You And Me, Bess - Joanna Newsom

We picked our way down to the beach

Watching the waves dragging out of our reach

Tangling tails, like a sodden sheet

Dangling entrails from the gut of the sea

Hoarding our meals, alfalfa and rolls

Trying not to catch the cold eye of the gulls

I hope Mother Nature has not overheard

Though she doles out hurt like a puking bird

We stayed for the winter

No-one told us about the laws of the land

I hold my own, but you with your hunger

You, on the other hand make yourself known

And when we were found I know we both grieved

My heart made the sound of snow falling from eaves

You and me, Bess, we was as thick as thieves

So I swore, nonetheless, up and down, it was only me

So they took me away and after some time

Studying my case must have made up their minds

By the time you realized I was dying

Must have been too late, I believe you were not lying

It is the day, I wake with my ears cocked up like a gun

Like every day, of course

Yanked by my wrists to the sugar-front courtyard

Now tell me, what have I done?

Seems I have stolen a horse and I step to the gallows

Who do you think that you are?

Arching your hooves like a crane

In the shallow gutter that lines the boulevards

Crowded with folks who just

Stare as I hang, it’s all the same

Kindness comes over me, what was your name?

It makes no difference, I’m glad that you came

Forever, I’ll listen to your glad neighing

We hebben onze weg naar het strand gekozen

Kijken hoe de golven buiten ons bereik slepen

Klitten van staarten, als een doorweekt laken

Bungelende ingewanden uit de darmen van de zee

Onze maaltijden, luzerne en broodjes hamsteren

Proberen niet het koude oog van de meeuwen te vangen

Ik hoop dat moeder natuur het niet heeft afgeluisterd

Hoewel ze pijn uitdeelt als een kotsende vogel

We verbleven voor de winter

Niemand vertelde ons over de wetten van het land

Ik houd mijn mannetje, maar jij met je honger

Jij, aan de andere kant, maakt jezelf bekend

En toen we werden gevonden, weet ik dat we allebei treurden

Mijn hart maakte het geluid van sneeuw die van de dakrand viel

Jij en ik, Bess, we waren zo dik als dieven

Dus ik zwoer desalniettemin, op en neer, ik was het alleen

Dus namen ze me mee en na een tijdje

Het bestuderen van mijn zaak moet een beslissing hebben genomen

Tegen de tijd dat je je realiseerde dat ik stervende was

Het moet te laat zijn geweest, ik geloof dat je niet loog

Het is de dag, ik word wakker met mijn oren omhoog als een pistool

Zoals elke dag natuurlijk

Door mijn polsen naar de binnenplaats aan de suikerkant getrokken

Vertel eens, wat heb ik gedaan?

Het lijkt erop dat ik een paard heb gestolen en stap naar de galg

Wie denk je wel dat je bent?

Je hoeven buigen als een kraan

In de ondiepe goot langs de boulevards

Druk met mensen die gewoon

Staar terwijl ik hang, het is allemaal hetzelfde

Vriendelijkheid komt over mij, wat was je naam?

Het maakt niet uit, ik ben blij dat je gekomen bent

Voor altijd, ik zal luisteren naar je blije gehinnik