Plaváček - Karel Kryl

Tiché listy lísek, třetí kniha běd,

Jako v zubech písek skřípou slova vět,

Šarlat vlčích máků v němém osení,

Ztichly hlasy ptáků v mlčení.

Světle bledým nebem svítí větve bříz,

Pole voní chlebem z jedovatých hlíz,

Ticho s hlavou vlčí v době po moru,

Lidé, kteří mlčí v hovoru.

R: Vodní tříšť břehy třísní

Kde se proud řeky kroutí,

Matka loučí se písní

S princem v košíku z proutí,

Tichý pláč skryje houští,

Košík proudem když pouští,

Snad pak nad hrází bobří

Najdou rybáři dobří

Malého krále, malého krále.

S přeslazenou slinou v koutku rybích úst

Tiše léta plynou, slyšíš trávu růst,

Zrazeni se krčí v hrubém oděvu,

Lidé, kteří mlčí ve zpěvu.

Řeky plné vorů, místo vody kal,

Z šumějících borů mrtvé vrchy skal,

A jen šepot syčí křídlem kačením

V zemi, která křičí mlčením.

R: Spěje proud dlouhou poutí

Moři vstříc krajem mírným,

Nese tmou loďku z proutí

K hladinám nedozírným,

K hřbetům vln s bílou krajkou,

K fregatám s carskou vlajkou,

A pak pod přídí ostrou

Zmizí koš s bílou kostrou

Malého krále, malého krále …

De stille bladeren van de hazelaar, het derde weeboek,

Als woorden tussen de tanden kraken de woorden van de zinnen,

Papaver scharlaken in stom zaaien,

De stemmen van de vogels zwegen.

Berkentakken schitteren in de bleke lucht,

De velden ruiken naar giftige knollen,

Stilte met het hoofd van een wolf in de nasleep,

Mensen die zwijgen in het gesprek.

R: Watersplinters aan de oevers van de lies

Waar de stroom van de rivier kronkelt,

Moeder neemt afscheid van het lied

Met de prins in een rieten mand,

Een stille kreet verbergt het struikgewas,

Een mand met een beekje als het weggaat,

Misschien dan boven de beverdam

Vissers zullen het goed vinden

Kleine koning, kleine koning.

Met gezoet speeksel in de mondhoek van de vis

Jaren gaan stilletjes voorbij, je hoort het gras groeien,

Verraden, hurkt hij in ruwe kleren,

Mensen die zwijgen in het zingen.

Rivieren vol vlotten, in plaats van waterslib,

Van de ruisende dennen van de dode heuvels,

En alleen het gefluister sist met zijn vleugels

In een land dat schreeuwt in stilte.

R: Het gaat door een lange reis

De zee naar een gematigd klimaat,

Hij draagt ​​een donkere boot gemaakt van rieten

Op onvoorstelbare niveaus,

Naar de ruggen van golven met wit kant,

Naar fregatten met de keizerlijke vlag,

En dan onder de scherpe rand

De mand met het witte skelet verdwijnt

Kleine koning, kleine koning...