Paris - London - Georgio

Sept heure et demie

Un putain d’matin d’hiver, j’suis d’jà réveillé

Hier épuisé, j’me suis couché trop tôt

Abîmé par la semaine, mon Paris n’est pas romantique

J’vais pas marcher les yeux grands ouverts près d’la Seine

Et les anges qui visitent mes nuits, ne rêvent pas d'être à ma place

Puis ils ont mieux à faire, réparer l’cœur d’la famille d’Adama

Toujours pas d’fleurs sur l’béton, à part pour les hommages à nos défunts

J’ai beau crier, j’ai plus d’voix, les orages recouvrent nos destins

J’comprends pas c’qui m’cloue au lit

Malgré l’soleil, les vents glacés qui réveilleraient tout mon corps

À part si on a b’soin d’moi, mes jours sont morts

Dévorer la terre me paraît loin

Mais j’garde espoir tant qu’j’ai toujours des poumons d’or

Hier encore éclaté, par ce que mes nuits pourraient m’offrir

J’pensais pas qu’un jour, j’aurai besoin d’tester la drogue dure

La trotteuse me torture, les esclaves du temps échouent souvent dans les asiles

d’infortunes

J’emmerde le gris, le vent et mes va-et-vient

J’emmerde la vie, le temps, les hirondelles et puis la pluie

Parce que quand ma parole ne valait rien, j’me rappelle vouloir migrer ailleurs

avec mes immenses rêves

Et aujourd’hui, j’apprends à vivre avec un trop plein de conscience

Huit heure et demie, j'écoute Bashung

J’attends un je ne sais quoi pour sortir tranquillement du néant

Surtout pas que le soleil se lève et fasse preuve d’insolence

Feel like home

And here I come

Feel like home

And here I come

Pas tout seul dans un petit appart' londonien

Parfois mes proches me parlent mais j’n’entends rien

La nuit, l’alcool, et encore un homme qui échoue dans l’asile, d’l’amour qui

laisse en chien

Je reste seul, peu importe le soleil sur Brighton ou la pluie sur les pierres

tombales

Heureusement qu’il en reste un peu des kilomètres

Avant de voir le sommet de la montagne sinon qu’est ce qu’on va faire?

Brûler l’temps comme on aimerait brûler les banques

En se plaignant qu’on a pas d’argent, hein

Brûler l’temps, comme ils ont brûlé nos cœurs en faisant couler l’sang sur nos

terrasses et dans le Bataclan

Bien trop souvent, j’vois mes voisins se faire chier et se chercher des combats

qui les condamne vers la bêtise

Regarde-les manifester alors que ces causes n’les concernent pas

Ah ouais, mes frères n’ont qu'à se marier

Neuf heure et quart, le velux m’empêche de voir le jour dans l’noir

Mon esprit fait comme mes yeux, cherche des repères

Un peu fatigué, ma nuit d’avant-hier est une morsure blanche aux allures de

vipère

Empoisonnée mais pas mortelle, là j’n'étais pas seul mais ce n’est qu’une

parenthèse

J’n’ai plus envie d’me mentir à moi même, plus besoin d’trouver d’excuses aux

troubles du sommeil

Feel like home

And here I come

Feel like home

And here I come

10h52, le monde m’appartient plus

J’entends le souffle de l’espérance, le bus 170 qui tourne

Une douche et j’sors finir mes écrits plein de véhémence

Sans la moindre mélancolie, même pas celle d’un retour de voyage

Ni le bonheur triste et programmé comme la fin d’un amour de passage

J’me plaît ici et j’pense tous les jours à mettre les voiles

Suivre une nouvelle langue et les étoiles

J’pense à balayer les cendres de nos échecs avec le vent du nord

Apeuré par si peu d’confiance, j’ai fais d’moi le centre du monde

J’vous ai vu laver vos têtes avec le sang d’une mort

Et l’adolescence doit serrer le ceinturon

Est-ce que le chemin le plus con vers soi passe par l’autre

Comment s’racheter lorsqu’on s’est jamais vendu?

Est-ce que le temps qui passe efface les solutions et les fautes

Comment vivre libéré quand on s’est jamais rendu?

