Soto - Georgio

Ouais

Tu sais

Ce soir j’suis seul, j’me sens comme un con, j’pense au gosse que j’ai vu à

Medellín

J’veux bien aider mon frère sur quelques plavons, il peut compter sur moi si

l’affaire est clean

Même si parfois j’suis un vrai débile, j’crois au-delà de ce que j’vois dans

mes rétines

La vue sur un monde devenu frénétique, quand j’pense trop la dépression me fait

des signes

C’est pas ts faux compliments qui masquent le froid, j’voulais xister dans

toutes les bouches

Mais vu comment l’homme traite les hommes, maintenant j’m’en fous qu’on parle

de moi

À chaque anniversaire, j’fais un pas d’plus vers l’au-delà, je souffle la

poussière, seuls les souvenirs m'éclaire près d’vous, me rappelle à toi

Je trinque aux personnes qu’on a laissé sur la bande d’arrêt d’urgence,

aux erreurs commises au nom d’l’amitié qui nous ont laissés sur l’banc

Des remplaçants ou devant la juge, on donne tout maintenant, j’te dis à tard

plus

Avant qu’mes rêves finissent assombris, échouent au pays des nuits sans la lune

Les yeux qui pleurent sont muets et les cœurs qui battent ne font que crier

Ouais j’l’ai remarqué sur un proche sortant d’l’hôpital des Peupliers

J’avance vers la paix, y’a pas beaucoup d’chanceux, j’refais l’monde dans un

train d’banlieue

J’coupe ma conversation et je laisse ma place, quand j’vois cette dame

j’imagine mes parents vieux

D’ailleurs un jour on va donner la vie, qu’est-ce que je donnerai de moi à la

chaire de ma chaire

Mes oreilles et mes bras, mon cœur et ma langue, lui expliquer qu’ici il y a

plus rien à perdre

On veut t’ouvrir les yeux, détruire tes rêves, te rentrer dans l’moule,

je ferme les miens, je brise mes chaînes quand je saute dans la foule

J’dirai à mes enfants de croire en eux

D’apprendre à être patients mais pas envieux

Que le monde leur appartient s’ils s’ouvrent à lui

Qu’il faut savoir s’imposer et s’faire tout petit

Ja

Je weet wel

Vanavond ben ik alleen, ik voel me een dwaas, ik denk aan het kind waar ik naar zag

Medellín

Ik wil mijn broer helpen met wat plannen, hij kan op me rekenen als

de zaak is schoon

Ook al ben ik soms een echte idioot, ik geloof meer dan ik zie in

mijn netvliezen

Het beeld van een wereld die hectisch is geworden, als ik denk dat te veel depressie me maakt

tekens

Het zijn niet allemaal valse complimenten die de kou verbergen, ik wilde bestaan ​​in

alle monden

Maar de manier waarop de man de mannen behandelt, nu maakt het me niet meer uit of we praten

van mij

Op elke verjaardag zet ik een stap dichter bij het hiernamaals, ik blaas de

stof, alleen herinneringen lichten me op bij jou, herinneren me aan jou

Ik proost op de mensen die we op de vluchtstrook hebben achtergelaten,

aan de fouten gemaakt in naam van vriendschap die ons op de bank hebben achtergelaten

Invallers of voor de rechter, we geven alles nu, ik zeg het je later

meer

Voordat mijn dromen verduisterd worden, faal in het land van de nachten zonder de maan

Huilende ogen zijn stil en kloppende harten schreeuwen alleen maar

Ja, ik zag het bij een familielid dat het Poplar-ziekenhuis verliet

Ik ben op weg naar vrede, er zijn niet veel gelukkigen, ik maak de wereld opnieuw in een

forenzentrein

Ik onderbreek mijn gesprek en verlaat mijn plaats als ik deze dame zie

Ik stel me mijn oude ouders voor

Behalve dat we op een dag het leven zullen geven, wat zal ik van mezelf geven aan de

preekstoel van mijn preekstoel

Mijn oren en mijn armen, mijn hart en mijn tong, leg hem uit dat hier is

niks te verliezen

We willen je ogen openen, je dromen vernietigen, je in de mal passen,

Ik sluit de mijne, ik breek mijn kettingen als ik in de menigte spring

Ik zal mijn kinderen vertellen om in hen te geloven

Leren geduldig te zijn maar niet jaloers

Dat de wereld van hen is als ze ervoor openstaan

Dat je jezelf moet weten op te dringen en jezelf heel klein te maken