L'or de sa vapeur rouge - Georgio

On avance vers le mur, vers les larmes

La colère et l’silence, la mort c’est la vie mais j’ai d’l’espoir le bonheur

est immense

Vivre dans ses peurs, autant mourir tout d’suite

Je souris dans l’aigreur, mon quotidien est hostile

Ma banlieue est en pleurs, j’déserte mon monde pour le tien

Et dans ma tête on chante en chœur, car ma Terre tourne bien

Le quartier n’change pas pour autant

Mamoutou est en prison et dans dix ans y aura toujours le crack et c’putain

rhum Dillon

Il restera les mensonges, cachés sous une panoplie

Les souvenirs de notre amour, pendu par la jalousie

Les écrits d’un anonyme, l’atrophie d’la passion

Le dernier verre d’un alcoolique, et la folie du poison

Des verres de vin, qui me donneraient l’air de vaincre

Alors que j’perdrais mes moyens, face à ton regard divin

Je souhaiterais te perdre dans le silence, si tes lèvres pouvaient mordre ma

bouche

Ou bien dans l’vin tu sais, dans l’or de sa vapeur rouge

Nos pensées fusent

On a lâché l’volant, on perd l’contrôle j’veux pas d’excuses

C’est violent, personne a l’bon rôle

Quand tu fais rien comme les autres, que tes chemins mènent ailleurs

Tu t’reposes loin des principes, pour éviter l’malheur

Mon espoir est muet, le soleil se lève quand même

Alors ne sois pas étonné, si moi l’amour j’l’emmerde

Sentiments exacerbés venus d’ma tête car mon cœur est en grève

Qu’on laisse me défoncer, j’irai poursuivre mes rêves

Des verres de vin, qui me donnent l’air de vaincre

Alors que j’perds mes moyens, face à ton regard divin

J’aime me perdre dans le silence, quand tes lèvres mordent ma bouche

Ou bien dans l’vin tu sais, dans l’or de sa vapeur rouge

Et puis Paris ensuite plus rien

Seulement la désillusion, des souvenirs qui vous blessent, en guise de

rétribution

J’ai r’trouvé mon métro les âmes perdues sous l’emprise de la solitude

En oubliant la lassitude qui broie mon cerveau qui occupe tes relations

On s’noie dans les eaux troubles, autour des vautours d’l’humiliation

J’donne peu ma confiance, j’vois l’humain en transe et sous tension

On danse on remplit nos phrases de points de suspension

Ainsi va la vie dans nos quartiers maudits

On s’drogue et on déprime, on sort et on exhibe nos corps

Au seuil de l’amour qui s’exile

Il y a ton cul dans l’effort

Des verres de vin, qui me donnaient l’air de vaincre

Alors que j’perdais mes moyens, face à ton regard divin

J’souhaitais te perdre dans le silence, j’voulais qu’tes lèvres mordent ma

bouche

Mais je suis parti dans l’vin tu sais, dans l’or de sa vapeur rouge

We gaan naar de muur, naar de tranen

Woede en stilte, dood is leven maar ik heb hoop op geluk

is groot

Leef in je angsten, kan net zo goed meteen doodgaan

Ik lach zuur, mijn dagelijks leven is vijandig

Mijn buitenwijk is in tranen, ik verlaat mijn wereld voor de jouwe

En in mijn hoofd zingen we in koor, want mijn aarde draait goed

De buurt verandert niet

Mamoutou zit in de gevangenis en over tien jaar zal er altijd de crack zijn en dat verdomd

Dillon rum

Er zullen de leugens blijven, verborgen onder een panoplie

De herinneringen aan onze liefde, opgehangen door jaloezie

De geschriften van een anonieme persoon, de atrofie van passie

De laatste slok van een alcoholist en de waanzin van vergif

Glazen wijn, waardoor ik eruit zou zien alsof ik aan het winnen was

Terwijl ik mijn middelen zou verliezen, voor jouw goddelijke blik

Ik zou je in stilte verliezen, als je lippen op mijn konden bijten

benauwd

Of in de wijn die je kent, in het goud van zijn rode damp

Onze gedachten vliegen

We laten het stuur los, we verliezen de controle, ik wil geen excuses

Het is gewelddadig, niemand heeft de juiste rol

Als je niets doet zoals de anderen, leiden je paden ergens anders heen

Je rust ver van de principes, om ongeluk te voorkomen

Mijn hoop is dom, de zon komt nog steeds op

Dus wees niet verbaasd als ik de liefde neuk

Verergerde gevoelens komen uit mijn hoofd omdat mijn hart in staking is

Laat me hoog, ik ga mijn dromen volgen

Glazen wijn, waardoor ik eruitzie alsof ik aan het winnen ben

Terwijl ik mijn middelen verlies, voor jouw goddelijke blik

Ik verdwaal graag in de stilte, wanneer je lippen in mijn mond bijten

Of in de wijn die je kent, in het goud van zijn rode damp

En dan Parijs en dan niets

Alleen desillusie, herinneringen die je pijn doen, als een

vergelding

Ik vond mijn metro verloren zielen in de greep van eenzaamheid

Vergeten van de vermoeidheid die mijn hersenen vermaalt die je relaties in beslag nemen

We verdrinken in troebel water, rond de gieren van vernedering

Ik geef weinig vertrouwen, ik zie de mens in trance en onder spanning

We dansen, we vullen onze zinnen met ophangpunten

Zo is het leven in onze vervloekte vertrekken

We gebruiken drugs en we worden depressief, we gaan uit en laten ons lichaam zien

Op de drempel van verbannen liefde

Daar is je kont in de inspanning

Glazen wijn, waardoor ik eruitzag alsof ik aan het winnen was

Terwijl ik mijn middelen verloor, voor jouw goddelijke blik

Ik wilde je in stilte verliezen, ik wilde dat je lippen in mijn bijten

benauwd

Maar ik ging weg in de wijn, weet je, in het goud van zijn rode damp