Feel like home

And here I come

Feel like home

And here I come

Half acht

Op een verdomde winterochtend ben ik al wakker

Gisteren uitgeput, te vroeg naar bed gegaan

Met de week beschadigd, mijn Parijs is niet romantisch

Ik ga niet met mijn ogen wijd open lopen in de buurt van de Seine

En de engelen die mijn nachten bezoeken, dromen er niet van om in mijn plaats te zijn

Dan hebben ze wel wat beters te doen, het hart van Adama's familie herstellen

Nog steeds geen bloemen op het beton, behalve de hulde aan onze overledenen

Het maakt niet uit hoeveel ik schreeuw, ik heb geen stem meer, de stormen bedekken ons lot

Ik begrijp niet wat me aan bed nagelt

Ondanks de zon, de ijzige wind die mijn hele lichaam wakker zou maken

Tenzij ik nodig ben, zijn mijn dagen dood

De aarde verslinden lijkt mij ver weg

Maar ik houd hoop zolang ik nog gouden longen heb

Gisteren nog verbrijzeld, door wat mijn nachten me konden bieden

Ik had niet gedacht dat ik op een dag harddrugs zou moeten testen

De tweede hand martelt me, de slaven van de tijd belanden vaak in gestichten

tegenslagen

Fuck het grijs, de wind en mijn komen en gaan

Fuck het leven, de tijd, zwaluwen en dan de regen

Want toen mijn woord waardeloos was, herinner ik me dat ik ergens anders naartoe wilde migreren

met mijn grote dromen

En vandaag leer ik leven met te veel bewustzijn

Half negen, ik luister naar Bashung

Ik wacht op een je ne sais quoi die stilletjes uit het niets komt

Vooral niet dat de zon opkomt en onbeschaamdheid vertoont

voelt als thuis

En hier kom ik

voelt als thuis

En hier kom ik

Niet alleen in een klein appartement in Londen

Soms praten mijn dierbaren tegen me, maar ik hoor niets

Nacht, drank, en weer een man gestrand in het gesticht, van liefde die

hondenriem

Ik ben alleen gelaten, ongeacht de zon op Brighton of de regen op de stenen

grafstenen

Gelukkig zijn er nog een paar kilometer te gaan

Wat gaan we nog meer doen voordat we de top van de berg zien?

Verbrand tijd zoals we de banken zouden willen verbranden

Klagen dat we geen geld hebben, huh

Verbrand de tijd, zoals ze onze harten verbrandden door bloed te vergieten op onze

terrassen en in de Bataclan

Veel te vaak zie ik mijn buren boos worden en ruzie zoeken

die hen tot domheid veroordeelt

Kijk hoe ze zich manifesteren wanneer deze oorzaken hen niet aangaan

Oh ja, mijn broers moeten gewoon trouwen

Kwart over negen, het dakraam zorgt ervoor dat ik het daglicht niet zie in het donker

Mijn geest is als mijn ogen, op zoek naar oriëntatiepunten

Een beetje moe, mijn eergisteren is een witte hap die eruitziet als

adder

Vergiftigd maar niet sterfelijk, daar was ik niet alleen, maar het is er maar één

haakjes

Ik wil niet langer tegen mezelf liegen, ik hoef geen excuses meer te zoeken voor

slaapproblemen

voelt als thuis

En hier kom ik

voelt als thuis

En hier kom ik

10:52, de wereld is niet langer van mij

Ik hoor de adem van hoop, de bus 170 draait

Een douche en ik ga naar buiten om mijn schrijven vol heftigheid af te maken

Zonder de minste melancholie, zelfs niet die van terugkomst van een reis

Noch geluk verdrietig en geprogrammeerd als het einde van een voorbijgaande liefde

Ik vind het hier leuk en ik denk elke dag aan zeilen

Volg een nieuwe taal en de sterren

Ik denk eraan om de as van onze mislukkingen weg te vegen met de noordenwind

Bang door zo weinig zelfvertrouwen, maakte ik mezelf het middelpunt van de wereld

Ik zag je je hoofd wassen met het bloed van een dode

En de adolescentie moet de riem aanhalen

Is het domste pad naar jezelf via de ander

Hoe verlos je jezelf als je jezelf nog nooit hebt verkocht?

Wist het verstrijken van de tijd oplossingen en fouten?

Hoe kun je bevrijd leven als je je nooit hebt overgegeven?

voelt als thuis

En hier kom ik

voelt als thuis

En hier kom ik