Autumn - Joanna Newsom

Driven through by her own sword

Summer died last night, alone

Even the ghosts

Huddled up for warmth

Autumn has come to my hometown

Friendly voices, dead and gone

Singing, Star of the country down…

(Even the ghosts help raise the barn

Here, now, in my hometown)

When, out of the massing

That bodes and bides, in the cold west

Flew a waxwing, who froze

And died against my breast!

All the while, rain

Like a weed in the tide

Swans and lists, down

On the gossiping lawns

Saying tsk tsk tsk

I may have changed.

It’s hard to gauge

Time won’t account for how I’ve aged

Would I could tie your lying tongue

Who says that leaving keeps you young

I have got no control

Over my heart, over my mind

Over the hills, the rainclouds roll

I’ll winter here, wait for a sign

To cast myself

Out, over the water

Riven like a wishbone

You’d hardly guess

I was my own mother’s daughter;

I ain’t naturally given to roam

I lay low, when I return

And I move

Like a gurney

Whose wheels are squeaking

Alone, here in my home

And I laugh

When you speak of my

Pleasure-seeking

Among the tall pines

Along the ley-lines

Here, where the loon keens

There, where the moon leans

There

Where I know my violent love lays down

In a row of silent, dove-gray days

Here, in a row of silent, dove-gray days

Wherever I go, I am snowbound

By thoughts of him

Whom I would sun

I loved them all

One by one

Cannot gain ground

Cannot outrun;

But time marches along

You can’t always stick around

But, when the final count is done

I will be in my hometown

I will be in my hometown

Door haar eigen zwaard gedreven

Summer stierf gisteravond, alleen

Zelfs de geesten

Ineengedoken voor warmte

De herfst is aangebroken in mijn woonplaats

Vriendelijke stemmen, dood en weg

Zingen, ster van het land neer...

(Zelfs de geesten helpen de schuur op te heffen)

Hier, nu, in mijn woonplaats)

Wanneer, uit de massa?

Dat belooft wat, in het koude westen

Vloog met een waxwing, die bevroor

En stierf tegen mijn borst!

Al die tijd, regen

Als een wiet in het getij

Zwanen en lijsten, naar beneden

Op de roddelende gazons

Tsk tsk tsk . zeggen

Ik ben misschien veranderd.

Het is moeilijk te meten

Tijd bepaalt niet hoe ik ouder ben geworden

Zou ik je liegende tong kunnen binden?

Wie zegt dat vertrekken je jong houdt

Ik heb geen controle

Over mijn hart, over mijn geest

Over de heuvels rollen de regenwolken

Ik overwinter hier, wacht op een teken

Om mezelf te casten

Uit, over het water

Verscheurd als een draagarm

Je raadt het bijna niet

ik was de dochter van mijn eigen moeder;

Ik ben van nature niet geneigd om te roamen

Ik leg me neer, wanneer ik terugkom

En ik beweeg

Als een brancard

Wiens wielen piepen?

Alleen, hier in mijn huis

En ik lach

Als je het hebt over mijn

Plezier zoekend

Tussen de hoge dennen

Langs de leylijnen

Hier, waar de gek dol op is

Daar, waar de maan leunt

Daar

Waar ik weet dat mijn gewelddadige liefde ligt

In een rij van stille, duifgrijze dagen

Hier, op een rij van stille, duifgrijze dagen

Waar ik ook ga, ik ben besneeuwd

Door gedachten aan hem

Wie ik zou zonnen

Ik hield van ze allemaal

Een voor een

Kan geen terrein winnen

Kan niet ontlopen;

Maar de tijd marcheert voort

Je kunt niet altijd in de buurt blijven

Maar wanneer de laatste telling is voltooid

Ik zal in mijn woonplaats zijn

Ik zal in mijn woonplaats zijn