Pasážová revolta - Aleš Brichta Band, Karel Kryl

Nosíme z módy kopretiny, čímž okrádáme stáda

A vůl, kdys’jméno obětiny, je titul kamaráda

Na obou nohách vietnamku a jako komfort hlavu

Na klopě placku jak psí známku — znak příslušnosti k davu

I naše generace má svoje prominenty

Program je rezignace a facky argumenty

Potlesk je k umlčení a pískot na pochvalu

A místo přesvědčení jen pití piva — z žalu

Pod zadkem stránku Dikobrazu, vzýváme zlatý tele

Sedáme v koutcích u obrazů, čekáme Spasitele

Civíme lačně na měďáky, my — Gottwaldovi vnuci

A nadáváme na měšťáky, tvoříce Revoluci

I naše generace má svoje kajícníky

A fízly z honorace a skromné úředníky

A tvory bez svědomí a plazy bez páteře

A život v bezvědomí a lásku — k nedůvěře

Už nejsme, nejsme to, co kdysi, už známe ohnout záda

Umíme dělat kompromisy a zradit kamaráda

A, vděčni dnešní realitě, líbáme cizí ruce

A jednou zajdem na úbytě z tý smutný revoluce

I v naší generaci už máme pamětníky

A vlastní emigraci a vlastní mučedníky

Recitál: A s hubou rozmlácenou dnes zůstali jsme němí

Ne, nejsme na kolenou — ryjeme držkou v zemi!

We dragen madeliefjes uit de mode, beroven kuddes

En een os, ooit de naam van een offer, is de titel van een vriend

Vietnamees op beide benen en als troosthoofd

Op de revers van een badge als dog tag - een teken dat je bij de menigte hoort

Onze generatie heeft ook zijn prominenten

Het programma neemt ontslag en slaat argumenten weg

Het applaus is stil en het gefluit om te prijzen

En in plaats van te overtuigen, gewoon bier drinken - uit verdriet

Onder de kontpagina van het stekelvarken roepen we het gouden kalf aan

We zitten in de hoeken bij de schilderijen, wachtend op de Heiland

We verhongeren hongerig, wij - Gottwalds kleinkinderen

En we zweren bij de stedelingen, het creëren van de revolutie

Onze generatie heeft ook zijn boetelingen

En ere-klootzakken en bescheiden ambtenaren

En wezens zonder geweten en reptielen zonder ruggengraat

En een leven van bewusteloosheid en liefde - wantrouwen

We zijn niet meer, we zijn niet meer wat we ooit wisten, we weten al dat we onze rug moeten buigen

We kunnen een compromis sluiten en een vriend verraden

En, dankbaar voor de realiteit van vandaag, kussen we vreemde handen

En op een dag zullen we weggaan van die trieste revolutie

We hebben al getuigen in onze generatie

En hun eigen emigratie en hun eigen martelaren

Overweging: En met onze mond opengeslagen, bleven we stil vandaag

Nee, we zitten niet op onze knieën - we graven onze grond!