Ici-bas - Georgio

Comment ressentir les effets sans toucher à ces drogues?

Rassuré, j’me dis qu’on s’en sortira toujours

Il m’arrive que les réponses me questionnent

Quand j’vous vois, la mâchoire cassée, à cracher sur l’amour

Dîtes-moi il me reste quoi, à moi l’immolé?

Sacrifié par le verbe sur des papiers chiffonnés

Vous ne savez pas, il me reste l’envie, l’envie d’m’envoler

Du haut du ciel, je cherche mes mots, je cherche des ailes

Souvent j’en fais trop, et c’est faux qu’j’vous aime

Du haut du ciel, il pleut des larmes dans des prisons d’regrets

Alors faites ce qu’il se doit, vous qui méritez d’crever

Prenez-moi par la main, emmenez-moi sur une île inconnue

Faîtes-moi chialer et gueuler, vomir et peur et pire encore

Faîtes de moi un sorcier aux mains nues

Et sur un plateau d’argent, rapportez-moi l’bonheur

Montez sur mon dos, on part pour Naples

Sur le voyage, on écoute, et quand on parle

On parle courage, chacun parle en son nom

Et fait en sorte que personne ne soit étranger

Si vous croisez mon ex moi, vous pouvez l'étrangler

Lui jeter des pierres, le piétiner, mais surtout pas l’réveiller

J’veux plus l’voir, j’veux pas croire qu’il ait pu exister

Fermez vos yeux et écoutez vos corps, encore, encore

Laissez parler vos corps, encore, encore

Touchez la terre, de vos ongles noirs et mal coupés

Lavez-les dans la mer, le désespoir tombé comme un couperet

Ensuite, parlez-moi du sommeil, racontez-moi vos rêves

Comment on en crève, comment on en vit, j’vous dirai

Les miens, passager clandestin du dernier train d’nuit

J’vous raconterai des anecdotes sur mes parents

Des histoires dures à vivre, mais bien dites, elles sont hilarantes

J’vous promets, pourtant c’est dur de promettre

On a fait beaucoup trop d’plans sur la comète

On a fait d’nos amours des squelettes, des fantômes

On a gardé les numéros, on a esquivé les obsèques

Elle, qui du grand amour portait fièrement tous les symptômes

Elle qui m’aimait à mort et que j’ai envoyée se faire mettre

J’ai pas claqué des doigts

Rien ni personne n’est facile à oublier

Ce serait mal me connaître que de penser l’inverse

Enfin bref, dans chaque histoire y’a des détails

Mais enfin bref, à chacune des galères tu peux rompre ou plier

Le chêne comme le roseau, attendre le vent et la prochaine averse

Enfin bref !

Du vin, du rhum, du vin, du whisky, du vin, de la vodka, allez-y, tuez-vous

Allez-y j’rigole pas, j’veux plus de vous quand vous faites ça

J’veux plus de nous, vous même vous n’y croyez pas

Chantez-moi, la mauvaise étoile, les blessures du Soleil

Chantez, souffle coupé, l’enfant qui dort sur un carton

Chantez l’homme qui décrocha la Lune

Chantez l’oseille, Rothschild, Bill Gates ou l’absence d’horizon

Surtout dansez, dansez vos cheveux, dansez vos épaules

A faire trembler le sol, les barreaux, la porte de la cage

Sans jamais êtres esclaves des drogues ou des alcools

Que le chant, que la danse soit le vaccin de vos rages

Chantez, chantez, chantez, chantez !

Allez-y !

Dansez, dansez, dansez, dansez, dansez !

La soirée est tellement dense

La chance, la chance, la chance !

Ce sale temps qui passe

C’est l’immortalité des souvenirs

Donc prenez le temps de rattraper ceux qui veulent fuir

N’oubliez pas combien certains regards nous ont tués sur le moment

Appréciez les minutes à réfléchir sur des bancs

Moi à chacun de mes réveils je donne tout, vraiment tout et le reste

Mon t-shirt, ma veste, mes sons, mes rimes

J’m’en donne la peine

Après la dernière image fondue au noir sur les ténèbres

Vous m’entendrez, parler de mon Paris ou pleurer les Seychelles

Rêver de la Normandie ou imaginer la Hongrie

Imaginez la Hongrie

Ce jour-là demandez moi «Qui j'étais et qu’ai-je fait de ma vie ?»

Ma bouche cousue à jamais aura la politesse de vous répondre qu’il faut d’abord

marcher sur l’océan des incompris

Vaincre les vagues à l'âme sans en faire tout un monde

Ici c’est Paris, ici c’est chez moi

Là c’est mon linge qui sèche

Ici ma table basse, quelques verres vides et les mégots d’Héra

Sur le clic-clac mes fringues sales

C’est mon bordel que sais-je?

De l’ordre comme il faut, je reste le miroir de ce somptueux bordel

J’suis face à mon mur, mes victoires accrochées

Mes trophées d’hier, des pochettes de vinyles, celles de ma mère, mon père

Et bien d’autres artistes

Des photos de concerts, toutes vos mains en l’air

Sanka, Diabi, Rooster des potos droits et fiers

Jules, N’kruma et Limsa et bien d’autres complices

Et bien d’autres complices

Hoe de effecten voelen zonder deze medicijnen aan te raken?

