je dan in verlegenheid dat je nog leeft

Zo overleef je

Nou, excuseer me, alsjeblieft, excuseer me, schat

Dat ik nog steeds een hoofd draag dat is om te denken

Ik gebruik allerlei woorden tegen verdriet

Het sneeuwt ook niet op mijn nek, wat inderdaad een voordeel is

Voor mijn amandelen

Al zit er hier en daar een bobbeltje, vooral onder de kale plek

Maar in de kern is het een bol - een vorm die bevalt

Zelfs spotters zullen toegeven: "Dat is een hoofd, zou je kunnen zeggen"

Wanneer, volgens haar, zelfs de ambtenaren hem herkennen."

Stempel handtekening

Mijn hoofd is nu genomen zonder vooroordelen

En het blijft om de beul om zijn oordeel te vragen

De expert is onbetwist het brood en de boter van het hoofd

En hij kan duidelijk aantonen waar het hoofd voor nodig is:

Gewoon voor het leven

Dus het hoofd is droog of in een pruik

En het blijft om in deze geest in handen te komen

Het is normaal dat een gezonde hand vijf vingers heeft

En je moet veel lijden voordat je weet waar de juiste is

En waar is links?

Weet, dierbaar schepsel van God: dit kan worden geverifieerd

Dat handen beter te gelde kunnen worden gemaakt dan goederen

En verhard degenen die bedelen en degenen die verkopen en degenen die kopen

Dat ze niet voor hun hoofd zullen betalen wat vijf vingers zullen kopen

Practisch gesproken

Zelfs als je een capabel hoofd had, heb je eenmaal geluk

Dat ze haar met een schoen schoppen en haar polsen vastbinden

Echter, zowel de eerlijke als de parasiet mogen de menigte verdringen

En hij kan doorslaan zonder zijn hoofd te breken

Crasht tegen de muur

Je kunt zelfs met een stenen gezicht vreemde handen afdrukken

Je moet altijd iets riskeren als je sterk in de schouders bent

Je kunt een hart in de palm van je hand porren of een vogel stikken

Dan gewoon een beetje berouw en een deciliter tranen

Mensen willen het!

Hoewel geschoren en gewassen, altijd een beetje vies

Je bent goed in het onderdrukken van je gevoelens, zelfs niet als je seks hebt

Je mag tieren, maar altijd gehaast, en vlei de dwaas

Omdat de voorwaarde voor succes de implantatie van de bult is

De wereld vraagt ​​naar hem!

Het spijt me zo, het is het lot dat iedereen aan het affakkelen is

Waarom is de bult op mijn ruggengraat nog niet gegroeid?

Als kind sliep ik opgerold toen ze me martelden met vasten

En dus loop ik rechtop, je bent een lange man

Zoals je kan zien

De schoonheid ging naar andere kinderen, en dus naar de jury

Ze maakten van mij een kobold ten koste van het hoofd

Toen ze me uit de wieg haalden, huilde ik niet genoeg

En ze stopten hersens in hun schedels en een beetje welsprekendheid...

— een nogal droevig cadeau

Ik tilde al snel mijn benen op en bezat de herinnering

Dat ik in het begin ontdekte dat hij een moeder bezat

Toen ik de familie leerde kennen, herkende ik echter de eerste verwarring:

Hoewel ik maar één moeder heb, heb ik veel moeders

Wie wil mij?

Wat was ik blij dat ik een vader had

Ze zeiden echter dat zelfs de staat me als een zoon beschouwt

Dan degene die ze de zon noemden, sta op voor papa

«Moordenaar door papa, schurk door papa!», en van toen tot vandaag

ik ben geadopteerd

Nou, ik kan lezen en schrijven, maar dat is niet genoeg

Ik leerde ook liegen - een wapen tegen gemeenheid

Degenen die geweld met vriendelijkheid tegemoet treden, brengen zelden dankbaarheid voort

Hennep is immers geschikt voor een hennepshirt

Als je haar wilt patchen

Nou, het is geen vreugde als de kinderen erachter komen

Dat hij de ene keer zijn vaderland uitnodigt en de andere keer het feest

Dat de moeder degene is die vraagt, is de moeder van het menselijk ras

Dan wordt het leger de moeder genoemd, en dan de aarde -

- onze moeder

Ik nam de littekens, nou, het is nutteloos om te tellen

En je kunt het me moeilijk kwalijk nemen dat ik boos ben op mijn moeder

Toen groeide ik genoeg op om genoegen te nemen met tam

Dat ik meerdere moeders heb, maar slechts één vader

Eindelijk zekerheid!

