La vue du sang - Georgio

Je recherche toujours les frissons sur ma peau

Mes yeux qui se ferment

Et ma voix qui s'éteint avec mon cerveau

L’adrénaline et ses palpitations

Le danger est naïf, il arrive à fond

Je recherche la peur car j’ai peur de vivre

Un trop plein d’inaction

Mais pourtant, et pourtant, je ne supporte plus la vue du sang

Trop souvent, trop souvent je regrette

Moi, l’enfant du désert qui voulait rendre fier son père

C’est avec le sourire et des larmes de joie

Que je lui annonçait que son fils était devenu militaire

Il me prit dans ses bras

Pour la première fois ma mère pleurait aussi

Ses yeux griffés par le froid d’la pièce

Étaient émus de voir l’homme qu’elle aimait, ainsi

Elle avait peur, sans vouloir me contrarier

Elle n’arrêtait pas d’répéter

Que vouloir servir son pays n'était qu’une connerie

Je recherche toujours les frissons sur ma peau

Mes yeux qui se ferment

Et ma voix qui s'éteint avec mon cerveau

L’adrénaline et ses palpitations

Le danger est naïf, il arrive à fond

Je recherche la peur car j’ai peur de vivre

Un trop plein d’inaction

Mais pourtant, et pourtant, je ne supporte plus la vue du sang

Trop souvent, trop souvent je regrette

6 heures du matin, j’ai fait mon lit le plus rapidement possible

J’hallucine, pas l’temps d’manger que j’cours déjà dans la forêt

Un sac de je ne sais combien de kilos sur le dos

Je n’pense qu'à déserter

J’en peux plus, j’culpabilise de n’pas m'écouter

J’aimerais jouer d’la guitare

Tranquille chez moi, mais nan, j’suis là

Je sors d’un mois d’cachot

Parce que j’ai perdu mon âme un soir de garde

Triste, complètement déprimé, j’m'étais livré à mon père

Avec l’espoir qu’il m'épargne, mais nan

Je recherche toujours les frissons sur ma peau

Mes yeux qui se ferment

Et ma voix qui s'éteint avec mon cerveau

L’adrénaline et ses palpitations

Le danger est naïf, il arrive à fond

Je recherche la peur car j’ai peur de vivre

Un trop plein d’inaction

Mais pourtant, et pourtant, je ne supporte plus la vue du sang

Trop souvent, trop souvent je regrette

Depuis, j’appelle ma mère du Mali

Qui m’avoue, la gorge sèche, qu’elle suit les infos

Alors que d’habitude, mes parents s’en foutent

Mais bon, ils prennent de mes nouvelles

Nouvelles plutôt brèves

Car elle ne sait pas c’qui traverse ma tête

Même si je crois qu’elle s’en doute

Tu sais, l’instinct maternel

Ce matin à Tombouctou, ville du fleuve Niger

Les rebelles ont tiré des centaines et des centaines de balles

J’avais peur, puis un moment j’suis parti ailleurs

J’avais l’oreille qui sifflait après qu’une grenade ait explosé

Alors que j’escortais une petite famille chez elle

La tante fut touchée dans l’bas du dos

Elle ne marchera plus, j’ai la haine, j’ressens l’besoin de rentrer

De lire les voyages de Sylvain Tesson

Traîner dans les bars d’Orléans et retrouver mon chez moi

Près de la Loire, chaque soir, sans exception

Retrouver mon chez moi, près de la Loire

Chaque soir, sans exception

Je recherche toujours les frissons sur ma peau

Mes yeux qui se ferment

Et ma voix qui s'éteint avec mon cerveau

L’adrénaline et ses palpitations

Le danger est naïf, il arrive à fond

Je recherche la peur car j’ai peur de vivre

Un trop plein d’inaction

Mais pourtant, et pourtant, je ne supporte plus la vue du sang

Trop souvent, trop souvent je regrette