Gerustgesteld zeg ik tegen mezelf dat het ons altijd zal lukken

Soms vragen de antwoorden me

Als ik je zie, kaak gebroken, spugen op liefde

Vertel me, wat blijft er voor mij over, de gesneuvelde?

Opgeofferd door het werkwoord op verfrommelde papieren

Je weet het niet, ik heb nog steeds het verlangen, het verlangen om weg te vliegen

Vanuit de lucht, ik ben op zoek naar mijn woorden, ik ben op zoek naar vleugels

Vaak doe ik te veel, en het is niet waar dat ik van je hou

Vanuit de lucht regent het tranen in gevangenissen van spijt

Dus doe wat je moet, jij die het verdient om te sterven

Neem me bij de hand, neem me mee naar een onbekend eiland

Laat me huilen en schreeuwen, overgeven en bang maken en erger

Maak van mij een tovenaar met blote handen

En op een presenteerblaadje, breng me geluk

Ga op mijn rug zitten, we gaan naar Napels

Tijdens de reis luisteren we en als we praten

We spreken moed, ieder spreekt in zijn naam

En zorg ervoor dat niemand een vreemde is

Als je mijn ex tegenkomt, kun je hem wurgen

Gooi stenen naar hem, vertrap hem, maar maak hem vooral niet wakker

Ik wil hem niet meer zien, ik wil niet geloven dat hij zou kunnen bestaan

Sluit je ogen en luister naar je lichaam, opnieuw, opnieuw

Laat je lichaam spreken, opnieuw, opnieuw

Raak de aarde aan, met je zwarte, slecht geknipte vingernagels

Was ze in de zee, wanhoop viel als een hakmes

Vertel me dan over slaap, vertel me je dromen

Hoe we sterven, hoe we leven, ik zal het je vertellen

Mijn mensen, verstekelingen in de laatste nachttrein

Ik zal je anekdotes vertellen over mijn ouders

Moeilijke verhalen om te leven, maar goed verteld, ze zijn hilarisch

Ik beloof het je, maar het is moeilijk te beloven

We hebben veel te veel plannen gemaakt met de komeet

We hebben van onze liefdes skeletten, geesten gemaakt

We hielden de nummers, we ontweken de begrafenis

Zij, die van grote liefde trots alle symptomen droeg

Zij die van me hield tot de dood en ik stuurde om te neuken

Ik knipte niet met mijn vingers

Niets en niemand is gemakkelijk te vergeten

Het zou mij verkeerd begrijpen als ik er anders over zou denken

Hoe dan ook, in elk verhaal zijn er details

Maar goed, bij elk van de galeien kun je breken of buigen

De eik als het riet, wachtend op de wind en de volgende bui

Hoe dan ook!

Wijn, rum, wijn, whisky, wijn, wodka, ga je gang, pleeg zelfmoord

Ga je gang, ik maak geen grapje, ik wil meer van je als je dat doet

Ik wil meer van ons, je gelooft het niet eens

Zing me, de slechte ster, de wonden van de zon

Zing, ademloos, het kind dat slaapt op een karton

Zing de man die de maan vasthield

Zing zuring, Rothschild, Bill Gates of de afwezigheid van horizon

Bovenal dans, dans je haar, dans je schouders

Om de vloer, de tralies, de kooideur te schudden

Wees nooit een slaaf van drugs of alcohol

Laat het lied, laat de dans het vaccin zijn van je woede

Zing, zing, zing, zing!

Ga ervoor !

Dans, dans, dans, dans, dans!

De avond is zo dicht

Geluk, geluk, geluk!

Deze slechte tijd die voorbij gaat

Het is de onsterfelijkheid van herinneringen

Dus neem de tijd om degenen te vangen die willen wegrennen

Weet je nog hoe sommige blikken ons op het moment doodden

Geniet van de minuten om op de banken na te denken

Ik bij elk van mijn ontwaken geef ik alles, echt alles en de rest

Mijn t-shirt, mijn jas, mijn geluiden, mijn rijmpjes

ik stoor me

Nadat het laatste beeld vervaagd was tot zwart in de duisternis

Je zult me ​​horen, praten over mijn Parijs of huilen op de Seychellen

Dromen van Normandië of je verbeelden Hongarije

Stel je Hongarije voor

Vraag me op die dag: "Wie was ik en wat heb ik met mijn leven gedaan?"

Mijn voor altijd dichtgenaaide mond zal de beleefdheid hebben om je te antwoorden dat het eerst nodig is

loop op de oceaan van het onbegrepene

Overwin de golven naar de ziel zonder er een hele wereld van te maken

Dit is Parijs, dit is mijn thuis

Dit is mijn was drogen

Hier is mijn salontafel, een paar lege glazen en Hera's peuken

Op de clic-clac mijn vuile kleren

Het is mijn puinhoop, wat weet ik ervan?

Orde zoals het hoort, ik blijf de spiegel van dit weelderige bordeel

Ik kijk naar mijn muur, mijn overwinningen hangend

Mijn trofeeën van gisteren, vinyl hoezen, van mijn moeder, van mijn vader

En vele andere artiesten

Foto's van concerten, al je handen omhoog

Sanka, Diabi, Rooster hetero en trotse homies

Jules, N'kruma en Limsa en vele andere handlangers

En vele andere handlangers