Genoeg gelul, laten we ter zake komen: de meesters hebben het me geleerd

Dat is beter dan in een kooi leven geen shirt dragen

Nu heb ik niet eens een broek aan en de kou verkoelt mijn schouders

En de meesters dansen op de melodie en schreeuwen vanuit de kooi

dat ik verraden heb!

Ze zeggen: wees niet onderworpen aan wrok en stel jezelf niet bloot aan het kwaad

Als hij me in het gezicht slaat, moet ik de andere instellen

En zij - een kruis onder hun nek en wrok in hun ogen

En ze duwen de student weg door gewoon door hun deur te stappen

Naar onze zonnebril

Toen zeiden ze dat bedelen onmannelijk is

Het is nodig geen geschenken aan te nemen, het geven van aalmoezen te verachten

En zelf gaan ze vraatzuchtig rond en geven ze aalmoezen

En de studenten lopen uitgeput en hongerig rond

Ellende en nood

Nou, laten we de meesters laten tjilpen op de baars

Niet iedereen is slim genoeg voor kantoor

Laat hem die sterk en verlegen is de roeispaan hanteren

Wie een mond heeft, is geschikt voor de parlementszetel

Of naar de markt

Je kunt een moordenaar zijn, of een schoenlapper, of een toneelschrijver

Dan vecht je niet met een stok en kun je een pragmaticus zijn

Of word een schrijver, neem een ​​pen als bretel

Kun je niets doen?

Wees vrijgezel!

Ben je indrukwekkend?

Wees een censor

Of een dwaas!

God heeft ons alle ruimte gegeven, ieder naar zijn lot

Maar helaas wisselt de duivel vaak van plaats

En dan worden schurken advocaten en moordenaars heiligen

Dan worden de kunstenaars de mijnwerkers en de imponenten de wetenschappers

Naar jouw afbeelding

Als de conciërge een priester is, maakt de priester de straten schoon

Wanneer de dokter met de gootsteen loopt en de onderrokken wast

Dan bewaakt de dwaas de reactor en schrijft de slager gedichten

Dan wordt de censor de redacteur en de schoenmaker de heerser van het rijk

De wereld in beeld brengen

Ik mat het brood met mijn handen

Toen vertrouwde ik mijn hoofd toe om wijsheid te bewaren

Ik brak echter mijn hoofd en ging naar beneden

En toen floot Rarach naar me, ik zou hun rollen veranderen

Ze zeggen bijvoorbeeld veranderingen

Dus mijn hoofd zwoegde, het verzorgen van het brood

En de hand ondersteund waar moraal nodig was

Ik wreef mezelf echter over de schoenmaker en wenste verpanek

Het resultaat: littekens op de schedel en een gebarsten slaap

Slam als een hit

Ik zocht het juiste pad en vond troost

Dat het samenbrengen van je handen met je hoofd tot succes zal leiden

Maar ik vergat, arm ding, dat ik een schoenmaker kan verslaan

Die verpanek is driepotig en niet gemakkelijk te kantelen

De Begrafenisondernemer nam het over

Handen en hoofd gingen naar de hel, daar zijn we het over eens

Dat de begrafenisondernemer geen grap kent, hij is serieus van beroep

Hij wil alleen discussies met de doden en kent geen zaterdagen vrij

Ik heb niet met anderen gewacht en gewoon - raak de laarzen aan

En nu ben ik hier

Missie: Vandaag weten zowel de professor als de student dat de pret voorbij is

Wanneer de begrafenisondernemer de kist duwt en wacht op een staande ovatie

En vanuit horizontale positie is het het gemakkelijkst om op te staan

Zodat je op je benen leunt en je hand je helpt

Denk dan met je hoofd!