Ik ben nog steeds op zoek naar de koude rillingen op mijn huid

Mijn ogen sluiten

En mijn stem vervaagt met mijn hersenen

Adrenaline en zijn hartkloppingen

Het gevaar is naïef, het komt vol gas

Ik zoek angst omdat ik bang ben om te leven

Te veel inactiviteit

Maar toch, en nog steeds, ik kan de aanblik van bloed niet meer aan

Te vaak, te vaak heb ik spijt

Ik, het kind van de woestijn dat zijn vader trots wilde maken

Het is met een glimlach en tranen van vreugde

Dat ik hem vertelde dat zijn zoon soldaat was geworden

Hij nam me in zijn armen

Voor het eerst huilde mijn moeder ook

Zijn ogen gekrast door de kou van de kamer

Waren ontroerd om de man te zien van wie ze hield, dus

Ze was bang, ze wilde me niet van streek maken

Ze bleef herhalen

Dat zijn land willen dienen was gewoon bullshit

Ik ben nog steeds op zoek naar de koude rillingen op mijn huid

Mijn ogen sluiten

En mijn stem vervaagt met mijn hersenen

Adrenaline en zijn hartkloppingen

Het gevaar is naïef, het komt vol gas

Ik zoek angst omdat ik bang ben om te leven

Te veel inactiviteit

Maar toch, en nog steeds, ik kan de aanblik van bloed niet meer aan

Te vaak, te vaak heb ik spijt

6 uur, ik heb mijn bed zo snel mogelijk opgemaakt

Ik ben aan het hallucineren, geen tijd om te eten dat ik al in het bos aan het rennen ben

Een zak met ik weet niet hoeveel kilo op je rug

Ik denk alleen aan deserteren

Ik kan er niet meer tegen, ik voel me schuldig omdat ik niet naar mezelf luister

Ik wil graag gitaar spelen

Rustig thuis, maar nee, ik ben hier

Ik kom uit een maand kerker

Omdat ik op een nacht mijn ziel verloor tijdens de wacht

Verdrietig, volledig depressief, gaf ik mezelf over aan mijn vader

Met de hoop dat hij me spaart, maar nee

Ik ben nog steeds op zoek naar de koude rillingen op mijn huid

Mijn ogen sluiten

En mijn stem vervaagt met mijn hersenen

Adrenaline en zijn hartkloppingen

Het gevaar is naïef, het komt vol gas

Ik zoek angst omdat ik bang ben om te leven

Te veel inactiviteit

Maar toch, en nog steeds, ik kan de aanblik van bloed niet meer aan

Te vaak, te vaak heb ik spijt

Sindsdien bel ik mijn moeder uit Mali

Wie geeft me toe, met een droge keel, dat ze het nieuws volgt

Terwijl het mijn ouders meestal niet kan schelen

Maar goed, ze horen van me

Eerder kort nieuws

Omdat ze niet weet wat er door mijn hoofd gaat

Ook al denk ik dat ze het vermoedt

Je weet wel, moederinstinct

Vanmorgen in Timboektoe, een stad aan de rivier de Niger

De rebellen vuurden honderden en honderden kogels af

Ik was bang, toen ging ik een tijdje ergens anders heen

Mijn oren piepten nadat een granaat ontplofte

Terwijl ik een klein familiehuis begeleidde

De tante werd in de onderrug geraakt

Ze zal niet meer werken, ik heb de haat, ik voel de behoefte om terug te gaan

Om de reizen van Sylvain Tesson te lezen

Hang rond in de bars van Orléans en vind mijn thuis

In de buurt van de Loire, elke avond, zonder uitzondering

Vind mijn huis, vlakbij de Loire

Elke nacht, zonder uitzondering

Ik ben nog steeds op zoek naar de koude rillingen op mijn huid

Mijn ogen sluiten

En mijn stem vervaagt met mijn hersenen

Adrenaline en zijn hartkloppingen

Het gevaar is naïef, het komt vol gas

Ik zoek angst omdat ik bang ben om te leven

Te veel inactiviteit

Maar toch, en nog steeds, ik kan de aanblik van bloed niet meer aan

Te vaak, te vaak heb ik spijt